گزارش اختصاصی تریبون درباره ترور پیام فضلی‌نژاد

پیام فضلی نژاد

تریبون مستضعفین – «یهو زد توی سرم. اول نفهمیدم چی شده. فقط خیس شدن پشت لباسم از خون رو فهمیدم. بوی خون رو می‌شنیدم. چاقو رو توی سرم فرو کرده بود. حدود هفت نفر بودند که با سه تا موتور. همین جور منو می‌زدند. نمی‌دونم با چی می‌زدند. افتاده بودم روی زمین. چند نفر اومدند کمک. سوار موتور شدند و در رفتند.»

سعی می‌کند دردش را پنهان کند و به دوربین لبخند بزند. اما معلوم است که رنگ به رخسار ندارد. و رنگ رخساره خبر می‌دهد از سر درون. چند کیسه خون به‌ش تزریق کرده‌اند. سرش هم بیست‌تایی بخیه خورده است. سعی می‌کند با آرامش و متانت درباره‌ی موضوع صحبت کند. خبرنگار پرس‌تی‌وی هم سرش را تکان می‌دهد.

خبر کوتاه است، اما دردناک. پیام فضلی نژاد هدف حمله تروریستی قرار گرفته است. حوالی ظهر خبردار می‌شوم که در در بیمارستان بقیة الله بستری شده است. خودم را به بیمارستان می‌رسانم. آقای حسن شایانفر (مسؤول دفتر پژوهشهای مؤسسه کیهان) بالای سر پیام ایستاده است. خستگی در چهره‌اش موج می‌زند. می‌گوید از دیشب تا حالا بیدارم.

پزشک مغز و اعصاب او را مرخص کرده است. یعنی مشکل مغزی منتفی است. اما دیشب نصف بدن‌ش از کار افتاده بود. سمت چپ بدن هیچ حسی نداشت. دکتر گفته بود معجزه شده است که سالم مانده است.

دوربین را برمی‌دارم تا عکس بگیرم. شارژ ندارد. فقط می‌تونم با موبایل عکس بگیرم. حیف است که اطلاعات کمی از او در اینترنت منتشر می‌شود.

پیام فضلی نژاد شب گذشته درحالی که برای خرید کتاب به خیابان فلسطین رفته بود، حدود ساعت بیست و سی هدف حمله یک تیم تروریستی متشکل از هفت موتور سوار قرار گرفت. وی پس از این حادثه به بیمارستان فیروزگر تهران منتقل شده و تحت تدابیر فوری تیم اورژانس این بیمارستان اقدامات پزشکی اولیه برروی وی انجام می گیرد. وی عملیات تخصصی پزشکی به بیمارستان بقیة الله منتقل شد.

یکی از  پزشکان آمده است تا برای پیام از پیامک شایعه‌ای حرف بزند که درباره‌ی او دریافت کرده است. انگار موج این‌گونه شایعات وسعت زیادی دارد. همه این پیامک‌ها را دریافت می‌کند. پیام می‌گوید که در بیمارستان فیروزگر هم یکی از پزشکان همین‌ها را دریافت کرده بود. اما هیچ‌کدام باور نکرده بودند. حتی اگر قبلاً باور داشتند با دیدن این حال و روز باور نمی کردند.

پیام فضلی نژاد

وحید یامین‌پور (مجری تلویزیون) آرام ایستاده بود، مثل همیشه. اولین بار بود که با پیام همدیگر را می‌دیدند. اما جالب بود که وحید برای پیام تعریف کرد که مدتی پیش در یکی از سایت‌ها دیده بود که نوشته بودند، جلسه‌ی مشترک پیام فضلی‌نژاد و وحید یامین‌پور و چند نفر از آدم‌های رسانه‌ای برگزار شده است. هر دو خندیدند. یامین‌پور این شیوه را نشانه‌ی افول تمدن غرب مدرن لیبرال توصیف می‌کرد. می‌گفت دوست ندارم شاهد چنین اتفاقاتی باشم، اما احتمال چنین حوادثی را در آینده می‌دهم.

پیام درباره‌ی کتاب تازه‌اش می‌گوید که در سه جلد خواهد بود. او این کتاب را عصاره و شیره‌ی تمام اندیشه خود می‌خواند. می‌گوید که این‌بار به ریشه‌های بحث توجه کرده است. این‌که مبداء بسیاری از اندیشه‌ها و مبدعان آن و بسترهای تاریخی بروز این اندیشه‌ها را تحلیل کرده است. اینگونه که توضیح می‌دهد باید کتاب پرسروصدایی بشود.

از پیام می‌پرسم که فکر نمی‌کنی این‌هایی که بهت حمله کردند دزد ساده بوده باشند؟ به چند دلیل رد می‌کند. اول این‌که چیزی نبرده‌اند. دوم این‌که هفت نفر آدم برای دزدی نمی‌آیند. سوم این‌که دزدها ابتدا با چاقو توی سر نمی‌زنند، بلکه اول مطالبه وجه می‌کنند و اگر نشد راه‌حل خشونت‌آمیز را امتحان می‌کنند.

پایگاه خبری منوشه امیر (مدیر بخش فارسی رادیو اسرائیل) شب گذشته از این اقدام تروریستی ابراز خشنودی کرد. با توجه به اینکه خبر این حمله اولین بار در سایت صهیونیست‌ها منتشر شد، گمانه وابستگی تروریست‌ها به رژیم صهیونیستی قوت بیشتری یافته است.

این پژوهشگر ارشد موسسه کیهان تاکنون سلسله مقالات موثری در نقد ترورهای آکادمیک به رشته تحریر درآورده بود که با واکنش خشمگینانه مخالفین خشونت مواجه شده بود. پیام فضلی‌نژاد نویسنده پرفروش ترین کتاب سیاسی دو سال اخیر بوده است که با عنوان «شوالیه‌های ناتوی فرهنگی» به نقد سیاست‌ها و رفتارهای اصلاح‌طلبان پرداخته است.

می‌خندد و می‌گوید می‌خواسته‌اند در بخش ویژه و حفاظت شده بیمارستان بستری‌ش کنند. می‌گوید همین چند تارفیقی رو هم که می‌خوام ببینم ازم بگیرند. به شوخی می‌گم باید برات محافظ بگذارند. می‌خندد. باز مأمور آگاهی (یا شاید مأمور اطلاعات) ما از پیام جدا می‌کند. باز بازجویی و پیگیری حادثه دیشب. من هم خداحافظی می‌کنم. اما پیش خودم فکر می‌کنم یعنی جنبش سبز در حال پوست‌اندازی و پیگیری مشی خشونت‌طلبانه است؟