سردار اسماعیل کوثری نامی آشنا برای رزمندگان است، وی مسئول عملیات سپاه ۱۱ قدر، جانشین تیپ ۲۰ زرهی رمضان، جانشین فرمانده قرارگاه ثارالله تهران، جانشین سپاه یکم ثارالله، فرمانده بسیج استان تهران و رئیس اداره امنیت ستاد کل نیروهای مسلح بوده است.
در حال حاضر کوثری، نماینده دوره هشتم مجلس شورای اسلامی است که جهت بررسی عملیات بیت المقدس و آزاد سازی خرمشهر با وی به گفت‌وگو نشستیم.
عملیات بیت المقدس از عملیات‌هایی بود که بر اساس تحلیل کار‌شناسان تمامیت ارضی ایران را برگرداند، خصوصیات این عملیات چه بود؟
در این عملیات سرعت عمل بسیار بالا بود و بسیار دقیق طراحی شده بود؛ چرا که در یک شب رزمندگان هم از رودخانه کارون عبور کردند و هم فاصله بین رودخانه کارون و جاده اهواز- خرمشهر را طی کردند و یک شبه به هدفشان رسیدند و همین امر باعث غافلگیری دشمن و زدن ضربه مهلک به آن‌ها شد.
از خصوصیات دیگر این عملیات این بود که ما توانستیم به نحوی عمل کنیم که دشمن کوچک‌ترین ضربه‌ای نتواند بر ما وارد کند؛ در آن زمان ما از یک طرف صفر مرزی بین الملل و از طرف دیگر خرمشهر، هویزه، پادگان حمید و جاده اهواز- خرمشهر را آزاد کردیم، همچنین بعد از ۲۰ ماه که خرمشهر در اشغال بیگانگان بود توانستیم آن را آزاد کرده و به کشور عزیزمان برگردانیم.
و این مسئله باعث حیرت صدام شد.
بله! این مسئله باعث حیرت غرب و صدام شد.
عملیات بیت المقدس از نظر بین المللی چه تاثیری داشت؟
تأثیر بین المللی آن نیز این بود که دنیا به قدرت، ایستادگی، مصمم بودن و کوتاه نیامدن ایران در مقابل زورگویی خود پی برد و متوجه شد که به هیچ وجه در مقابل آن‌ها نه تنها زانو خم نمی‌کنیم بلکه مصمم به پیروزی‌های خود ادامه می‌دهیم.
قانون بین المللی، قانون جنگل نیست
پس همین مسئله باعث شد که غرب کمک‌های خود را به عراق افزایش دهد؟
غرب از قبل به عراق کمک کرده بود و در عملیات‌های بعدی نیز کمک‌های خود را افزایش داد.
غرب از قدرت مطلق شدن ایران هراس داشت؛ بنابراین تا آنجایی که می‌توانست از عراق حمایت تجهیزاتی و انسانی می‌کرد.
بعضی عنوان می‌کنند که این مسئله و افزایش حمایت غرب از عراق به دلیل اتخاذ استراتژی ورود به خاک عراق توسط ایران بود، تحلیل شما چیست؟
ما به دنبال گرفتن حقمان بودیم؛ قرار نبود که از حق خود بگذریم لذا اگر عملیات‌های بزرگی را طراحی و به نتیجه رساندیم که نتیجه‌اش آزاد سازی مناطق اشغالی توسط رژیم بعث عراق و استکبار جهانی بود نشان دهنده این مسئله بود که سازمان ملل در عمل، به هیچ وجه توان انجام این کار را نداشت یا نخواست که چنین عمل کند.
ما می‌گفتیم ارتش بعث عراق که مورد حمایت دو ابر قدرت است؛ برای حمله و تجاوز، جسارت پیدا کرده و باید از کشور ما بیرون برود و این یک حق مشخص، معین و شفاف بود و باید بگوییم که سازمان ملل توان انجام چنین کاری را نداشت.
به همین دلیل طی این عملیات‌ها خرمشهر، هویزه، جاده اهواز- خرمشهر، پادگان حمید را آزاد کردیم این در حالی بود که هنوز یک قسمتی از سرزمین ما در اختیار ارتش بعث عراق هنوز باقی مانده بود.
اما اگر گفته شود که ما قصد تنبیه صدام را داشتیم، درست است؛ زیرا نمی‌خواستیم بگوییم قانون بین المللی قانون جنگل است، ما می‌گوییم قانون بین الملل قانونی است که باید همه یک بهره از آن ببرند نه اینکه زورگویان و زیاده خواهان و استکبار هر کاری خواستند انجام دهند و بقیه ساکت بمانند.
اینجا بود که در نهایت تصمیم به انجام این کار گرفتیم؛ نه اینکه بخواهیم به خاک عراق تجاوز کنیم، بلکه می‌خواستیم نشان دهیم ما قدرتمند هستیم و اگر در سازمان ملل و کشورهای ابرقدرت حق ما را ندهند ما حق خود را خواهیم گرفت.
عدم معرفی متجاوز در قطعنامه باعث ادامه عملیات‌ها شد
به همین دلیل یک ماه پس از عملیات بیت المقدس، سازمان ملل آمد قطعنامه‌ای به شماره ۵۹۸ صادر کرد که هیچ خاصیتی نداشت.
سازمان ملل تنها به اعلام آتش بس بسنده کرد و دستور داد نیرو‌ها، لب مرز مستقر شوند و در نهایت دو طرف، نهایت آتش بس را داشته باشند.
این مسئله برای ما قابل قبول نبود، حضرت امام همان روزهای اول تجاوز ارتش بعث عراق به ایران، معرفی متجاوز را خواسته بودند، اما سازمان ملل به دلیل اینکه عراق در اوج قدرت بود چنین کاری را انجام نداد و متجاوز را برای مشخص کردن و پرداخت خسارت به ما معرفی نکرد.
بر همین اساس منتظر بودیم که این بند‌ها حتما در قطعنامه آورده شود و چون نیاورند عملیات‌هایمان را ادامه دادیم.
از طرف دیگر، آنان تضمین ندادند که در صورت آتش بس و عقب نشینی عراق از سرزمین ما، باز اقداماتی علیه ایران انجام ندهند؛ در صورتی که می‌بینیم ارتش بعث عراق پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ نه تنها حمله نکرد بلکه فرا‌تر از روز‌ها و ماه‌های اول جنگ که نتوانسته بود شهر پل ذهاب و گیلان غرب را تصرف کند در این زمان اشغال و تصرف کرد و همین امر هم باعث عدم اطمینان ما و دنبال کردن اهداف و اقداماتمان شد.
امام با تجاوز به خاک عراق مخالف نبودند
پس به همین صورت جنگ ادامه پیدا کرد.
بله! بالاخره ما باید حق خود را می‌گرفتیم و در نهایت می‌بینیم که این موضوع در قطعنامه ۵۹۸ گنجانده شد؛ هم تجاوزگر معرفی شد و در تاریخ باقی ماند و هم قرار شد که خسارات ما را دقیقا پرداخت کند.
اما امام با ورود به خاک عراق مخالف بودند، درست است؟
خیر امام مخالف نبودند! اولا طرح این مسئله و چرایی ادامه عملیات‌ها بعد از عملیات بیت المقدساز طرف نهضت آزادی و جبهه ملی بود که خودشان ستون پنجم استکبار بودند و چنین موضوعاتی را در ذهن جامعه ایجاد کردند.
برای جلوگیری از ادامه جنگ مطرح می‌شود که یکسری راه‌حل‌های پیشنهادی هم ارائه شده بود؟
این مسئله اصلا به ایران ربطی نداشت آنان تجاوز کردند ما هم مقابله کردیم، اگر کسی به خانه شما تجاوز کند و بخواهد اموال شما را برده و خسارت به شما وارد کند، شما ساکت می‌نشینید، آن وقت می‌گوییم آنان که داخل خانه بودند جنگ را شروع کردند؟ این چه حرفی است؟ ما باید بدانیم چه کسی تجاوز کرده است و چه کسی شروع کننده بود. این را باید متوجه شد.
درست است که جوانان فعلی ما در زمان جنگ نبودند اما قرار نیست تاریخ را تحریف کنیم، آن‌ها جنگ را به ما تحمیل کردند و ما هم دفاع کردیم برای همین هم نام آن را دفاع مقدس گذاشتیم، پس بر این اساس ما دفاع کردیم و این دفاع هم حق ما بود و باید در این رابطه دشمن را تنبیه می‌کردیم.
Sorry. No data so far.