تقریبا حدود ۱۱ سال از عمر عروسک‌های دارا و سارا می‌گذرد، اما در طول تمام این سال‌ها، تولید این دو عروسک همواره با حواشی و بحث‌های فراوانی همراه بود.
این دو عروسک ایرانی به این دلیل به دنیای کودکان ایرانی پاگذاشتند که علاوه بر سرگرم کردن، آن‌ها را با مبانی فرهنگی ایرانی آشنا کنند و البته سدی باشند در مقابل گسترش روزافزون استفاده از عروسک‌های باربی و پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن‌ها.
اما به دلایل متعدد امروزه دارا و سارا فقط در قالب عکس روی کیف‌ها و جلد دفترچه‌های دانش‌آموزان جا خوش کرده‌اند و نه در اسباب‌بازی‌فروشی‌ها و منازل کودکان ایرانی.
شاید همین مساله نیز باعث شده تا مسئولان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در استان ایلام به این نتیجه برسند که دارا و سارا را هر چند به مدت چند روز مهمان خانه‌های کودکان ایلامی‌کنند، تا شاید از این طریق همزمان با چشاندن لذت بازی با این عروسک‌ها به کودکان این استان محروم که به احتمال زیاد توان خرید چنین عروسک‌های گرا‌نقیمتی را ندارند، فرهنگ سرزمینشان را نیز به آن‌ها یادآوری کنند.
علی اشرف صندوق آبادی، مدیرکانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان ایلام، این اقدام را مصوبه شورای فرهنگی کانون اعلام کرده؛ شورایی که شاید به این مهم فکر نکرده که چگونه می‌توان به کودکی که تمام زندگی و دلخوشی او بازی و سرگرمی‌با این گونه وسایل است، عروسکی را فقط برای چند روز سپرد و مگر کودک مفهوم امانت دادن و پس گرفتن را می‌فهمد؟ آیا به تبعات روانی این کار خود اندیشیده‌اند؟ فکر کرده‌اند که اگر نمایندگان خود را برای بازپس‌گیری این عروسک‌ها به در منازل بفرستند، نه یک عروسک که تمام دنیای کودک را خواهند‌گرفت؟
به نظر می‌رسد مدیر این کانون و همکاران وی تصمیم گرفته‌اند، کم کاری طراحان این عروسک‌ها را که به استفاده کم آن‌ها در جامعه منجر شده و همچنین افزایش روزافزون فرهنگ و تهاجم غربی را با این ایده خود جبران کنند، اما به عاقبت نگران کننده آن نیندیشیده‌اند که ممکن است آسیب روحی – روانی جدی برای کودکان در پی داشته باشد.
Sorry. No data so far.