به گزارش تریبون مستضعفین در غرب میانمار منطقه وسیع مسلمان نشینی وجود دارد که با نام آراکان (راخین) شناخته می شود و مسلمانان آن را روهنگیا می نامند.
دولت ميانمار مدتهای مدید است (از سال ۱۹۸۲) که جامعه يک ميليون نفري مسلمانان روهينگيا را بعنوان شهروند به رسمیت نشناخته و از حقوق آنها جلوگیری می کند همچنین دولت ميانمار مسلمانان روهينگيا را غیر بومي خوانده و آنان را مهاجران غیر قانونی لقب می دهد.
طی سالیان متمادی فشارهای زیادی برای نسل کشی مسلمانان و تحمیل مهاجرت اجباری و همچنین ایجاد محدودیت بر آنان اعمال شده که از آن جمله می توان برای کاهش موالید و ازدواج، به قانون ممنوعیت ازدواج زنان قبل از 25 سالگی و مردان تا قبل از سن 30 سالگی اشاره کرد علاوه بر این در جهت تحقیر مسمانان قانونی وضع شده که قبل از ازدواج باید از اداره امنیت این کشور گواهی خاصی بگیرند که به منزله گرفتن اجازه برای ازدواج است که اینهم البته حتی برای کسانیکه ضوابط مورد نظر را دارند طبق شرایط خاصی داده می شود.
اعمال محدودیت ها برای جلوگیری از گسترش مسلمانان تا جایی رسیده که اخیرا دولت به صورت رسمی دستور داد که مسلمانان دیگر حق بنا کردن مساجد جدید یا ترمیم مساجد قدیمی را ندارند و این بهانه ای شد تا افراطی های بودایی و هند و با استناد به همین قانون نزدیک به 72 مسجد را ویران کنند.
اما اتفاقات اخیر و بالا گرفتن کشتار مسلمانان را می توان پس از سخنان تين سين، رئيس جمهور ميانمار که به شدت مورد حمایت ایالات متحده آمریکاست دنبال کرد که گفت: مسلمانان روهينگيا بايد از کشور اخراج و به اردوگاه‌هاي پناهندگان سازمان ملل منتقل شوند.
خشونتها به دنبال حمله به یک اتوبوس حامل مسلمانان در استان راخین کلید خورد و پس از آن از ابتدای فوریه گروه های افراطی بودایی، با حمایت و همراهی پلیس و ارتش دست به کشتار گسترده و آتش زدن دهکده ها و مساجد و فراری دادن مسلمانان زدند.
دولت میانمار در اقدامی هماهنگ از ورود گروه های امدادی و رسانه های بین المللی به این منطقه جلوگیری کرد و در سکوت مجامع بین المللی نسل کشی گسترده آغاز شد.
هم اکنون بسیاری از گروه های تندرو بودایی مانند گروه ماگ به شکلی وحشیانه مشغول رقم زدن یک هولوکاست واقعی و پاکسازی قومی در میانمار هستند.
بسیاری از مظلومان اقلیم اراکان، ناچارا برای اینکه از این نسل کشی بگریزند با کشتی به بنگلادش پناهنده شدند اما همین اقدام کوچک دولت بنگلادش نیز مورد انتقاد گروه های حقوق بشری قرار گرفت. مدتی بعد به بهانه رسیدن پناهندگان به مرز ۳۰۰ هزار نفر مرز بنگلادش نیز بسته شد و پناهجویان یا به کشورشان بازگردانده شده و یا از ترس بازگشت با تجمع در پشت مرز بنگلادش با برخورد دوباره و هجوم وحشیانه پلیس و نیروهای امنیتی میانمار مواجه شدند.
در میان مخالفان دولت کنونی میانمار خانم آنگ سان سوچی نیز وجود دارد که وی نیز به شدت مورد حمایت آمریکاست و برنده میانماری جایزه صلح نوبل است. جالب اینکه سوچی علی رغم تمام مخالفت هایش با دولت در این مورد مانند بسیاری دیگر از برندگان جایزه نوبل نه به کشتار انسان ها هیچ وقت اعتراضی کرده و نه هیچ گاه به نسل کشی ها و هولوکاست واقعی حتی در میان هموطنانش واکنشی نشان داده است.
مدتی پیش نشريه انگليسى ساندى تايمز در گزارشى از وضعیت اسفبار این منطقه به زنانی اشاره کرده بود که در جلو چشم ديگران و بخصوص مردهایشان مورد تجاوز قرار می گیرند.
سازمان ملل علی رغم اینکه مسلمانان روهینگیا را به عنوان یکی از اقلیتهایی که متحمل بیشترین مشکلات و رنجها در تمام جهان هستند معرفی کرده است ولی تاکنون نه اقدام جدی برای جلوگیری از این وضعیت کرده و نه رفتاری انجام داده که بتواند توجه رسانه های استکباری و امپریالیسم رسانه را برای متوجه کردن افکار عمومی به این نسل کشی گسترده انجام دهد.
نکته حائز اهمیت اینکه علاوه بر پیشینه بسیار بلند اسلام در این منطقه و تشکیل حکومت خودمختار اسلامی تا سال 1936 یعنی سال اشغال میانمار توسط انگلستان خبیث، زبان فارسی زبان رسمی ایالت آراکان بوده است.
جرم اینها مسلمانی است.
اون خائن الحرمین پست فطرت و مفتیان وهابی چه کار میکنند؟
لعن و نفرین بر این جنایتکاران. تا به حال این سطح از وحشیگری راو ندیده بودم.
چه کنیم که پدران ما نتوانستند پاسداران خوبی برای اسلام محمد و علی باشند و هنوزم که هنوزه باید در پایان هر سال شاهد جمعیتی انبوه از مسلمانان باشیم که در ممالک اسلامی کشته می شوند (فلسطین، لبنان، بحرین، پاکستان، افغانستان، عراق، یمن، عربستان، مصر… و حالا هم میانمار.
ای خدای بزرگ خودت مظلومان جهان و بالاخص مسلمانان را یاری بده.
خدایا خودت به داد این مردم مظلوم برس. این حقه همه ی سران امریکایی بود که سرشون بیاد که همیشه مدافع همه ی جنایات پست هستند در پوشش دفاع از حقوق بشر صد رحمت به حیوون که شرفش خیلی بیشتر از این مردم کافر و سردسته هاشون و حامیانشونه. من که فیلم این جنایت رو دیدم خواب دیگه به چشمام نمی اد. اون هایی که شاهد این صحنه بودن چه زجری کشیدند. مرگ با زجر نصیب همه ی اونها یی باشه که مسبب این جنایات شدن و کسایی که ازش حمایت کردن و ساکت موندن. اخه چرا این همه ادم امریکایی و انگلیسی و غیره که تا یه اعتراضی می شه فورا بیانیه صادر می کنن هیچی نگفتن چون مردم مقتول مسلمون بودن جرمشون این بود؟
این درست که سوریه نیاز به کمک داره ولی آیا کمک به مردم مسلمانان میانمار اولویت نداره ؟
در میان خصم دشمن جفای دوستان چرا؟