در تاریخ ۱۷ و ۱۸ تیرماه، شاهد برگزاری کنفرانسی دیگر با عنوان گذار به دموکراسی بودیم. این نشست که متشکل از تعدادی از عناصر ورشکسته ضدانقلاب در خارج از کشور بود، مانند دو نشست قبل در استکهلم و واشنگتن مورد انتقاد شدید گروه‌های مختلف اپوزوسیون قرار گرفت.سایت «اخبار روز» وابسته به گروهک سازمان فدائیان خلق طیف اکثریت با انتشار مقاله‌ای با نام مستعار ح. افرادی به تخطئه برگزارکنندگان و ماهیت اصلی نشست پرداخته است، این در حالی است که نماینده این طیف «فرخ نگهدار» خود نیز یکی از شرکت کنندگان فعال در این نشست بود.
وی در بخشی از این مقاله به افشاگری علیه دروغگوییهای سایت‌های پوشش دهنده اخبار نشست پرداخته است و درباره تعداد شرکت‌کنندگان کنفرانس ضمن فحاشی به اسپانسر اپوزوسیون، جواد خادم از طراحان کودتای نقاب (نوژه) اینچنین می‌نویسد: «اعلام شده بود که کنفرانس با حضور یکصد تن فعالان سیاسی – ایرانی در بروکسل و با هزینه شرکت‌کنندگان برگزار خواهد شد. اما جواد خادم که تازه به میدان اپوزیسیون وارد گشته و از برگزارکنندگان کنفرانس می‌باشد، پاسخی مستدل و متقن به سوالات نداد. گویا وی ضرورتی بر پاسخگویی احساس نمی‌کرد. مجری برنامه آشکار ساخت که نشست با حضور۷۰ مدعو که ۵ نفر از آن‌ها غیر ایرانی بودند؛ برگزار گردید. اما جواد خادم از عاملین حادثه نوژه تمایلی بر پرداختن به تعداد شرکت‌کنندگان نداشت.»
حسین باقرزاده (عضو گروهک تروریستی منافقین)
وی در ادامه به چهره مرموز خادم و منابع مالی برگزاری کنفرانس می‌پردازد و دروغ خادم مبنی بر اینکه هزینه نشست از سوی ایرانیانی که به اروپا تردد دارند تامین شده‌است را اینچنین رسوا می‌کند: «خادم که ظاهراً ماسک مشروطه خواهی بر سیمای سیاسی مبهم خویش نهاده بود، عبوری مرموزانه از پاسخ به تایید خبر شرکت ۵ خارجی نمود. عبوری که هدفی جز پوشاندن نقش خارجیان در کنفرانس ایرانیان مخالف جمهوری اسلامی نداشت. خادم با بیقراری عارض بر سیمای خود، نحوه و چگونگی دریافت کمک مالی را به عناصر تاجر ایرانی که به غرب تردد می‌کنند حوالت داد. وی عنوان کرد تمایل به اعلام اسامی آنان ندارد. اگر خادم اندک هشیاری سیاسی داشت راحت‌تر آن بود که چنین پاسخ بچگانه (با هدف مخفی کردن منابع مالی خارجی کنفرانس را) در قالب سناریوی موجه‌تری تعریف می‌کرد.»
عبدالله مهتدی (دبیر کل گروهک تروریستی کومله)
نویسنده مقاله در ادامه به تنها دلیل شرکت‌کنندگان در مراسم اشاره کرده است، و علت دعوت از این افراد را تنها حضورشان در گروهک مزبورشان بوده و نه چیز دیگر. البته ناگفته نماند که هم‌فکر خویش، فرخ نگهدار نیز از این قاعده مستثنی نیست. سپس اینچنین ترکیب شرکت‌کنندگان را معرفی می‌کند: «کوشش شده بود که برای شرکت ایرانیان مخالف، نشست صورت می‌گیرد. اما فعالان سیاسی عنوان سازمانی را بر سینه داشتند. گرچه از شرکت کنندگان تعدادی، عناصر فعال شناخته شده، اندک خوشنام و تعداد بسیاری اگر اتیکت سازمانی را از سینه بر می‌گرفتند فرا‌تر از شهروند عادی خوانده نمی‌شدند. ضمناٌ عناصر سرسپرده سلطنتی بسیار، و تعدادی اصلاح طلب رادیکال رانده شده از قدرت و سرگردان نیز بودند.
برگزارکنندگان ترفندهایی اتخاذ کردند تا افکارعمومی باور کند؛ دومین نشست پیشبرد دمکراسی با حضور صد در صدی ایرانیان و با کمک مالی ایرانی نه منابع مالی خارجی برگزار می‌شود. اما گزارش آمده از آغاز کنفرانس خلاف وعده برگزارکنندگان بود. خبر آمد که عناصر غیر ایرانی و آنهم سه نفر به نام‌های مارک فیش پاتریک، هانس بلیکس و اتولانگه (لانگی) نیز حاضرهستند. یا للعجب چه شده؟ کنفرانس تناقض نماست. شرکت صددرصد ایرانی به حضو بیست درصدخارجی = هشتاد درصد ایرانی تبدیل می‌شود؟ آیا با چنین سناریوهایی نمی‌شود اندیشید که ممکن است منابع کمک مالی نیز آنی نباشد که هست. شاید تاجر در حال تردد به ایران که تمایل به افشا اسم و هویت ندارند نیز سناریو نخ نمای وارونه کردن حقایق است تا منابع خارجی مالی آشکار نگردند.
بهروز بیات- رضا تقی‌زاده- شهریار آهی- پاتریک- اتولانگی
پس حضور مهمان خارجی مترادف با ناظرین خارجی بر نحوه هزینه کردن کمک مالی دیگران است. از غیر ایرانیان حاضر در کنفرانس بروکسل دو تن از آن‌ها (مارک فیش پاتریک و هانس بلیکس) از کار‌شناسان سابق آژانس انرژی هسته‌ای بودند و فرد خارجی سوم اتولانگی بدون آشکار شدن هویت در میز گرد مسئله هسته‌ای ایران بررسی این پرونده و شرائط کنونی موافق به سخن می‌نشینند. اما مجری برنامه افق آشکار ساخت که کنفرانس میزبان ۵ خارجی بوده است. متاسفانه مدعیان خبرنگاری شرکت کننده در کنفرانس تاکنون لب دوخته‌اند تا از نعمات کنفرانس بعدی محروم نگردند. اما چه غم است رفیق! سر مجامع اطلاع رسانی غرب سلامت.»
این عضو اکثریتی گروهک سازمان فدائیان خلق در ادامه به افشاگری علیه سومین فرد خارجی که جاسوس رسمی سازمان سیا می‌باشد و علاقه زیادی به حمله نظامی به ایران دارد و همچنین خوش رقصی شهریار آهی سلطنت‌طلب بهایی برای وی می‌پردازد: «گرچه برگزارکنندگان کنفرانس بروکسل از اعلام هویت دیپلماتیک و سیاسی فرد خارجی به نام اتولانگی بنا به دلایل نامعلوم خودداری کردند. آیا مسئولان برگزارکننده کنفرانس نمی‌دانند که در عصر اطلاعات مخفی کردن هر مسئله و اطلاعاتی خواه سیاسی و لاغیر؛ امکان پذیر نبوده و قابل توجیه نیست؟
شهریار آهی (بهایی و سلطنت‌طلب)
کتمان واقعیت با وجود امکان افشاء سریع؛ هرگز منطقی تلقی نمی‌گردد و خواننده را با ابهام روبرو ساخته و امکان هرگونه تصور به علاقمندان را به دنبال خواهد داشت. بلافاصله هویت اتو لانگی آشکار گردید و روشن شد که وی ازهمکاران موسسه دفاع از دموکراسی (واشنگتن) می‌باشد. همچنین وی ارتباطات گسترده‌ای با محافل جنگ افروز نئولیبرال‌ها و لابی اسرائیل در آمریکا دارد.
نامبرده در پنل دوم با مدیریت شهریار آهی عنصر سلطنت‌طلب از امتیاز سخنرانی برخوردار گردید تا بار دیگر خوش رقصی سلطنت‌طلبان فاقد حیثیت اجتماعی در ایران در برابر آمریکائیان ثابت گردد. اتو لانگی درسخنرانی وقیحانه خود در حضور اپوزیسیون خارج از کشور ایران میهنمان را تهدید به استفاده از ابزار نظامی یا همان حمله نظامی و بمباران شهر‌ها و مردم ببگناه نمود. خبر کوتاه بود و اندوهبار. کوتاه بودن خبر شاید ناشی از رسوبات انسانی برخی عناصر وطن پرست اپوزیسیون خارج کشور باشد که شرمشان می‌شد تا سخنرانی توهین‌آمیز و مداخله گرایانه فرد معلوم الحالی بطور کامل و مبسوط رسانه‌ای نگردد.
مجتبی واحدی (مشاور مستعفی کروبی)- حسن شریعتمداری (همکار ساواک)- علی‌رضا نوری‌زاده (سلطنت‌طلب)- نوشابه امیری (سلطنت‌طلب)
اما اندوهبار بودن خبر سخنرانی از منظر توصیف اندوهباری نیست که موضع حمله نظامی به ایران در حضور عناصری از اپوزیسیون چپ خواه دموکرات یا سوسیالیست عنوان می‌شود. طرح حمله نظامی با توجه به هدف حضور سازمان‌های چپ بویژه فدائیان در کنفرانس و سخنرانی فریدون احمدی در پنل و بررسی راه‌های اتحاد و هماهنگی نیروهای اپوزیسیون با اما و اگرهایی روبرو می‌باشد. کمی تا قسمتی تاسف‌بار است. شرکت فعال سیاسی با برچسب سازمانی خونبار بر سینه کسانی غرور می‌رویاند و کس دیگری از آن بدبینی می‌سازد. بدبینی‌ای که بر پیشانی باریک او نمی‌نشیند؛ بر سیمای بلند تاریخی تشکیلاتش حک می‌گردد.»
گفتنی است که پیش از این علی‌رضا نوری‌زاده سلطنت‌طلبو جاسوس سازمان سیا و انگلیس و موساد می‌باشد پس از آن‌که وی را به نشست گذار به دموکراسی در واشنگتن را ندادند اعلام کرده بود که دیگر مرا با این‌ها کاری نیست، اما مشاهده کردیم که با اعتماد به نفس کاذب خود با شرکت در کنفرانس بروکسل حرف قبلی خود را تکذیب کرد.
Sorry. No data so far.