یکشنبه 30 سپتامبر 12 | 08:07
اپیزودهایی از آنچه جبهه فرهنگی انقلاب می‌نامیم

فوتبالیست‌های دولتی، سینماگران حکومتی، انقلابی‌های مسافرکش

وحید اشتری

روشنفکرها و سینمایی‌های که یک شبه تحلیل‌گر مسایل سیاسی می‌شوند، به نظرم میلیاردرهایی‌ند که خودشان از همه بیشتر دولتی‌ند و دست‌شان بیشتر از همه در جیب ملت است ولی دولتی بودن و حکومتی بودن را برچسب کردند که اسمش بد شود تا به قول معروف دست زیاد نشود!


تریبون مستضعفین- وحید اشتری

اپیزود اول: دغدغه‌های فوتبالی مدیران از جیب بیت المال
هر از چندگاهی در رسانه ها یک غوغایی به پا می‌شود بر سر پول‌های میلیاردی که فوتبالیست‌ها می‌گیرند. دردش وقتی بیشتر است که باید فکر کنیم به اینکه فوتبال ما برخلاف پول‌هایی که این‌ها در اروپا یا جاهای دیگر می‌گیرند دولتی است و رسماً لاغر شدن جیب ملت، یک عده را از چاقی منفجر می‌کند. اگر حمایت‌های دولت و دغدغه مدیران و مسئولین مملکتی نبود که هر از چندگاهی با افتخار از تزریق بودجه‌های چند میلیاردی‌شان به تیم‌های بزرگ بگویند می‌شد بنشینیم بحث کنیم این هزینه‌های گزاف به کجای فرهنگ این مملکت و جلو رفت انقلاب کمک کرده ولی الآن بحث چیز دیگری است .

اپیزود دوم: سینمای دولتی ضد‌فرهنگ
برایمان طبیعی شده ببینیم یکدفعه یک پروژه چند میلیاردی در سینما رو می‌شود که طوفانش تمام رسانه‌های ما را در می‌نوردد. یک چیزی شبیه آن مستند آستان قدس یا آن پروژه لاله که با حمایت دولت دارد ساخته می‌شود. اصلا این یکی دو مورد به کنار. کلی سر و صدا رخ می‌دهد فارغ از اینکه کل سینمایی که ما به فضای فیلم‌هایش نقد داریم و اینکه هیچ جایش بویی از دغدغه‌های اصلی انقلاب و مردم نیست و همه‌اش متعلق به یک سبک زندگی و یک طبقه از جامعه است دارد با پول میلیاردی دولت و دغدغه‌های مدیران ساخته می‌شود. یعنی سینمای ما برخلاف خیلی جاهای دنیا رسما دولتی است. حالا این هزینه های گزاف کجا به فرهنگ‌سازی و رشد فکری مردم و پیش‌رفت انقلاب کمک می‌کند هیچ، وضع در فرهنگ و هزینه از جیب مردم قطعاً از فوتبال دولتی بدتر است. چقدر تاحالا همین‌ها ذائقه‌سازی معکوس کرده‌اند و روابط دختر و پسر ترویج شده و ارزش‌ها را تمسخر کرده‌اند و غیره هم بماند.

اپیزود سوم: ورزشکاران محروم غیر فوتبالی
چند وقت یکبار یک خبری رسانه ای می شود که یک ورزشکار در رشته ای غیر از فوتبال به مشکل برخورد کرده است. آن وقت ها قبل یا بعد از المپیک آتن علیرضا حیدری قهرمان کشتی تهدید به کناره گیری از اردوی تیم ملی بخاطر حقوق کم و ضرر سنگینی که از کنار گذاشتن کارش می کند کرده بود. علی مظاهری نخبه بوکس مان را گفتند می خواهد به دلیل مشکلات مالی ورزش را کنار بگذارد دارد مسافر کشی می کند. اخیرا هم مثلا سعید عبدولی کشتی گیر فرنگی کار که حق اش را در المپیک خوردند و قبل از المپیک گفته بود با دو تا بچه دیگر خرج خودم را هم نمی توانم در بیاورم. کلی تا حالا کمپین تشکیل شده و در اعتراض به آن مستند و آن فیلم و هزینه هایش غوغا به پا شده است. دغدغه ها خیلی خیلی خیلی زیاد که بالا بزند می گوییم این پولهای میلیاردی چرا باید به فوتبال برسد و بقیه افتخار آفرینان در یک چنین وضعی باشند و به ورزش های دیگر هم بدهید…

اپیزود چهارم: تعطیلات در میان مکتوبات انقلاب
با اختلاف سلیقه‌های نشریات و روزنامه‌های جبهه انقلاب (از نه دی گرفته تا کیهان و راه و داستان و بقیه) کاری ندارم. ولی دلم برای یالثارات و اخباری که اخیرا به گوش می‌رسد می‌سوزد. چرا که چون مثل روزنامه‌های چپ و راست به صدتا باند اقتصادی و ارگان و نهاد رسمی و غیررسمی وصل نیست و کسی برای دغدغه‌های فرهنگی و سیاسی‌اش کمک میلیاردی نمی‌کند. آن هم با این وضع کاغذ که هر روز نبض‌اش تندتر از دیروز می‌زند. زود با بالا و پایین شدنی نفس‌های جسم نحیف‌اش علی رغم آن روح بزرگ به شماره افتاده و دارد تعطیل می‌شود. یاد صبح و نیستان و حریم و کمان و فردای آقای توکلی به خیر. یالثارات را هم احتمالا نسل ما باید به لیست این قربانیان گفتمان انقلاب زیر بار مشکلات مالی اضافه کند. انگار نه انگار سی و چند سال است انقلاب کرده‌ایم. تعطیل کردن حرف‌های انقلاب بخاطر مشکلات مالی دیگر خیلی خنده‌دار است. بارها نوشته‌ام برخی فوتبالیست‌هایی که هنرشان علاوه بر پارتی‌های شبانه و ماشین‌های میلیاردی وارداتی چندوقت یکبار به انقلاب جفتک انداختن هم هست، یا روشنفکرها و سینمایی‌های که یک شبه تحلیل‌گر مسایل سیاسی می‌شوند، به نظرم میلیاردرهایی‌ند که خودشان از همه بیشتر دولتی‌ند و دست‌شان بیشتر از همه در جیب ملت است ولی دولتی بودن و حکومتی بودن را برچسب کردند که اسمش بد شود تا به قول معروف دست زیاد نشود!

اپیزود آخر: مسافر‌کشی قهرمانان عرصه فرهنگ در سکوت
از صبح خبری شنیده ام که داشتم فکر می کردم الآن باید گریبان بدرم گریه کنم بخندم سردرد بگیرم زانوهایم سست شود یا … یکی از معروف‌ترین چهره‌های جبهه فرهنگی انقلاب که عمری است با قلمش انس گرفته‌ایم، بعد از خداحافظی از یک مجموعه الآن دارد مسافر کشی می‌کند. قطعاً فکر کردنش هم خیلی خجالت دارد که آدمیزاد در خطی که ایشان دارد مسافرکشی می‌کند برود و سوار تاکسی شود. بعد دست آخر روی شانه این استاد و نویسنده جبهه انقلاب بزند و چشم تو چشم شود و بگوید خب چقدر شد؟ او که با قلمش با ادبیات اسلام ناب خمینی آشنا شدیم و به چهره‌هایی که بین هزاران چهره و نویسنده ضد انقلاب به خودمان فخر فروخته‌ایم… نمی‌دانم در رسانه ها برای ایشان هم طوفانی به پا می‌شود یا نه؟ نمی‌دانم کمپینی به راه خواهد افتاد یا نه؟

نمی‌دانم مشکل این‌هاست که بلد نیستند مثل قبلی‌ها برای شوت زدن ناز کنند و جیغ بنفش بکشند و رسانه‌ها را به هم بریزند یا مشکل  اولویت‌های ماست که بدجوری جابجا شده و هیچ کس به فکر برگرداندن‌شان به سرجاهای اصلی نیست. حکومتی شدن آن‌هم بعد از انقلاب اسلامی ایران یعنی انقلابی شدن بد هست یا نه را هم نمی‌دانم ولی دارم فکر می‌کنم شاخص‌های ما برای خدماتی که هر کس به انقلاب کرده و می‌کند چیست و با کدام معیار چه کسی را باید از کجا پیدا کنیم تا از این‌ها حمایت کند؟

  1. مصطفی واحدی
    2 اکتبر 2012

    سلام بر شما حضرت وحید آقا
    مشتاق دیداریم
    در مورد اپیزود های اولی که درد زیاد است
    اما آخری حتما خیلی از معضلات را میفهمد
    وگرنه اگر نفهم بود حتما معاون وزیر یا مسئول فلان سازمان بود

  2. ابوذر
    4 اکتبر 2012

    روشنفکرها و سینمایی‌های که یک شبه تحلیل‌گر مسایل سیاسی می‌شوند

    فکر کنم بهتر است به جمله فوق قدری هم نسبت به خودتان توجه کنید چون به قیافتون نمیخوره اینطور اظهار نظر کنید

    گویا شما خودتان را روشنفکر سیاسی می دانید ولی دیگران را …

  3. پوران حکم ابادی
    5 اکتبر 2012

    مسافرکشی ان اقا غیر قانونی است الان چند سال است که جواز جدید صادر نمی شود. وقتی ازادی نباشد حزب اللهی گری که هیچ مسافرکشی هم نمی توان کرد!

ثبت نظر

نام:
رایانامه: (اختیاری)

متن:

پربازدیدترین

Sorry. No data so far.

پربحث‌ترین

Sorry. No data so far.