سعید مستغاثی – دیگر موضوع قریبی نیست که کارخانه به اصطلاح رویاسازی هالیوود برای عملیات امپریالیستی ایالات متحده در نقاط مختلف جهان زمینه چینی کرده و به نوعی وی‌ترین این سیاست‌ها باشد. زمینه‌های جنگ ویتنام، ماجرای ۱۱ سپتامبر، لشکر کشی به خاورمیانه و اشغال افغانستان و عراق (که تا امروز بنا به مستندات منتشر شده از سوی منابع غربی همچون نشریه معتبر «لنست»، منجر به کشته شدن بیش از ۱/۵ نفر تنها در عراق شده) گوشه‌ای از این همراهی هالیوود با پنتاگون و تینک تانک‌های ایالات متحده بوده است.
این در حالی است که خبر نسل کشی مسلمانان در میانمار، وجدان بشریت را به درد آورده و براساس آمار انتشار یافته خبر تکان دهنده مرگ مظلومانه بیش از ۵۰ هزار مسلمان در این کشور، برگ سیاه دیگری برجنایات تاریخ بشر افزوده، درمی یابیم از حدود یک سال پیش که نسل کشی یاد شده آغاز گشته، فیلمی برروی پرده سینماهای جهان نقش بسته است که به مبارزات بودایی‌ها علیه حکومت نظامیان در برمه یا همان میانمار و رنجی که ظاهرا طی سالهای متمادی به خاطر این مبارزات متحمل شدند، می‌پردازد. فیلمی به نام «بانو» ساخته فیلمساز شناخته شده هالیوود، لوک بسون و با بازی میشل یه ئو درباره آنگ سان سو چی، رهبر انقلاب مخملی میانمار که بنا براسناد منتشر شده، از سوی بنیادهای معلوم الحال صهیونی/آمریکایی مانند بنیاد آلبرت اینشتین یا بنیاد جامعه باز متعلق به جرج سوروس صهیونیست، برکشیده و حمایت شد.
در این فیلم که طی یک سال گذشته در سراسر جهان به نمایش درآمده و اکران جهانی آن هنوز ادامه دارد، آنگ سان سو چی که یک انگلیسی برمه‌ای تبار است و همسرش در بخش استراتژیک دانشگاه آکسفورد، متخصص بررسی و مطالعه بر روی کشورهای آسیای جنوب شرقی بوده، در سال ۱۹۸۸ به برمه بازمی گردد تا رهبری اغتشاشات نوپای این کشور را به عهده بگیرد، درحالی که به قول خودش تا پیش از آن حتی یک کلمه در جلوی جمع حرف نزده بود ولی در برمه ساعت‌ها برای مردم سخنرانی مهیج درباره آزادی و دمکراسی ایراد می‌نماید!
او با همکاری سفارت انگلیس در رانگون (پایتخت برمه) مردم را علیه نظامیان برانگیخته و به عنوان رهبر تظاهرات و اعتراضات در زیر پوشش نهادی به نام اتحادیه ملی دمکراسی معرفی شد درحالی که کلیه حمایت‌های مادی و معنوی و حتی چاپ و توزیع اعلامیه‌هایش از سوی سفارت انگلیس صورت می‌گرفت. (و این در فیلم «بانو» به روشنی نشان داده می‌شود).
این تصویری از سرکوب بوداییان توسط نظامیان در فیلم «بانو» نیست، این تصویر واقعی خانه‌های مسلمانان است که در آتش خشم بوداییان صلح طلب می‌سوزد.
در واقع فیلم «بانو» نمایشی تبلیغاتی و پروپاگاندای سیاسی برای اقدامات و حرکات بانو آنگ سان سو چی در طول حدود ۲۰ سال مبارزه به اصطلاح غیرخشونت آمیز وی به نظر می‌آید، از وقتی که به خاطر بیماری مادرش به برمه برمی گردد تا قرار گرفتن غیرمتقربه‌اش در راس جنبش آغاز شده، تا حصر در خانه، تا جایزه نوبل صلح، تا اینکه همسرش پس از عدم دریافت اجازه مجدد برای دیدار آخر با سوچی براثر بیماری سرطان فوت می‌کند و… و بالاخره تا به میدان آمدن راهبان بودایی در مقابل معبد «شوداگون پاگوندا» و شکستن حصر بانو سوچی و بازگشت به اصطلاح آزادی و دمکراسی را به برمه یا میانمار کنونی!
آیا این راهبان بودایی، همان‌ها هستند که به خاطر منش صلح طلبانه و ضد خشونت آمیزشان، به آنگ سان سوچی جایزه صلح نوبل دادند؟!
نگاهی به وقایع یک سال اخیر میانمار نشان می‌دهد که حاکمان میانمار برای رها شدن از تحریم‌های مختلف کشورهای غربی، چگونه با هدایت ایالات متحده و اتحادیه اروپا گام به گام در جهت اهداف و نیات امپریالیستی آن‌ها حرکت کرده و دقیقا پس از آخرین ملاقات کلینتون با رییس جمهوری کنونی میانمار و قول برداشته شدن تحریم‌ها، کشتار و نسل کشی مسلمانان در این کشور آغاز شد. گویا که ایالات متحده و اتحادیه اروپا، شرط کاهش و لغو تحریم‌ها را قتل عام مسلمانان قرار داده بود. (۱)
اینک همان بودایی‌هایی که در فیلم لوک بسون، صلح طلب و آزادیخواه و ضد خشونت نمایانده شدند و از همین روی رهبرشان یعنی بانو آنگ سان سوچی جایزه صلح نوبل را در سال ۱۹۹۱ دریافت کرد، آزادانه به قتل و غارت مسلمانان پرداخته و شنیع‌ترین رفتارهای خشونت طلبانه را در حق اقلیت مسلمان میانمار روا می‌دارند که عکس‌های مخابره شده از این فجایع دل هر انسانی را به درد می‌آورد اما همان سازمان‌های بین المللی و حقوق بشری که مثلا برای کشته شدن یک راهب بودایی در تظاهرات اکتبر ۲۰۰۷ راهبان بودایی، غوغا به پا کردند، شورای امنیت تشکیل جلسه داد و رییس جمهوری آمریکا از تشدید تحریم‌ها سخن گفت، اینک لب فرو بسته و حتی سخنی برزبان نمی‌آورند. در حالی که براساس اخبار و آمارهای تایید شده تا کنون، بیش از ۵۲ هزار نفر کشته شده‌اند و به بیش از ۵ هزار زن مسلمان تجاوز شده و کودکان معصوم زنده زنده کباب می‌شوند و منازل آنان و بیش از ۲۲ مسجد سوخته و ویران شده است. به جز این کشته‌ها، حدود ۳۰ هزار نفری ربوده شده‌اند که ظاهرا پس از چند روزی شکنجه، فرجامی جز گورهای دسته جمعی -مانند آنچه در بوسنی اتفاق افتاد! – یا سوختن در آتش و… برای آن‌ها نمی‌شود تصور کرد.
صحنه‌ای از قتل عام مسلمانان در میانمار که توسط فیلم «بانو» زمینه افکار عمومی‌اش فراهم آمد
به راستی اینک آن انسان دوستی‌های پرسوز و گداز خانم آنگ سان سو چی که در فیلم «بانو» لوک بسون مشاهده می‌کنیم که حتی خانواده‌اش را به خاطر وطن ترک می‌کند، کجا رفته است؟ آیا این مسلمانان قتل عام شده، هموطنان این بانوی صلح طلب و ضد خشونت نبودند؟! آیا حداقل انسان نیستند تا بازهم بانوی به اصطلاح پولادین برمه، اعتصاب غذا کند و زندگی‌اش را برای مردمش به خطر اندازد؟ نکته مهم اینکه این بانوی به اصطلاح انسان دوست حتی کلمه‌ای درباره قتل عام فجیع بیش از ۵۰ هزار انسان برزبان نیاورده و فعلا درپی آن است که برای دریافت جایزه صلح نوبل خود که در سال ۱۹۹۱ به وی اهداء شد ولی در مراسم مربوطه حضور نداشت، به نروژ رفته و در مقابل نسل کشی هموطنان مسلمانش، آن را دریافت نماید!!
با توجه به این واقعیات، به نظر می‌رسد، آنچه در فیلم «بانو» توسط امثال لوک بسون از مبارزات و انقلاب و رهبران آن در برمه به تصویر کشیده شد، جز زمینه سازی برای نسل کشی فوق نبود که پس از گذشت بیش از ۲۰ سال از شروع مبارزات فوق، در آستانه کشتار و قتل عام مسلمانان میانمار برپرده سینما‌ها رفت تا بار دیگر هالیوود به عنوان پیش قراول و خط مقدم جبهه صلیبیون امروز غرب، زمینه افکار عمومی را برای انتقام تاریخی از مسلمانان فراهم آورد.
و این هم جناب لوک بسون است که هنرپیشه‌اش را برای نقش جعلی بانوی صلح طلب هدایت می‌کند
(۱) گفته می‌شود پس از مذاکرات انجام گرفته میان اتحادیه اروپا و فرستادگان سازمان ملل با دولت میانمار، این دولت متعهد شد که اصلاحاتی را در زمینه رعایت حقوق بشر انجام دهد. از آن زمان بود که قوانینی بر ضد مسلمانان به تصویب رسید و کشتار مسلمانان توسط بودائیان افراطی آغاز گردید. پس از این کشتار بود که‌بان کی مون اعلام کرد جهان باید پاسخ خواسته ملت میانمار برای دستیابی به دموکراسی و پیشرفت را بدهد و تحریم‌های اقتصادی علیه این کشور را لغو کند. وی طی سخنرانی در پارلمان میانمار همچنین خواستار کمک غرب به این کشور آسیای جنوب شرقی برای تکمیل اصلاحات مذکور شد. کا‌ترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز با اشاره به تصمیم گیری وزرای خارجه این اتحادیه درباره میانمار از لغو تحریم‌ها علیه این کشور خبر داد. اشتون اصلاحات دموکراتیک در میانمار دلیل لغو تحریم‌ها علیه این کشور خواند.
رئیس جمهوری آمریکا نیز از آنچه اصلاحات در میانمار نامید، حمایت کرد و دستور تسهیل تحریم‌ها علیه میانمار را صادر کرد. در بیانیه اوباما همچنین آمده بود: «کاهش تحریم‌ها نشانه‌ای روشن در حمایت ما از اصلاحات است و مشوق‌های فوری برای اصلاح‌طلبان و فواید قابل توجه برای مردم میانمار به همراه می‌آورد.»
اما سفر هیلاری کلینتون به میانمار، تیر خلاص اصلاحات غربی بر پیکر مسلمانان این کشور بود. محور اصلی سفر کلینتون به میانمار بهبود مناسبات امریکا و میانمار اعلام شد و وزیر خارجه آمریکا در دیدار با تین سین، رئیس جمهوری میانمار از دولت این کشور خواست به اصلاحات در این کشور ادامه بدهند تا ثابت کنند که با جامعه جهانی همراه هستند.
پس از این دیدار تین سین در یک سخنرانی اعلام کرد: مسلمانان روهینگیا باید از کشور اخراج و به اردوگاه‌های پناهندگان سازمان ملل منتقل شوند.
Sorry. No data so far.