تریبون مستضعفین- متنی که در ادامه میآید گفتوگوی ماهنامه همشهری آیه با روحانیای است که در کنار طلبگی و منبر رزمیکار هم هست و سبک جدیدی را نیز ابداع کرده است. این گفتوگو در شماره سوم همشهری آیه منتشر شده است.
منبرش که تمام میشود٬ ساک ورزشیاش را برمیدارد و به سمت ورزشگاه میرود تا به شاگردانش٬ هم فوت و فن هنرهای رزمی را بیاموزد و هم آموزههای دینی را٬ چرا که استاد حمید قربانپور اعتقاد دارد بهترین مکان برای ترویج فرهنگ دینی ورزشگاه است. این روحانی ورزشکار که همزمان با فعالیتهای ورزشی٬ در سطوح بالای حوزه تحصیل میکند موسسه ویژهای به نام «دانش پژوهان جهان اسلام» راهاندازی کرده که در آن اساتید برجسته حوزه و دانشگاه درباره مسائل فرهنگی- ورزشی تحقیق و پژوهش میکنند فعالیتهای فرهنگی- ورزشی این روحانی بهانهای شد برای یک گفت و گوی ورزشی با او که استاد مسلم چهار رشته رزمی و بنیانگذار سبک ورزشی «پرشین کیکبوکسینگ» است.
ورزشکار بودن یک روحانی٬ آن هم در حد حرفهای به اندازه کافی تعجبآور است. حالا اگر این روحانی٬ بنیانگذار یک سبک جدید رزمی هم باشد قضیه جالبتر میشود. لطفا در آغاز گفت و گو از علاقهتان به ورزشبگویید و اینکه ورزش را از چه سنی و با کدام رشته آغاز کردید؟
زمانی که 10 ساله بودم٬ ورزش را در رشته کونگففو آغاز کردم و پنج سال بعد در حالی که در این رشته پیشرفت بسیار خوبی داشتم٬ به تشویق معلم قرآن مدرسه وارد حوزه علمیه شدم ودلی همچنان به ورزش ادامه دادم. نزدیکترین ورزشگاهی که نزدیک حوزه محل تحصیلم فعال بود٬ تنها در رشته ورزشی «فول کیک بوکسینگ» کلاس داشت. به همین دلیل٬ فعالیت ورزشیام را در این رشته ادامه دادم و تا امروز 23 سال از حضورم در حوزه میگذرد٬ ورزش و تحصیل را کنار هم ادامه دادهام.
مسئولان حوزه مخالفتی با ورزش کردن شما نداشتند؟
اگر ممکن است سوال بعدی را بپرسد!
هر چند پاسخ سوال ما را ندادید اما به نظر میرسد پشت این جواب ندادن شما دنیایی حرف برای گفتن هست. به هر حال در گذشته حضور یک طلبه در کلاسهای ورزشی آن هم به شکل پیگیر و حرفهای٬ مسئله حل شدهای نبود. شما به عنوان یک روحانی ورزشکار در سالهای اخیر برای حل و فصل این موضوع دنبال چه راهکارهایی بودهاید و کجا رسیدهاید؟
درست است که در سالهای اولیه ورود به حوزه با مشکلاتی روبهرو بودم اما روحانیون با ورزش بیگانه نبودند. همانطور که همه میدانیم امام(ع) هر روز صبح ساعتی را برای ورزش صبحگاهی در نظر میگرفتند. بارها شاهد کوهپیمایی رهبر معظم انقلاب بودهایم٬ بنابراین مراجع بزرگوار ما با ورزش مشکلی ندارند اما در خصوص رشتههای ورزشی مختلف و نسبت به شکل تمرینات نظراتی دارند. به عقیده این عزیزان٬ شأن طلبگی در هر زمان و مکانی باید حفظ شود و آن عبارت است از رعایت اصول و مبانی اخلاقی و ارزشی حوزه علمیه. در این زمینه از بسیاری از علمای گرانقدر استفتائاتی گرفتهام که ما حصل آن٬ اجازه فعالیت طلاب و روحانیون در رشتههای ورزشی مانند شنا٬ کوهنوردی٬ هنرهای رزمی٬ تیراندازی٬ کشتی پهلوانی٬ دو و میدانی٬ دوچرخاسواری٬ فوتسال و والیبال است. هر چند سوارکاری هم از رشته های توصیه شده اسلام است اما به دلیل هزینه بالای آن٬ رشتهای است که در توان مالی طلبهها نیست.
حضور شما چقدر توانست در جذب طلبهها به سمت ورزش تاثیرگذار باشد؟
همزمان با تشکیل بسیج طلاب در سال 77 من مسئولیت ورزش تشکیل را بر عهده گرفتم و در این سالها در چند حوزه علمیه اقدام به برگزاری کلاس های آموزش ورزش کردم که با استقبال بسیار خوب طلاب روبهرو شد. پس از آن و در سال 84 به تاسیس موسسه تربیت بدنی طلاب و روحانیون جمهوری اسلامی ایران اقدام کردم که تاکنون با جذب 5هزار عضو٬ نقش مثبتی در گسترش فرهنگ ورزش در میان عزیزان طلبه داشته است.
با وجود این همه طلبه ورزشکار٬ چرا تاکنون خبر خاصی از برگزاری مسابقات شما یا حضور طلاب در تورنمنتهای مختلف ورزشی شنیده نشده؟!
همین طور است که می گویید. دلیل این قضیه نیز به حمایت نکردن نهادها و سازمانهای دولتی و غیردولتی از ورزش طلاب باز میگزدد. وقتی هیچ بودجهای در اختیار ما قرار نمیگیرد٬ طبیعی است که فعالیتهای ما نیز بازتابی نخواهد داشت. مدتی پیش تصمیم گرفتیم تیممان را در لیگ تکواندو شرکت دهیم اما وقتی برای این کار 4میلیون تومان از ما خواستند٬ از این کار منصرف نشدیم. شاید برایتان جالب باشد که بدانید من در ماه رمضان سال گذشته اقدام به برگزاری یک دوره مسابقات فوتسال برای طلاب شهر تهران کردم 36تیم 8نفره در آن شرکت کردند اما تا در روز برگزاری مسابقات٬ مکانی برای برگزاری بازیها نداشتیم! فکر میکنم حال که با فعالیتهای انجام شده٬ بسیاری از طلاب و روحانیون به جمع خانواده ورزش کشور پیوستهاند بد نیست که مسئولین ورزش کشور توجه بیشتری به این موضوع نشان دهند و تسهیلاتی را برای ورزش این دوستان در نظر بگیرند.
با توجه به اینکه شما در سالهای اخیر همکاری صمیمانهای با شهرداری تهران در زمینههای مختلف داشتهاید٬ آیا فعالیتهایتان در این حوزه تاثیری بر جذب سایر طلاب و روحانیون به سمت ورزش و تحرک داشته است یا نه؟
خوشبختانه با دیدگاه بسیار مثبت مسئولان شهرداری نسبت به توسعه فرهنگ ورزش در میان تمام گروههای مختلف جامعه٬ انجمن ورزشی طلاب و روحانیون در سازمان ورزش شهرداری تهران ایجاد شده که مسئولیت آن برعهده من است.
اکنون در این انجمن حدود 6هزار عضو طلبه دایم و این آمار خوب و امیدوار کنندهای است. از سوی دیگر٬ امور ورزشی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز به من واگذار شده و این امید وجود دارد که با شکل گرفتن چنین مراکزی ٬ ورزش طلاب بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
سازمان ورزش شهرداری تهران مکان ورزشی خاصی را برای طلاب و روحانیون در نظر گرفته؟
اجازه دهید پیش از پاسخگویی به این سوال٬ تشکر ویژهای داشته باشم از مسئولان محترم شهرداری تهران که با ایجاد مراکز ورزشی متعدد در شهر٬ توسعه فرهنگ ورزش همگانی را به عنوان یکی از مهمترین اهداف خود برگزیدهاند. خوشبختانه در تحقق آن نیز بسیار موفق بودهاند اما در جواب پرسش شما باید بگویم خیر. متاسفانه با وجود چندید هزار طلبه ورزشکار در شهر تهران٬ تاکنون هیچ پایگاه ورزشی خاصی برای این عزیزان ایجاد نشده. امیدوارم با توجه به حسن نظری که سردار آقامیر نسبت به ورزش روحانیون و طلاب دارند٬ به زودی شاهد راهاندازی یک مرکز ورزشی تخصصی برای آنان باشیم.
شاید برای بسیاری از مخاطبان ما این سوال مطرح میشود که شما به عنوان یک روحانی ورزشکار تا چه اندازه به نقش ورزش در موفقیتهای تحصیلی و شغلی خود اعتقاد دارید و به طور کلی فکر میکنید ورزش تاثیری در زندگی فردی و اجتماعی یک طلبه دارد؟
همان طور که می دانید یکی از شناختهشدهترین اثرات ورزش بر جسم انسان این است که کنار ایجاد طراوت و سرزندگی٬ موجب دفع سموم بدن از طریق خونرسانی بهتر به مغز و افزایش تمرکز در فرد میشود. مضافا بر اینکه وقتی آمادگی جسمانی شخص بیشتر شود٬ او خستگی کمتری احساس میکند و بانشاط بیشتری به کارهای روزانه میپردازد.
از آیتالله شمشیری پرسیدند آیا در مکاشفات الهی٬ جسم هم تاثیرگذار است٬ که ایشان فرمودند در مکاشفات الهی٬ جسم و روح هر دو تاثیر گذار بوده و در حکم راکب و مرکوب هستند.
به عقیده من ورزش بسیار بیشتر از آنچه تصور میشود در زندگی یک طلبه اثرات مثبتی را به همراه خواهد داشت. یک طلبه ورزشکار نه تنها در دروس خود موفقیت بیشتری را تجربه خواهد کرد بلکه در انجام رسالت مهمی که برعهدهاش گذاشته شده(گسترش دین و فرهنگ دینی) عملکرد فوقالعاده بهتری خواهد داشت. من به شدت به این قضیه اعتقاد دارم. در واقع ورزش کردن٬ یک نوع سبک زندگی دینی است که باید در برنامههای همه جای بگیرد.
اینکه یک روحانی٬ مربی چندین رشته ورزشی آن هم در بالاترین سطح باشد برای بسیاری از مردم جالب است. آیا در این زمینه خاطره جالبی دارید؟
بله. همانگونه که اشاره کردید این موضوع برای خیلیها جالب و گاهی اوقات حیرتآور است و من در برخوردهای روزانه با اشخاص نختلف٬ به خوبی متوجه این قضیه میشوم.
به خاطر دارم حدود سال 78 قرار شد برای آموزش رشته کونگفو به یک دبیرستان غیر انتفاعی بروم. حدود ساعت 3بعدازظهر وقتی وارد دبیرستان شدم هیچکدام از دانشآموزان نمیدانستند که من مربی رزمیشان هستم. روی همین اصل و به اقتضای شیطنتهای دوره نوجوانی٬ وقتی از حیاط راهروهای مدرسه عبور میکردم شروع کردند به سربهسر من گذاشتن از یک طرف و صلوات فرستادن از طرف دیگر! خلاصه من با راهنمایی مدیر٬ به سالن ورزش رفتم و لباسم را عوض کردم. وقتی بچهها وارد سالن شدند٬ چشمانشان از تعجب گرد شد و من اوج بهت و حیرت را در نگاههایشان دیدم. پس از صحبت های مقدماتی٬ برای معرفی بیشتر رشته کونگفو حدود چند دقیقه به انجام حرکات نمایشی هنرهای رزمی پرداختم و پس از اجرای حرکات٬ دانشآموزان که هنوز حیرت زده بودند با خوشحالی و بدون تعارف روی سر من ریختند و از آن روز رابطه دوستی صمیمانهای بین من و شاگردانم شکل گرفت٬ تا جایی که هنوز هم بعد از گذشت سالها وقتی مرا در جایی میبینند جلو میآیند و اظهار لطف میکنند.
فکر میکنید چقدر میتوانید از این کلاسها برای ترویج فرهنگ دینی استفاده کنید؟
کلاسهای ورزشی را بهترین مکان برای آشنایی نوجوانان و جوانان با قرآن و حدیث و احکام میدانم و در قالب جملاتی بسیار کوتاه (حین آموزش) رسالت اصلیام در این زمینه را انجام میدهم٬ تا جایی که تعداد قابل توجهی از شاگردان من در کلاسهای ورزشی به سمت طلبگی روی آوردهاند و وقتی برای ثبت نام به حوزه میروند مرا به عنوان راهنمای خود معرفی میکنند٬ که این موضوع برای من افتخار بزرگی محسوب میشود.
***
پیوند ورزشی حوزه و دانشگاه
حجتالاسلام و المسلمین حمید قربانپور هم در زمینه ورزش طلاب حرف اول را میزند هم فعالیتهای فرهنگی بسیاری انجام می دهد که یکی از آنها تاسیس موسسه دانش پژوهان جهان اسلام است که دو سال قبل با هدف ایجاد پیوندی صمیمانه بین حوزه و دانشگاه در زمینه ورزش تاسیس شد.
فعالیتهای این موسسه در چهار کمیته و به شکلی کاملا تخصصی دنبال میشود و تاکنون بیش از 12هزار تن از دانشجویان طلاب٬ اساتید حوزه و دانشگاه و نخبگان علمی کشور به عضویت آن درآمدهاند. در کمیته علمی و پژوهشی این مرکز٬ کارهای تحقیقاتی در زمینه ورزش از دیدگاه اسلام بزرگان دین و نیز سایر ادیان صورت میپذیرد و نتیجه این پژوهشها به شکل کتاب کتابچه و بروشور به طور منظم منتشر میشود. حجتالاسلام قربانپور درباره فعالیتهای آموزشی در موسسه می گوید: «فعالیتهای کمیته آأموزشی در دو بخش مقدماتی و پیشرفته و براساس استعدادیابی انجام میشود. در این کمیته به جز بحث آموزش رشتههای مختلف ورزشی در بخش علمی نیز بابرگزاری کلاسهای تئوری و علمی ورزش به پیشرفتهای خوبی رسیدهایم. علاوه بر این زمینه ارتباطات و روانشناسی ورزشی تغذیه ورزشی و اخلاق حرفهای و اسلامی در ورزش نیز کارگاههای آموزشی بسیاری برگزار کردهایم».
کمیته تفریحات سالم این موسسه هم بابرگزاری اردوهای سیاحتی- زیارتی از جمله دیدار با علما٬ زیارت اماکن متبرکه بازدید از اماکن تاریخی و فرهنگی کشور٬ حضور در اردوهای کوهنوردی و برگزاری ورزش صبحگاهی نقش کاملا فعال دارد.
چهارمین کمیتهای که در این موسسه فعالیت می کند٬ کمیته خلاقیت٬ کارآفرینی و اشتغالزایی است که از طریق اساتید برجسته جهاد دانشگاهی و از طریق برگزاری دورههای آموزشی دنبال میشود و شرکتکنندگان با ارائه طرحهای اشتغالزایی می توانند هم کارآفرینی کرده و هم وام مناسبی برای این کار دریافت کنند. در این کمیته استعدادهای بالقوه بسیاری به فعلیت درآمده اند. همچنین ورزشکاران خوب و موفق شرکتکننده در این دورهها برای شرکت در کلاسهای مربیگری و به دنبال آن تدریس در مکانهای ورزشی یا تیمهای ورزشی معرفی میشوند.
احسنت…
به این میگن حاجی!!!
سپاسگزارم
موفق باشی
همین دیروز بود که به مدرسه ی ما اومدید و صحبت کردید ولی نمی دونستم که در ورزش هم دستی دارید …
حق یارتان
موفق باشی انشاالله
بارک الله برشما روحانی فعال