روز سه شنبه دهم مرداد،وزارت امورخارجه آمریکا با انتشار گزارش کامل سالانه خود،سازمان مجاهدین خلق ایران،جندالله،پژاک و ۴۴ گروه دیگر را در لیست تروریستی سال ۲۰۱۲ ابقا نمود.
در این گزارش تاکید شده است که متن اولیه در آوریل سال ۲۰۱۲ به تصویب رسیده و پس از تدقیق و بررسی های ویژه،بعنوان جدید ترین و آخرین گزارش از وضعیت تروریسم در کشورها و سازمان های تروریستی خارجی منتشر می گردد.
علی رغم تلاش گسترده رهبری سازمان مجاهدین و بکارگیری لابی ها و دادگاهی در آمریکا برای خروج از لیست سیاه،کماکان در فهرست گروه های تروریستی بین المللی در کنار القاعده جای گرفته است:
لینک به گزارش کامل در سایت اصلی وزارت امورخارجه آمریکا
سازمان های تروریستی خارجی
سازمان های تروریستی خارجی (اف تی اوها[۴]) طبق بند ۲۱۹ ازقانون مهاجرت و ملیت (اینا[۵])، توسط وزیر خارجه به عنوان تروریست تعیین شده اند. تعیین این سازمان ها بدین نقش مهمی درمبارزه با تروریسم ایفا می کند و وسیلۀ مؤثری برای قطع حمایت از فعالیت های تروریستی است.
معیارهای قانونی برای تعیین تروریست ها تحت بند ۲۱۹ اینا پس از اصلاحات:
۱٫ سازمان باید سازمانی خارجی باشد.
۲٫ سازمان باید در فعالیت های تروریستی ، آنطور که در بند ۲۱۲ (اف) (۳) (ب) از اینا (شماره ۸ از قانون ایالات متحده، بند ۱۱۸۲ (الف) (۳) (ب)) تعریف شده است ، یا در تروریسم، مطابق با تعریف بند ۱۴۰ (د) (۲) ازقانون اختیارات روابط خارجی، سال مالی ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ (شماره ۲۲ از قانون ایالات متحده بند ۲۵۵۶ف(د)(۲))، دخیل باشند و یا قابلیت وقصد اشتغال به فعالیت های تروریستی یا تروریسم را حفظ کرده باشند.
۳٫ فعالیت تروریستی سازمان یا تروریسم باید خطری برای امنیت تبعه های ایالات متحده یا امنیت ملی (دفاع ملی، روابط خارجی، یا منافع اقتصادی) ایالات متحده شمرده شود.
سازمان های تروریستی خارجی تعیین شده توسط دولت ایالات متحده
سازمان ابو نیدال (آنو[۶])
گروه ابو صیاف (اِی اس جی[۷])
تیپ شهدای الاقصا (اِی اِی ام بی[۸])
القاعده (اِی کیو[۹])
القاعده در شبه جزیرۀ عربی (اِی کیو اِی پی[۱۰])
القاعده در ایران (ای کیو آی[۱۱])
القاعده در مغرب اسلامی (اِی کیو آی ام[۱۲])
الشباب (اِی اس[۱۳])
انصار الاسلام
اسباط الانصار
ام شینری کیو (ام[۱۴])
سرزمین پدری و آزادی باسک (ای تی اِی[۱۵])
حزب کمونیست فیلیپین/ارتش نوین خلق (سی پی پی/ان پی اِی[۱۶])
ارتش تداوم جمهوری ایرلند (سی آی آر اِی[۱۷])
جماعه الاسلامیه (آی جی[۱۸])
حماس
حرکت الجهاد الاسلامی (اچ یو جی آی[۱۹])
حرکت الجهادی الاسلامی/بنگلادش (اچ یو جی آی-ب[۲۰])
حرکت المجاهدین (اچ یو ام[۲۱])
حزب الله
اتحاد جهاد اسلامی (آی جی یو[۲۲])
جنبش اسلامی ازبکستان (آی ام یو[۲۳])
جیش المحمد (جی ای ام[۲۴])
جماعه اسلامیه (جی آی[۲۵])
جندالله
کاهانه چای
کتایب حزب الله (کی اچ[۲۶])
حزب کارگران کردستان (پ ک ک[۲۷])
لشکر الطیبه (ال تی[۲۸])
لشکر جنگوی (ال جی[۲۹])
سازمان مجاهدین خلق (ام ای کی[۳۰])
ارتش آزادی خواه ملی (ای ال ان[۳۱])
گروه مبارزان اسلامی مراکش (جی آی سی ام[۳۲])
ببرهای آزادی خواه تامیل ایلم (ال تی تی ای[۳۳])
گروه مبارزه اسلامی لیبی (ال آی اف جی[۳۴])
جبهۀ آزادی بخش فلسطین – حزب ابو عباس (پی ال اف[۳۵])
جهاد اسلامی فلسطین – حزب شقاقی (پی آی جی[۳۶])
جبهۀ خلق برای آزادی فلسطین (پی اف ال پی[۳۷])
جبهۀ خلق برای آزادی فلسطین-فرماندهی عمومی (پی اف ال پی-جی سی[۳۸])
آی آر اِی واقعی (آر آی آر اِی[۳۹])
نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا (فارک[۴۰])
سازمان انقلابی ۱۷ نوامبر (۱۷ ان[۴۱])
حزب/جبهه آزادی بخش خلق انقلابی (دی اچ کی پی/سی[۴۲])
مبارزۀ انقلابی (آر اس[۴۳])
راه درخشان (اس ال[۴۴])
تحریک طالبان پاکستان (ت ت پ[۴۵])
نیروهای متحد دفاع شخصی کلمبیا (اِی یو سی[۴۶])
سازمان مجاهدین خلق
اسامی دیگر: مک[۵۰]؛ ام کی او[۵۱]؛ مجاهدین خلق؛ جامعۀ دانشجویان ایرانی؛ شورای ملی مقاومت؛ ان سی آر[۵۲]؛ سازمان رزمندگان مقدس خلق ایران؛ ارتش آزادی بخش ملی ایران؛ ان ال اِی[۵۳]؛ سازمان مجاهدین خلق ایران؛ پی ام او آی[۵۴]؛ شورای ملی مقاومت ایران؛ ان سی آر آی[۵۵]
توصیف: سازمان مجاهدین خلق ایران (مک) در ابتدا در ۸ اکتبر سال ۱۹۹۷ به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی تعیین شد. مک یک سازمان مارکسیست-اسلامی است که در پی سرنگونی رژیم ایران از طریق شاخۀ نظامی خود، ارتش آزادی خواه ملی (ان ال اِی)، و جبهۀ سیاسی اش، شورای ملی مقاومت ایران (ان سی آر آی) است.
سازمان مجاهدین خلق در سال ۱۹۶۳ توسط گروهی از مارکسیست های ایرانی برخوردار از تحصیلات دانشگاهی که مخالف حاکم غرب گرای کشور، محمد رضا شاه پهلوی بودند تأسیس شد. این گروه در انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹ ، که به جایگزینی شاه به وسیلۀ رژیم اسلامی شیعه تحت رهبری آیت الله خمینی منجر شد شرکت کرد. با وجود این، ایدئولوژی مک – که تلفیقی از مارکسیسم، فمینیسم، و اسلامی است – با ایدئولوژی دولت پس از انقلاب در تضاد قرار گرفت، و رهبران اولیۀ این سازمان بزودی توسط رژیم خمینی اعدام شدند. در سال ۱۹۸۱، این گروه از پایگاه های خود در مرز ایران-عراق رانده شد و در پاریس ، جایی که حمایت خود را از جنگ هشت سالۀ عراق بر ضد ایران خمینی غاز کرد، اقامت گزید.در سال ۱۹۸۶، پس از این که فرانسه رژیم ایران را به رسمیت شناخت، سازمان مجاهدین خلق مقر خود را به عراق منتقل کرد، و این امر موجب تسهیل عملیات تروریستی اش در ایران می شد. از سال ۲۰۰۳، تقریباً ۳٫۴۰۰ عضو سازمان مجاهدین خلق در اردوگاه اشرف در عراق استقرار یافته اند.
فعالیت ها: این گروه در مبارزۀ جهانی علیه دولت ایران از تبلیغ و تروریسم برای دستیابی به اهدافش استفاده می کند. در طول دهۀ ۱۹۷۰، سازمان مجاهدین خلق یک رشته حملات تروریستی را در داخل ایران ترتیب داد و چندین تن از کارکنان نظامی و شهروندان ایالات متحده را که در تهران روی طرح های دفاعی کار می کردند کشت. در سال ۱۹۷۲، سازمان مجاهدین خلق برای نشان دادن اعتراض خود نسبت به بازدید پرزیدنت نیکسون از ایران، بمب هایی در دفتر خدمات اطلاعاتی ایالات متحده در تهران (بخشی از سفارت ایالات متحده)، انجمن ایران-آمریکا، و دفاتر چند شرکت ایالات متحده منفجر کرد. در سال ۱۹۷۳، سازمان مجاهدین خلق معاون رئیس هیئت نظامی ایالات متحده را در تهران ترور کرد و در چندین شرکت، از جمله شرکت نفت شل، دست به بمب گذاری زد. در سال ۱۹۷۴، سازمان مجاهدین خلق به نشانۀ اعتراض به بازدید کسینجر، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده، از ایران، بمب هایی در دفاتر شرکت های ایالات متحده منفجر کرد. در سال ۱۹۷۵، دو افسر نظامی ایالات متحده را که از اعضای گروه مشاوران کمک نظامی ایالات متحده در تهران بودند ترور کرد. در سال ۱۹۷۶، سازمان مجاهدین خلق دو شهروند ایالات متحده را که از کارمندان شرکت بین المللی راک ول در تهران بودند ترور کرد. در سال ۱۹۷۹، این گروه مسئولیت قتل مدیر شرکت تکساکوی آمریکایی در تهران را به عهده گرفت. با وجود انکار سازمان مجاهدین ،ا بررسی های مبتنی بر گزارش شاهدان عینی و اسناد خود گروه ثابت می کنند که اعضای ترور کرد در اشغال سفارت ایالات متحده در تهران در سال ۱۹۷۹ شرکت داشتند و از آن حمایت کردند و نیز این نکته را که سازمان مجاهدین بعد ها با آزادی زود هنگام گروگان های آمریکایی مخالفت کرده بود تأیید می کنند. سازمان مجاهدین همچنین، بعد از اشغال سفارت ایالات متحده، نفرات لازم را برای پاس دادن و دفاع از محل سفارت ایالات متحده در تهران تأمین کرده بود.
در سال ۱۹۸۱، رهبری سازمان مجاهدین خلق سعی کرد رژیم اسلامی نوبنیاد را سرنگون کند؛ نیروهای امنیتی ایران متعاقب این امر سرکوب این گروه را آغاز کردند. سازمان مبارزۀ بمب گذاری را، شامل حمله به دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی و دفتر نخست وزیری را که باعث کشته شدن ۷۰ تن از مسئولان عالی رتبۀ ایرانی، از جمله آیت الله محمد بهشتی، رئیس قوۀ قضائیه، محمد علی رجائی ،رئیس جمهوری ، و محمد جواد باهنر، نخست وزیر شد، آغاز کرد. این حملات به گسترش سرکوب توسط دولت ایران منجر شد که رهبران مک را مجبور ساخت به فرانسه بگریزند. منجر برای مدت پنج سال، مچنان به مبارزات تروریستی خود از پایگاه هایش در پاریس ادامه می داد. منجر در سال ۱۹۸۶ از فرانسه اخراج شد و رهبران آن برای برخورداری از پایگاه، حمایت مالی، و آموزش نظامی به رژیم صدام حسین رو آوردند. نزدیک به پایان جنگ ۱۹۸۰-۱۹۸۸ ایران-عراق، بغداد سازمان مجاهدین خلق را به تجیهزات نظامی سنگین مجهز ساخت و هزاران مبارز سازمان را در حملات انتحاری موج گونه جمعی علیه نیروهای ایرانی به خدمت گرفت.
رابطۀ سازمان مجاهدین خلق با رژیم سابق عراق همچنان در طی دهۀ ۱۹۹۰ ادامه داشت. در سال ۱۹۹۱، بنا بر گزارشها، این گروه به گارد جمهوری عراق برای سرکوب خونین شیعیان عراقی و کردها که علیه صدام حسین به پا خاسته بودند کمک کرد. در آوریل سال ۱۹۹۲، سازمان مجاهدین خلق حملات تقریباً هم زمانی را در سفارت خانه ها و هیئت های کنسولی در ۱۳ کشور، از جمله علیه هیئت اعزامی ایران به سازمان ملل در نیویورک، انجام داد، که نشان دهندۀ توانایی گروه برای انجام عملیات گسترده در خارج از کشور بود. در ماه ژوئن سال ۱۹۹۸، اعزامی در یک رشته حملات بمب گذاری و توپخانه ای در ایران که باعث کشته شدن حداقل ۱۵ نفر و مجروح شدن تعدادی دیگر شد و نقش داشت همچنین رئیس سابق زندان های ایران را در سال ۱۹۹۸ ترور کرد. در ماه آوریل سال ۱۹۹۹، افسران بلند پایّۀ ارتش ایران را هدف قرار داد و سر تیپ علی صیاد شیرازی، معاون رئیس ستاد فرماندهی نیروهای مسلح ایران، را ترور کرد.
در آوریل سال ۲۰۰۰، سازمان مجاهدین خلق کوشید فرماندۀ قرارگاه نصر ، هیئت بین سازمانی تهران را که مسئول ایجاد هماهنگی سیاست ها در مورد عراق بود، را ترور کند. سرعت عملیات ضد ایرانی در طی “عملیات بهمن بزرگ” در فوریۀ سال ۲۰۰۰ افزایش یافت و این هنگامی بود که گروه به دهها علیه ایران دست زد. یک حمله شامل حملۀ با خمپاره علیه چند مجتمع فرماندهی اصلی ایران در تهران بود که دفتر های رهبر نظام و رئیس جمهوری را در بر می گرفت. این حمله به کشته شدن یک تن و زخمی شدن شش نفر دیگر منجر شد. در ماه مارس سال ۲۰۰۰، سازمان مجاهدین خلق حملاتی خمپاره به یک ناحیه مسکونی در تهران آغاز کرد، که باعث زخمی شدن چهار تن و وارد آمدن خسارت به ملک افراد شد. در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱، سازمان مجاهدین خلق در حملات منظم با خمپاره و عملیات حمله و گریز علیه نظامیان ایران و کارمندان مجری قانون، و نیز ساختمان های دولتی نزدیک مرز ایران-عراق دست داشت. به دنبال بمباران تأسیسات سازمان مجاهدین خلق در نخستین عملیات بمباران های نیروهای ائتلاف در آغازعملیات آزادی عراق، رهبری سازمان مجاهدین خلق مذاکراتی را برای آتش بس با نیروهای ائتلافی آغاز و تسلیحات سنگین خود را تسلیم نیروهای ائتلاف کرد. از سال به ایم سو، تقریباً ۳٫۴۰۰ عضو سازمان مجاهدین خلق در اشرف در عراق مستقر شده اند.
در سال ۲۰۰۳، مقامات فرانسوی ۱۶۰ عضو سازمان مجاهدین خلق را در پایگاه های عملیاتی که آنها معتقد بودند سازمان برای هماهنگی مالی و برنامه ریزی به منظور حملات تروریستی از آنها استفاده می کند دستگیر کردند. با دستگیری مریم رجوی، رهبر سازمان، اعضای آن به خیابان های پاریس ریختند و به خود سوزی دست زدند. مقامات فرانسوی سرانجام رجوی را آزاد کردند.
میزان قدرت: برآوردها، تعداد اعضای جهانی مک را بین ۵٫۰۰۰ تا ۱۰٫۰۰۰ ذکر می کنند، که دسته های بزرگی از آنها در پاریس و سایر پایتخت های اصلی اروپایی مستقر هستند. در عراق، تقریباً ۳٫۴۰۰ عضو سازمان در اردوگاه اشرف، مجتمع اصلی گروه در شمال بغداد، گرد آمده اند. تحت شرایط توافقنامۀ آتش بس سال ۲۰۰۳، سازمان مجاهدین خلق تعداد بیش از ۲٫۰۰۰ تانک، نفر بر زرهی ، و توپخانۀ سنگین را تحویل داد.
محل/حوزۀ عملیات: ساختار حمایتی سازمان مجاهدین خلق در سطح جهان همچنان به جای خود باقی است، و همکاران و حامیان آن در سرتاسر اروپا و آمریکای شمالی پراکنده اند. عملیات آنها عوامل دولت ایران را در سرتاسر جهان، از جمله در اروپا و ایران هدف قرار می دهد. شورای ملی مقاومت ایران، شاخۀ سیاسی سازمان، از یک شبکۀ حمایت در سطح جهان، با توان اعمال نفوذ فعالانه و اقدامات تبلیغی در پایتخت های اصلی غربی برخوردار است. شورای ملی مقاومت ایران همچنین یک راهبرد سازمان یافته از نظر ارتباطات رسانه ای برای خود به وجود آورده است.
کمک خارجی: قبل از این که عملیات آزادی عراق در سال ۲۰۰۳ آغاز شود، سازمان مجاهدین خلق همۀ کمکهای نظامی و بیشتر حمایت مالی خود را از صدام حسین دریافت می کرد. سقوط رژیم صدام حسین سبب شده است که سازمان مجاهدین خلق به طور روزافزونی بر سازمان های صوری و جلو صحنه برای درخواستا کمک از جوامع ایرانی دور از وطن متکی باشد.
***
جندالله
ملقب به جنبش مقاومت خلق ایران (پی ام آر آی[۴۷])؛ جنبش مقاومت مردم ایران؛ جنبش مقاومت خلق ایران؛ سربازان خدا؛ فدائیان اسلام؛ جندالله سابق ایران؛ جندالله؛ ارتش خدا؛ جنبش مقاومت خلق بلوچ (بی پی آر ام[۴۸])
توصیف: جندالله در تاریخ ۴ نوامبر سال ۲۰۱۰ به عنوان سازمان تروریستی خارجی تعیین شد. جندالله، از بدو ایجادش در سال ۲۰۰۳، سازمان افراطی خشنی بوده است که عمدتاً عملیات خود را در استان سیستان و بلوچستان ایران انجام می دهد، در حملات متعددی که منجر به مرگ و معلولیت ده ها شهروند ایرانی و مقام دولتی شده دخیل بوده است. هدف ذکر شدۀ جند الله به رسمیت شناخته شدن حقوق فرهنگی، اقتصادی، و سیاسی بلوچ ها توسط دولت ایران و گسترش آگاهی نسبت به وضع مصیبت بار بلوچ ها از طریق روش های خشونت آمیز و غیر خشونت آمیز است. در ماه اکتبر سال ۲۰۰۷، سازمان عفو بین الملل، گزارش داد که جند الله بنا به اعتراف خود، مرتکب موارد فاحش نقض حقوق، مثل گروگان گیری، کشتن گروگان ها، و حمله به اهداف غیر نظامی شده است.
فعالیت ها: در ماه مارس سال ۲۰۰۶، جند الله در شرق ایران ، به کاروانی از اتومبیل ها که شامل نایب رئیس بخش امنیت هلال احمر می شد حمله کرد و او را به گروگان گرفت. بیش از ۲۰ نفر در این حمله کشته شدند. استاندار زاهدان، معاون وی، و پنج مقام دیگر زخمی و هفت نفر دیگر در این حمله ربوده شدند. در ماه مه سال ۲۰۰۶، جند الله جاده ای در استان کرمان را مسدود کرد و ۱۱ شهروند را کشت و چهار وسیلۀ نقلیه را به آتش کشید. مهاجمان سپس شهروند دیگری را کشتند و با آتش گشودن به سمت وسیلۀ نقلیۀ در حال عبور، کودکی را زخمی کردند. در سال ۲۰۰۷، جند الله ۱۸ پاسدار مرزی را در مرز ایران-افغانستان کشت. جند الله در سال ۲۰۰۸، ۱۶ افسر پلیس را در نزدیکی مرز پاکستان ربود. وقتی دولت ایران از آزاد کردن ۲۰۰ زندانی جند الله در مبادله با این گروگان ها خودداری ورزید، جند الله آنها را به قتل رساند. در ماه مه سال ۲۰۰۹، جند الله به مسجد شیعه امیر المؤمنین در زاهدان که پر از جمعیت بود حمله کرد، و با تخریب مسجد عبادت افرزاد زیادی را که مشغول عبادت بودند کشته و زخمی کرد. بنا بر گزارش ها، حملۀ بمب گذاری انتحاری اکتبر سال ۲۰۰۹ در بازاری در شهر پیشین در استان سیستان و بلوچستان، که باعث کشته شدن بیش از ۴۰ نفر شد، مرگبارترین حملۀ تروریستی در ایران از دهۀ ۱۹۸۰ بوده است. جند الله، در بیانیه ای که در تارنمای خود منتشر کرد، مسئولیت حملۀ بمب گذاری انتحاری ۱۵ دسامبر ۲۰۱۰ را در مسجد امام حسین در چابهار به عهده گرفت، حمله ای که به کشته شدن شماری در حدود ۳۵ تا ۴۰ شهروند و ۶۰-۱۰۰ زخمی منجر شد. در ماه ژوئیۀ سال ۲۰۱۰، جند الله به مسجد جامع در زاهدان حمله کرد و باعث کشته شدن تقریباً ۳۰ نفر و مجروح شدن تعداد حدود ۳۰۰ نفر گردید.
میزان قدرت: طبق گزارش ها تعداد اعضای آن بین ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر نوسان دارد.
محل/حوزۀ عملیات: در سرتاسر استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران و ناحیۀ بلوچستان بزرگ که بخشی از افغانستان و پاکستان را نیز شامل می شود.
کمک خارجی: نا معلوم
حزب کارگران کردستان
معروف به کنگرۀ آزادی و دموکراسی کردستان؛ کادک؛ پارتیا کارکران کردستان؛ نیروی دفاع خلق؛ حلو مزرو ساوونما کووتی؛ کنگرۀ خلق کردستان؛ کنگره-جل[۴۹]
توصیف: حزب کارگران کردستان (پ ک ک) در تاریخ ۸ اکتبر سال ۱۹۹۷ به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی تعیین شد. پ ک ک در سال ۱۹۷۸ به عنوان سازمان جدایی طلب مارکسیست-لنینیست توسط عبدالله اوجالان تأسیس شد. این گروه که به طور عمده متشکل از کردهای ترکیه است، مبارزۀ خشونت آمیزی را در سال ۱۹۸۴ آغاز کرد. هدف اولیۀ پ ک ک تأسیس یک ایالت مستقل کرد در جنوب شرقی ترکیه بود، اما در سال های اخیر، این حزب بیشتر اوقات از خود مختاری در داخل کشور ترکیه که تضمین کنندۀ حقوق فرهنگی و زبانی کردها باشد، سخن گفته است.
در اوایل دهۀ ۱۹۹۰، پ ک ک فراتر از فعالیت های شورشی مستقر در مناطق روستایی و به سمت تروریسم شهری تمایل یافت. در دهۀ ۱۹۹۰، جنوب شرقی آناتولی صحنۀ خشونت های عمده ای بود؛ بعضی برآوردها تعداد قربانیان را در حدود ۳۰٫۰۰۰ نفر عنوان می کنند. اوجالان به دنبال دستگیری اش در سال ۱۹۹۹، “طرح ابتکاری صلح” را اعلام کرد و به اعضای حزب دستور داد ازاعمال خشونت امتناع ورزند و تقاضای گفتگو با آنکارا را در مورد مسائل کردها مطرح ساخت. مجازات مرگ اوجالان به حبس ابد تقلیل یافت؛ وی رهبر نمادین این گروه باقی ماند. این گروه تا ژوئن سال ۲۰۰۴ ، تا هنگامی که جناح نظامی تندرو گروه کنترل را در دست گرفت و آتش بس خود خواستۀ پنج سال گذشته را رد کرد، از اعمال خشونت دست کشید. پ ک ک که حملات خود را از پایگاه هایی در داخل خاک عراق انجام می داد، در حملات تروریستی در ترکیۀ شرقی و غربی دست داشته است.پ
فعالیت ها: اهداف اصلی حملات این گروه نیروهای امنیتی دولت ترکیه، مسئولان محلی ترکیه، و روستائیانی بوده اند که با این سازمان در ترکیه مخالف هستند. در سال های ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، خشونت های پ ک ک به کشته و زخمیشدن صدها ترک انجامید.
پ ک ک، در تلاش برای وارد کردن خسارت به صنعت گردشگری ترکیه، محل های جهانگردی و هتل های را بمب گذاری کرده و جهانگردان خارجی را ربوده است. در سال ۲۰۰۹، پ ک ک فعالیت کمتری داشت، اما فعالیت آن در تمام طول سال ثابت بود. این گروه مسئولیت حداقل ۲۱ حمله را در سال ۲۰۱۰ را به عهده گرفته است و یا گفته می شود که این سازمان مسئول آن حملات بوده است. در ماه سپتامبر، پ ک ک مسئول انفجار وسیلۀ منفجره ای در نزدیکی اتوبوسی در دانسته شد که ۱۰ شهروند، شامل هفت کودک، را کشت و ۱۴ نفر دیگر را مجروح کرد.
میزان قدرت: تقریباً ۴٫۰۰۰ تا ۵٫۰۰۰ نفرعضو، که از این تعداد ۳٫۰۰۰ تا ۳٫۵۰۰ تن در ساکن شمال عراق هستند.
محل/حوزۀ عملیات: عمدتاً در ترکیه، عراق، اروپا، و خاورمیانه عملیات خود را به اجرا گذاشته است.
کمک خارجی: در گذشته، پ ک ک پناهگاه امن و کمک ناچیزی از سوریه، عراق، و ایران دریافت می کرد. سوریه در سال ۱۹۹۹ به حمایت خود از این گروه پایان داد و از آن زمان به بعد با ترکیه علیه پ ک ک همکاری کرده است. از سال ۱۹۹۹، ایران نیز به صورت محدودی با ترکیه علیه پ ک ک همکاری داشته است. در سال ۲۰۰۸، ترکیه و عراق همکاری خود را برای مبارزه با پ ک ک آغاز کردند. پ ک ک همچنان از کمک های مالی عمدۀ جامعۀ وسیع مهاجران کرد در اروپا و در آمد ناشی از فعالیت های جنایت کارانه در آنجا برخوردار است.
Sorry. No data so far.