در زمانی که صدایی جز صدای سم اسبان بنی‌عباس در سرزمین‌های اسلامی به گوش نمی‌رسید، در روستای «کلین» و در خانه‌ای آکنده از عشق به اهل‌بیت (ع) کودکی متولد شد که تاریخ حیات او با «غیبت صغرا» عجین شده است.
نام او «محمد بن یعقوب بن اسحاق» بود و اذان و اقامه، اولین کلماتی بودند که گوش او را نوازش دادند، او مراحل ابتدایی علوم اسلامی را نزد پدر و دایی بزرگوارش «علی بن محمد بن ابراهیم بن آبان» گذراند.
پس از گذراندن دوران آغازین تحصیل و آشنایی با منابع رجالی و حدیثی، از «کلین» مهاجرت کرد و با کوله باری از معرفت، برای شکوفایی خلاقیت‌های درونی و سیراب شدن از دریای بی‌پایان علوم وحی و پیمودن کمالات اخلاقی و انسانی، به «ری» مهاجرت کرد.
او در محضر استادان بزرگی همچون «ابوالحسن محمد بن اسدی کوفی» که ساکن ری بود، به فراگیری حدیث پرداخت و در نوشتن و بحث و گفت‌وگو در پیرامون احادیث، شایستگی به‌سزایی از خون نشان داد.
سپس او در دورانی که «قرامطیان» با عقاید التقاطی خود که مخلوطی از عقاید زرتشتی، مانوی و اسلامی بود به مبارزه با عقاید و مقدسات مسلمانان پرداخته بودند، با شجاعت تمام، عقاید آن‌ها را به نقد کشید و برای آگاه کردن شیعیان از این حرکت انحرافی، کتاب «الرد علی القرامطه» را نوشت.
در واقع کلینی، در زمانی می‌زیست که هنوز شاگردان امام هادی (ع) امام حسن عسکری (ع) و امام رضا (ع) زنده بودند، اما از آن‌ها جز کتاب‌ها و جزوه‌های کوچک و پراکنده، چیزی در دست نبود و بسیاری از این کتاب‌ها و جزوه‌ها نیز در همان عصر از بین رفت، بنابراین، او سعی در احیای احادیث اهل عصمت (ع) داشت و توانست میراث حدیثی شیعه را در حساسترین دوره تاریخی، حفظ و صیانت کرده و در قالب کتاب‌های مختلف، به همراه تصفیه آن‌ها از احادیث ساختگی، به مردم عصر خویش و آیندگان برساند.
سپس او برای تکمیل هدف و رسالت خویش، به شهر قم مهاجرت کرد و از محضر استادان بزرگی همچون: احمد بن محمد بن عیسی اشعری، احمد بن ادریس قمی (معروف به معلم)، عبدالله بن جعفر حمیری (مؤلف کتاب قرب الاسناد) و فرزند او محمد بن عبدالله حمیری و غیره بهره‌های وافری برد.
سخنگوی دولت اهل‌بیت (ع) کیست؟!
کلینی پس از کسب علم و حدیث از اساتید خود در قم، به بغداد مهاجرت کرد و در آنجا فرصت یافت تا اندوخته‌های سال‌ها رنج و مشقت خود را در مجموعه‌ای عظیم و بسیار وزین گردآوری کند، مجموعه‌ای با عنوان «الکافی» که شامل اصول کافی (۲ جلد)، فروع کافی (۵ جلد) و روضه کافی (یک جلد) است و در بردارنده ۱۶ هزار و یکصد و ۹۹ حدیث از پیامبر اسلام (ص) و ائمه معصومین (ع) است.
«کافی» کتابی است که کلینی آن را طی ۲۰ سال تلاش خستگی‌ناپذیر خود، به رشته تألیف در آورده و در واقع، با تألیف این اثر، نورانیت و فضیلت سخنان معصومین را نه تنها در روزگار خود، بلکه در تمام تاریخ اسلام، به اثبات رسانده است، از این رو شایسته است که نام او را در تاریخ حدیث شیعه به عنوان «سخنگوی دولت اهل بیت (ع)» همواره به خاطر سپرد.
سرانجام روح آن محدث عارف و فرزانه، در ماه شعبان سال ۳۲۹ قمری، به ملکوت اعلی پیوست و «ابو قیراط محمد بن جعفر حسنی» یکی از بزرگان بغداد، بر پیکر مطهرش نماز خواند و سپس شیعیان، با دلی پر اندوه، پیکر مقدس او را در باب کوفه بغداد، در نزدیکی پل، به خاک سپردند.
پیش از این در گزارشی مفصل با عنوان «زندگی و آثار ثقة‌الاسلام کلینى بزرگ‌ترین عالم شیعی قرن سوم» به معرفی این فقیه و عالم جلیل‌القدر پرداختیم.
در ادامه به نمونه‌ای از کرامت شیخ کلینی به نقل از کتاب «نامداران مکاشفه و کرامت» نوشته حجت‌الاسلام حمید احمدی جلفایی اشاره می‌شود:
کتاب شیخ کلینی چگونه درد چشم شیخ عباس قمی را تسکین داد
همان گونه که گفتیم، کتاب «کافی» مهم‌ترین اثر مرحوم کلینی که نزد علمای شیعه، معتبر‌ترین کتاب حدیثی به حساب می‌آید، گویای پرتوی از عظمت علمی و شأن و منزلتی آن محدث فرزانه است؛ به گونه‌ای که از مرحوم شیخ عباس قمی، نویسنده کتاب معروف «مفاتیح‌الجنان» نقل شده است:
زمانی، چشم‌های من به شدت درد می‌کرد و کم سو شده بود، به گونه‌ای که دیگر قادر به خواندن و نوشتن نبودم.
یک روز صبح که خیلی اشتیاق مطالعه داشتم، اما نمی‌توانستم، نسخه‌ای از کتاب «کافی» را برداشتم و به چشمان خود کشیدم و چشمان من فی‌الفور خوب شدند و تا آخر عمر هیچ مشکلی از ناحیه چشم پیدا نکردم.
آن نسخه کافی، نسخه‌ای متعلق به خط فقیه معروف و عالم ربانی «ملا عبدالله تونی» بوده است.
Sorry. No data so far.