مهدی آرمین- مذاکرات ایران و گروه ۱+۵ به رغم غبار شدید و شرایط نامساعد هوا در بغداد برگزار شد، اما با پایان یافتن این دور از گفتگو‌ها مشخص شد که غبار حاکم، بر صداقت برخی از اعضای گروه ۱+۵ بیش از غبار آسمان بغداد بود.
در نشست بغداد توافق شد که قبل از اجلاس مسکو، نشستی در سطح معاونان به منظور تهیه دستور کار گفتگوهای آتی ایران و گروه ۱+۵ برگزار شود.
با این وجود طی روزهای گذشته اعلام شد گروه ۱+۵ و به‌ویژه خانم اشتون معتقدند که برگزاری نشست معاونان ضروری نیست زیرا تغییری در مواضع غرب پس از اجلاس بغداد به‌وجود نیامده است.
این سخنان غبار آلود به‌وضوح حکایت از آن دارد که حداقل برخی از محورهای گروه ۱+۵ در رفتار و گفتار خود صداقت ندارند و در گفتگو‌ها جدی نیستند.
اینکه کدام اعضا از گروه ۱+۵ در این راستا کارشکنی می‌کنند و یا چه متغیرهایی از بیرون گروه بر آن تأثیر می‌گذارند و یا اینکه عدم شفافیت مواضع غرب در برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران به چه میزان است مقوله دیگری است. آنچه در این میان بسیار روشن است و قطعیت دارد سه نکته است:
۱. مردم ایران حتی یک گام از حقوق خود عقب‌نشینی نخواهند کرد.
۲. جمهوری اسلامی ایران فقط هنگامی آماده گفت‌وگو است که افق روشنی از گفت‌وگو‌ها در برابر دید داشته باشد. به عبارت دیگر زمانی یک توافق جامع و کامل امضا می‌شود که تهران بداند در برابر توافق‌های حاصل، چه امتیازاتی بدست می‌آورد و آخرین مرحله از گفتگو‌ها چه خواهد بود.
۳. و بالاخره اینکه اگر برخی محورهای غربی در گفت‌وگو‌ها چندان جدی نیستند، به عکس جمهوری اسلامی ایران کاملاً جدی است و چنانچه طرف مقابل را در این روند جدی نیابد از گفتگو‌ها خارج می‌شود.
مذاکره کنندگان غربی خوب است بدانند که جمهوری اسلامی ایران فقط در فضایی شفاف و مبتنی بر اعتماد سازی حاضر به ادامه گفتگو‌ها خواهد بود.
باراک اوباما رییس جمهوری امریکا سه سال پیش در سخنانی به مناسبت سال جدید ایرانی در پیامی گفت «دست دوستی به سوی ایران دراز می‌کند.»
این سخنان اوباما در آن زمان با واکنش‌های مختلفی در داخل و خارج امریکا همراه بود. برخی آن را باور کردند ولی بسیاری نیز به آن با دیده تردید نگریستند.
اکنون با گذشت سه سال از این پیام، اوباما خود اعتراف می‌کند که دستور حمله سایبری به ایران را صادر کرده است و البته این اعتراف برهانی است بر این تردید‌ها.
آنچه برای بلوک غربی ۱+۵ لازم به یادآوری است از این قرار است که با عنایت به آنکه ایران مدت‌هاست از دروازه‌های هسته‌ای عبور کرده، ناگزیرند زبان تهدید و فشار را کنار گذارند. به هر روی آنان باید بیاموزند ضمن لزوم احترام به حقوق دیگر کشور‌ها نمی‌توان استقلال آن‌ها را نادیده گرفت.
این بلوک از ۱+۵ در تناقضی آشکار ضمن ادعای به رسمیت شناختن حق ایران در دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته‌ای همواره بر تعلیق غنی سازی در ایران تاکید داشته. این در حالی است که بر اساس قوانین بین‌المللی غنی سازی بخشی از حقوق هسته‌ای هر کشور است.
با همه این اوصاف ایران در مذاکرات رویکرد «گفتگو برای همکاری» را در پیش گرفته. مشروط بر اینکه طرف مقابل هم رویه «فشار- مذاکره» را کنار گذارد. تنها در این صورت می‌توان چشم‌انداز مثبتی را برای مسکو متصور بود. در غیر این صورت غرب باید زیر بازی زدن از سوی ایران را به انتظار بنشیند.
در شرایط کنونی ایران رویکرد گام‌به‌گام مبتنی بر عمل متقابل و در چارچوبNPTرا در دستور کار گذاشته و متناسب با نحوه مواجهه ۱+۵ برخورد خواهد کرد. بدیهی است هیچ گونه اقدام و ابتکاری خارج از این چارچوب نمی‌تواند در حل این مناقشه کارساز باشد.
امروز ملت‌های مستقل و آزاد جهان به خوبی نسبت به ماهیت برنامه هسته‌ای ایران آگاهند و جوسازی‌های صورت گرفته آن گونه که انتظار می‌رفت کارساز نیفتاده است. اما آن دسته از اعضای ۱+۵ و همراهانشان در شرق و غرب که در جهت منافع خود کماکان چشم بر حقایق بسته و ادعاهای واهی خود را تکرار می‌کنند باید گفت:
– ایران کشوری نیست که بتوان حقوقش را نادیده گرفت.
– ایران ظرفیت‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی فراوانی برای دفاع از حقوق خود دارد که غرب از همه این ظرفیت‌ها اطلاع ندارد.
– ایران در این راه به دانش و سرمایه‌های داخلی خود متکی است.
– موفقیت‌های علمی دانشمندان ایرانی بسیار بیشتر از ان چیزی است که آنان می‌دانند.
در این شرایط مناسب‌تر آن است که غرب ضمن خاتمه دادن به رویکرد اتلاف وقت بداند که تداوم این رویه به افزایش دیوار بی‌اعتمادی منجر خواهد شد و آنان ممکن است فرصت مذاکره و همکاری با ایران را از دست بدهند. زمان برای غربی‌ها نزدیک به صفر است.
و نکته آخر اینکه با نیم نگاهی به تاریخ به راحتی می‌توان دریافت که حقوق ایران هرزگاهی مورد تهاجم دشمنان قرار گرفته ولی ایران اسلامی با تلاش فرزندان برومند خود پایدار مانده و همچنان مانند خورشیدی بر تمدن بشری می‌درخشد.
رییس جمهوری آمریکا اشتباهات گذشته را تکرار نکند در غیر این صورت گرفتار «قانون طلایی» خواهد شد: چشم در برابر چشم
Sorry. No data so far.