به عقیده برخی از این کارشناسان ،با گذشت بیش از ۶ دور مذاکره میان ایران و ۱+۵ (از ژنو ۱ تا مسکو) این حقیقت کاملا آشکار شده است که نماینده روسیه در این مذاکرات از صلاحیت حرفه‌ای کافی برخوردار نیست و حضور او در این مذاکرات در حال ضربه زدن به اعتبار کشور روسیه است.
این کارشناسان می‌گویند اولین مشکل ریابکوف که در مذاکرات ایران و ۱+۵ تبدیل به یک حقیقت کتمان ناپذیر شده این است که وی دیگز از اعتبار کافی به عنوان یک مذاکره کننده برخوردار نیست چرا که مکررا مواردی پیش آمده که او نظرات خود را در فواصل زمانی کوتاه به طور کاملا عجیب و البته عمیق تغییر داده است.
یک دیپلمات در این باره گفت: «یک چیز درباره ریابکوف مسلم است: نمی‌توان به او اعتماد کرد».
یکی از نمونه‌هایی که در اثبات این امر به آن اشاره می‌شود رفتاری است که او در مذاکرات استانبول ۲ از خود نشان داد. وی ابتدای این مذاکرات موضعی بسیار تند –حتی تند‌تر از فرانسه و امریکا که معمولا تند‌ترین مواضع را دارد- اختیار کرد اما بعد از ظهر همان روز با مراجعه به هیئت ایرانی گفت که این فقط یک تاکتیک مذاکراتی بوده است.
یک دیپلمات نزدیک به مذاکرات می‌گوید ریابکوف در مسکو هم رفتاری کم و بیش مشابه داشته و پیشنهادهایی را که خود ردجلسات خصوصی ارائه می‌کرده، در جلسات عمومی‌تر رد می‌کرده است.
ابن دیپلمات ادامه می‌دهد: «رفتار او کمی شرم آور است. او حتی علیه خودش هم سخنرانی می‌کند».
این نوع رفتار یابکوف را به مشکلی جدی به نام مشکل اعتبار مواجه کرده است به گونه‌ای که او عملا از حداقل اعتبار لازم برای کی مذاکره کننده برخوردار نیست و به این ترتیب به قول دیپلمات‌ها «دیگر جدی گرفته نمی‌شود».
مسئله دیگری که برخی کارشناسان درباره ریابکوف مطرح می‌کنند این است که او حتی به نظرات رسما اعلام شده دولت روسیه هم پای بند نیست.
یک کار‌شناس که از موضوع مطلع است به «ایران هسته‌ای» گفت: «ریابکوف در مسکو به صراحت مواضع پوتین را رد کرد و گفت این مواضعی است که او در دوران نخست وزیری داشته است».
وی ادامه داد: «در کمال تعجب همه هیئت‌ها دیدند که ریابکوف هیچ علاقه‌ای به حاکم شدن نظرات پوتین در مذاکرات از خود نشان نمی‌دهد. نظران او به پرز نزدیک‌تر بود تا پوتین».
اشاره این دیپلمات به مقاله‌ای است که ویلادیمیر پوتین در ایام مبارزه انتخاباتی خود در اعلام برنامه‌های سیاست خارجی‌اش نوشت و در آن به صراحت اعلام کرد می‌توان حق غنی سازی ایران را پذیرفت و در مقابل تنها چیزی که لازم است این است که ایران همکاری‌اش را با آژانس تقویت کند.
به این ترتیب علاوه بر اینکه رفتار فردی ریابکوف باعث شده وی قابل اعتماد نباشد، مسئله دیگر این است که جایگاه او اساسا از این حیث که نماینده واقعی ساختار قدرت در روسیه باشد، به شدت زیر سوال است.
مجموعه این موارد باعث شده است که سرگی ریابکوف به یک دیپلمات دم دستی تبدیل شود که نه طرف مناسبی برای ایران است، نه نماینده معتبری برای روسیه و نه شریک قابل اتکایی برای ۱+۵.
Sorry. No data so far.