سال ۱۳۸۶ شصت و دومین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک برگزار شد و محمود احمدی‌نژاد در راس یک هیئت بلند پایه دیپلماتیک عازم مقرر دائمی سازمان ملل شد.
این سفر رئیس جمهور اگرچه همچون دو سفر قبلی وی به نیویورک انعکاس رسانه‌ای بسیاری داشت اما در مقایسه با سفرهای قبلی وی می‌توان گفت که به دلیل حضور رئیس جمهور در دانشگاه کلمبیا و سخنرانی در مهم‌ترین و بزرگ‌ترین مرکز آکادمیک نیویورک آن را شاخص‌تر از قبل کرد.
فواد ایزدی کار‌شناس مسائل آمریکا و استاد دانشگاه مطالعات جهان یکی از ایرانیانی بود که رئیس جمهور را در سفر نیویورک همراهی می‌کرد.
وی در بخشی از خاطرات این سفر به ماجرای دانشگاه کلمبیا و حواشی پس از سخنرانی رئیس جمهور و برخی دیگر از ابعاد سفرهای احمدی‌نژاد به نیویورک پرداخت.
در ادامه گفت‌و‌گویی که با این کار‌شناس مسائل سیاسی شده است از نظرتان می‌گذرد.
ایزدی درباره سفر رئیس جمهور به نیویورک و بازخوانی سفر سال ۱۳۸۶ احمدی‌نژاد به آمریکا برای شرکت در شصت و دومین نشست مجمع عمومی سازمان ملل گفت: جلساتی که احمدی‌نژاد در نیویورک دارند، چند نوع جلسه است؛ برخی جلسات، جلسات رسمی دیپلماتیک است که شبیه محیط‌های دیگر دیپلماتیک است، برخی جلسات هم با صاحبان رسانه‌ها برگزار می‌شود که نمونه‌های آن را در صدا و سیمای خودمان دیده‌ایم، اما نوع دیگر این دیدار‌ها، دیدارهای مردمی است که در حقیقت با نخبگان حوزه‌های مختلف از جمله نهادهای دانشجویی، اساتید، مسلمانان آمریکایی و… انجام می‌شود.
دو تفاوت احمدی‌نژاد با روسای جمهور آمریکا
وی ادامه داد: آنچه برای مخاطب آمریکایی در سفری که بنده رئیس جمهور را در نیویورک همراهی می‌کردم جذابیت داشت، برخورد احمدی‌نژاد با حضار در این جلسات بود که در دو حوزه عمده با عملکرد روسای جمهور آمریکا متفاوت است.
این کار‌شناس مسائل بین‌الملل ادامه داد: مسئله اول این بود که آقای احمدی‌نژاد اجازه می‌داد هر کس هر حرفی دارد بزند و هیچ محدودیت زمانی برای او ایجاد نمی‌کرد و دوم اینکه به تک تک سئوالات پاسخ می‌داد و سعی می‌کرد نظرات خود را به طور کامل به طرف مقابل منتقل کند که البته آمریکایی‌ها به این روال عادت ندارند و نمی‌توانند به این راحتی با رئیس‌جمهورشان صحبت کرده و البته رئیس جمهور هم برای آن‌ها وقت بگذارد تا به یک یک سئوالات آن‌ها پاسخ دهد.
ایزدی گفت: در این جلسات حتی منتقدان ایران هم تحت تاثیر مثبت نحوه برخورد احمدی‌نژاد قرار می‌گرفتند.
آمریکایی‌ها نمی‌توانستند وجود منطق ایرانی را کتمان کنند
وی ادامه داد: رئیس جمهور در این جلسات در حوزه‌های مختلف، منطق ایران را ارائه می‌داد و این نیز برای مخاطبان آمریکایی جالب بود، البته گاهی ممکن بود مخاطب آمریکایی منطق جمهوری اسلامی را نپذیرد، ولی اینکه می‌دید در پس همه صحبت‌ها و مواضع یک منطقی وجود دارد را نمی‌توانست کتمان کند و همین مسئله روی او تاثیر می‌گذاشت.
این کار‌شناس مسائل آمریکا به ماجرای سخنرانی رئیس جمهور در دانشگاه کلمبیا که مهم‌ترین و معروف‌ترین مرکز آکادمیک آمریکا است، اشاره کرد و گفت: سخنرانی رئیس جمهور در دانشگاه کلمبیا در سفری که سال ۱۳۸۶ به آمریکا داشت، چالشی‌ترین جلسه احمدی‌نژاد بود.
ایزدی ادامه داد: برخورد رئیس جمهور درس‌هایی را برای طرف آمریکایی به دنبال داشت؛ زیرا آن‌ها همیشه دوست دارند تصویری از ایران نمایش دهند که نشان دهند جماعت ایرانی خشن و تندخو هستند، اما آنچه در این جلسه اتفاق افتاد این بود که بی‌ادبی و تندی از جانب رئیس دانشگاه کلمبیا بود، ولی احمدی‌نژاد بدون اینکه عصبانی شود، شروع به صحبت و ارائه استدلال‌های که در حوزه‌های مختلف داشت، کرد.
رئیس دانشگاه کلمبیا سنت آمریکا را شکست
وی تصریح کرد: همانطور که در ایران این سنت وجود دارد که وقتی کسی را به عنوان می‌ه‌مان دعوت می‌کنیم نباید به وی بی‌احترامی کنیم، در آمریکا نیز این سنت رایج است، اما شکستن این سنت از جانب رئیس دانشگاه کلمبیا باعث شد که در نهایت مشخص شود که طرف آمریکایی در تقابل با احمدی‌نژاد طوری عمل کرده که هر فرد منصفی می‌تواند قضاوت کند که شکست خورده و نتوانسته بر ادعاهای که داشته در عمل پایبند باشد.
این کار‌شناس مسائل بین الملل به مسئله آزادی بیان اشاره کرد و گفت: در حالی مسئله آزادی بیان در آمریکا مطرح می‌شود که رئیس جمهور حرف‌هایی را که در فضای علمی مطرح کرد، اما چون آن‌ها نتوانستند قبول کنند شروع به توهین کردند که این دوگانگی رفتار مقامات آمریکایی را نشان می‌دهد.
اتفاقی بیرون دانشگاه کلمبیا که هیچ یک از مردم جهان آن را ندیدند
ایزدی ادامه داد: بعد از پایان سخنرانی احمدی‌نژاد در دانشگاه کلمبیا آنچه که بیرون از دانشگاه اتفاق افتاد چیزی بود که شاید خیلی از مردم جهان شاهد آن نبودند، وقتی ما از سالن سخنرانی خارج شدیم مشاهده کردیم که در زمین چمن دانشگاه کلمبیا یک مانیتور بزرگ نصب کردند تا مردم بتوانند سخنرانی را از بیرون ببینند، برنامه تمام شده بود و مردم کم‌کم پراکنده می‌شدند، اما روی چمن دو گروه تجمع کرده بودند.
تجمع گروه صهیونیستی مقابل دانشگاه کلمبیا
وی افزود: یک گروه نسبتاً کوچک‌تری از صهیونیست‌ها بودند که همه یک‌دست صهیونیست بودند و یک گروه دیگر که طرفداران ایران بودند و تقریباً از همه‌نژاد و دینی از جمله مسلمان شیعی و سنی، فلسطینی، کشورهای عربی، آمریکایی‌های بومی و چهره‌های ضد جنگ در بین آن‌ها دیده می‌شدند.
ایرانی‌هایی که معلوم بود مذهبی نیستند هم عکس احمدی‌نژاد را در دست گرفته بودند
این استاد دانشگاه در ادامه عنوان کرد: جالب‌تر از همه نسل دومی‌های ایران بودند که وقتی به ظاهرشان نگاه می‌کردی، مشخص بود که از خانواده‌های مذهبی نیستند، ولی پرچم ایران و تصاویری از آقای احمدی‌نژاد در دست داشتند که برای حمایت از رئیس جمهور آمده بودند.
ایزدی گفت: ظرفیت کار در حوزه دیپلماسی عمومی در آمریکا بسیار بالاست؛ به طوری که تلاش می‌کنند حتی یک قشر خاص را در گوشه‌ای مخصوص خودشان جمع کنند، اما در دانشگاه کلمبیا که در مقابل آن‌ها جمعی به عنوان حامی ایران در گوشه‌ای از دانشگاه تجمع کردند و این باید هنر ایران باشد که برای این افراد و جذب آن‌ها برنامه داشته باشند.
وی درباره رفتار برخی کشور‌ها در زمان سخنرانی رئیس جمهور کشورمان در مجمع عمومی تصریح کرد: در جریان این سخنرانی‌ها همیشه عده‌ای از کشورهای خاص که یا آمریکایی و یا صهیونیستی هستند و یا با فشار این دو کشور مجبور هستند، جلسه را ترک می‌کنند، اما در همان جلسه مشخص می‌شود که این‌ها اقلیت هستند.
این استاد دانشگاه افزود: اکثریت قریب به اتفاق حاضرین در جلسه باقی می‌مانند و وقتی سخنرانی تمام می‌شود، شروع به تشویق می‌کنند.
ایزدی عنوان کرد: آنچه همیشه ایران به آن تاکید دارد، این است که جامعه جهانی فقط آمریکا و اسرائیل نیست و البته آن‌ها با این رفتار خود در مجمع عمومی نشان می‌دهند این مسئله درست است و خودشان را مُفتضح می‌کنند.
به سختی ۵ دقیقه وقت خالی بین برنامه‌های احمدی‌نژاد پیدا می‌شود
وی افزود: آن‌ها در حوزه آزادی بیان مطالب بسیاری را نوشتند، اما در عمل کوچک‌ترین تاملی ندارند که نظر مخالف خود را بشنوند به همین خاطر جلسه را ترک می‌کنند.
کار‌شناس مسائل آمریکا با اشاره به حجم گسترده برنامه‌های رئیس جمهور در سفر به نیویورک ادامه داد: همانطور که می‌دانید این سفر رئیس جمهور بسیار طولانی است، ولی معمولاً بلافاصله پس از رسیدن به نیویورک آقای احمدی‌نژاد برنامه دیدار با ایرانیان مقیم آمریکا را انجام می‌دهد.
وی گفت: رسم آنجا اینگونه است کسانی که بخواهند بعد از پایان برنامه با رئیس جمهور صحبت کرده و عکس یادگاری بیاندازند و یا ارتباط برقرار کنند گوشه‌ای تجمع می‌کنند و رئیس جمهور هم معمولاً در این جلسات آخرین نفر منتظر می‌ماند و با همه آن‌ها صحبت می‌کند.
ایزدی با اشاره به اینکه پرکاری رئیس جمهور در سفر نیویورک بین روسای جمهور دیگر نمونه ندارد، یادآور شد: برنامه آقای احمدی‌نژاد بسیار فشرده است و اگر آن را با روسای جمهور دیگر مقایسه کنیم که به صورت تفننی به نیویورک عزیمت می‌کنند، خواهیم دید که آقای احمدی‌نژاد شاید به سختی ۵ دقیقه وقت خالی بین برنامه‌های خود داشته باشد و این همان دیپلماسی عمومی است.
پاسخ احمدی‌نژاد به این سوال که چرا هر سال به نیویورک می‌رود
این کار‌شناس بین‌الملل با اشاره به دلیل سفر هر ساله رئیس جمهور به نیویورک و نشست مجمع عمومی گفت: چند سال قبل از آقای احمدی‌نژاد سئوال کردند که چرا هر سال به نیویورک سفر می‌کنید؟ که وی پاسخ داد من به خاطر دیپلماسی عمومی به آمریکا سفر می‌کنم، دیپلماسی عمومی فعالیتی است که یک کشور انجام می‌دهد تا بر روی افکار عمومی آن کشور تاثیر بگذارد.
وی عنوان کرد: آقای احمدی‌نژاد نه تنها متوجه این مسئله شد، بلکه در عمل هم به آن توجه می‌کند و می‌توان آن را در سخنرانی‌ها و ملاقات‌های وی مشاهده کرد.
بدنه نهادهای مسئول داخلی در حد و اندازه رئیس جمهور نیستند!
استاد دانشگاه مطالعات جهان تاکید کرد: بدنه نهادهایی که داخل کشور باید در این حوزه‌ها کار کرد و در طول سال در داخل کشور به این مسئله بپردازند، در حد رئیس جمهور نبوده‌اند و نوع کار آن‌ها با نوع کارکرد فردی که در راس قوه مجریه قرار دارد، کاملاً متفاوت است.
Sorry. No data so far.