خیزش مردم شجاع بحرین علیه اقلیت حاکم در آستانه دومین سالروز خود است. از زمان اغاز اعتراضات گسترده مردمی در 14 فوریه سال 2011 مردم و فعالان سیاسی بحرین دوسال همه صور غیر انسانی سر کوب ازجمله قتل، شکنجه، تجاوز، زندان ، تبعید، ارعاب ، سلب تابعیت و حقوق شهروندی اخراج از کار ، تخریب ممتلکات شخصی و … را تحمل کردند. با این حال آل خلیفه علی رغم همه وعده ها و التزام سپردنهای داخلی و بین المللی کوچکترین امتیازی به مردم نداده است . برغم رفتار های غیر انسانی و خشونت بار و ریا کاری حاکمیت در انجام تعهداتش کماکان شعار اپوزیسیون و مردم بحرین تمسک به مبارزه مسالمت آمیز و نفی خشونت است. اپوزیسیون ومردم بحرین حتی از چند حادثه خشونت آمیز مشکوک و کوچک در ماه نوامبر سال گذشته که منجر به کشته شدن دو رفتگر آسیایی شد، اعلام برائت کرده و ائتلاف اپوزیسیون سندی را تحت عنوان عهد نامه برائت از خشونت را امضا و منتشر کرد.
با وجود آنکه دست کم 80 نفر از مردم در خیابانها و یا تحت شکنجه در زندان بقتل رسیده و هزاران نفر در اثر ضرب و جرح و استنشاق گازهای اشک اور سمی و گلوله های ساچمه ای های تفنگهای شکاری پلیس آسیب دیده اند تاکنون هیچ دادگاه صالحه وعادلانه ای برای محاکمه جنایتکاران تشکیل نشده است. این در حالیست که شاه بحرین در نوامبر 2011 تعهد داد که به توصیه های قاضی بسیونی عمل کند. هفته گذشته عاملان قتل کریم فخراوی تاجر و ناشر خوشنام بحرینی که دوستان زیادی در کشورهای عربی و غیر عربی داشت، محاکمه شده و تنها به 7 سال زندان محکوم شدند! فخراوی سمبل یک انسان نجیب، صلح جو و اهل مدارا و خیّر بود. قتل فجیع او در زندان باعث شوک مردم بحرین و دوستان او در سایر کشورها شد.
کریم در تاریخ 3 آوریل 2011 وقتی برای تنظیم شکواییه ای مبنی بر تخریب منزلش توسط نیروهای امنیتی، به پاسگاه پلیس مراجعه کرد، دیگر به خانه بازنگشت. 9 روز بعد جنازه او به خانواده اش تحویل شد و وزارت کشور اعلام کرد کریم فخراوی در اثر نارسایی کلیه در زندان فوت کرده است! اما وقتی جنازه او برای تدفین تحویل خانواده اش شد همه از آثار گستره شکنجه های غیر انسانی بر بدن او یکه خوردند زیرا کریم نه یک چریکی مسلح نه انسانی تند خو بود. هیچ کس در بحرین صدای بلند را هم نشنیده بود. معروف بود که فخراوی علی رغم عضویت در اپوزیسیون الوفاق حتی در رفتار با مخافانش و دولتمردان بحرین بسیار مبادی آداب بود. همین خوشنامی کریم باعث شده بود که بسیاری از سازمانهای حقوق بشری طی دو سال گذشته کراراً خواستار محاکمه عاملان قتل او شوند. اما محاکمه صوری تعدادی نیروی امنیتی دون پایه و احکام رئوفانه ای که در مورد آنها صادر شد یکبار دیگر ثابت کرد که آل خلیفه به هیچ وعده ای پای بند نیستند.
داستان شکنجه، قتل و محاکمه مزورانه قاتلان فخراوی سمبل مبارزه مردم بحرین با آل خلیفه است. یک سو مردمی نجیب، صلح جو و مظلوم ایستاده اند و در طرف دیگر شرارت و خشونت و تزویر حد و مرزی نمی شناسد. اندکی از جنایاتی که در بحرین هر روز و شب اتفاق می افتد در هر گوشه دیگر خاورمیانه رخ می داد رسانه های جمعی Mass Media غربی و عربی گوش جهانیان را کر می کردند. اما بحرین مقر استقرار ناوگان پنجم امریکاست و بقول سناتور مک کین (در کنفرانس گفتگوهای منامه در ماه دسامبر) امریکا بیش از آن در این پایگاه هزینه کرده که بخواهد به انتقال آن فکر کند. همچنین آل خلیفه دوستان و همپیمانان قدیمی بریتانیا هستند و شاهزادهای آل خلیفه همه از مدرسه نظامی سلطنتی سنت هریس فارغ التحصیل شده و هزینه های این کالج سلطنتی از بودجه سالانه بحرین تامین می شود. همین دلایل کافیست تا بحرین از نقشه دمکراسی و حقوق بشر وآزادی های مدنی حذف شود . وزیر خارجه انگلیس ماه گذشته با حضور در کشوری که دو سال به اعتراف بیش از صد سازمان غیر دولتی مدافع دمکراسی و حقوق بشر، اقدام به نقض گسترده حقوق بشر کرده، حاضر شده و در سخنرانی و مصاحبه های های خود بجای حاکمیت بحرین، مردم و اپوزیسیون این کشور را ملامت کرد.
شبکه خبری سی ان ان در دو سال گذشته نه تنها به تعداد انگشتان یک دست در مورد بحرین گزارش پخش ننموده بلکه یکی از خبرنگاران خود خانم Amber Lyon را که گزارش شجاعانه ای از بحرین تهیه کرده بود بخاطر اصرار بر پخش این گزارش اخراج کرد. بعدآ معلوم شد که سی ان ان از آل خلیفه رشوه گرفته است.
وضع رسانه های جمعی معروف عربی نیز از این هم بدتر است. سلطه دلارهای نفتی عربستان بر شبکه های رسانه ای و دولتمردان عرب مانع از آن بوده تا صدای مردم بحرین بدرستی بگوش اعراب برسد. متاسفانه حتی نخبگان جدید جهان عرب نیز خیلی زود گرفتار عقده های سکتاریستی شده و عدالت خواهی و آزادی خواهی را قربانی قبیله گرایی و فرقه گرایی کرده اند. اخوان المسلمین مصر و تونس نباید فراموش کنند که مردم بحرین نیز همراه با سایر اعراب با انقلابهای آنها همبستگی و سمپاتی داشتند و سقوط مبارک و بن علی و قذافی را جشن گرفتند. بحرینی ها تاریخ خیزش خود را با ساعت اتقلاب مصر تنظیم کرده اند و همواره خاطر نشان می سازند که 14 فوریه یعنی سه روز پس سقوط مبارک.// این حجم از سکوت و نادیده انگاشتن صدای عدالت جویی بخشی از امت عربی برازنده جنبشی عدالت جو مانند اخوان المسلمین نیست بدتر از سکوت همراهی شاخه اخوان در بحرین در سرکوب مردم می باشد. انجمن اصلاح و تجمع المنبر شاخه های فرهنگی و سیتاسی اخوان در بحرین هستند. همه می دانند که در چهار دهه گذشته که از استقلال بحرین می گذرد اخوانی ها راهی به حاکمیت بحرین نداشتند اما پس از فوریه سال 2011 دبیر کل اخوانی های بحرین که در انتخابات پارلمانی سال 2010 رای نیاورد ، وارد دولت شده و وزارتخانه تازه تاسیس حقوق بشر بوی سپرده شده است. ماموریت وزیر اخوانی اینست که در مجامع بین المللی از عملکرد ضد حقوق بشری آل خلیفه دفاع کند. این در حالیست که در هیچ کشورهای عربی دیگری، اخوانی ها در صف دیکتاتورها نیاستاده اند. حتی در حوزه خلیج فار س نیز حداقل در دو کشور امارات و کویت اخوانی ها در صف اپوزیسیون در مقابل حاکمیت های سنتی و غیر دمکراتیک ایستاده اند. برازنده اخوان نیست که در هنگامه پیروزی و بدست گرفتن قدرت در مصر و تونس و مغرب و بخواست خدا در سایر کشور های عربی ، دست همفکرانش در بحرین بخون مردم اغشته شود.
جزیره کوچک و زیبای بحرین با مردمانی که همواره به نجابت و صلح جویی معروف بوده اند امروز وجدان جامعه جهانی و اعراب را به بیداری و ازمون فرا می خواند. نهادهای غیر دولتی بین المللی و عربی از این ازمون سربلند بیرون آمده و با امکانات نه چندان گسترده خود سعی می کنند جنایات علیه شهروندان بی دفاع را منعکس سازند. همین تلاشها در کنار شجاعت مردم بحرین باعث شده تا هر روز بر روی شبکه های اجتماعی فیلم ها و عکس هایی منتشر شود که هر ببینده ای را متاثر می سازد. سیلی زدن به زنان در مقابل چشم مردانشان، سیلی زدن به یک جوان در حالی که کودک خرد سالی را در بغل دارد و شلیک مستقیم گاز اشک آور به طرف یک کودک خردسال صحنه هایی هستند که فقط طی همین روزهای اخیر از طریق شبکه های مجازی منتشر شده است.
دو سال سرکوب و خشونت مردم توسط یک حکومت اقلیت فاسد، در جهانی که دیکتاتورها بیش از یکماه در مقابل اعتراضات گسترده خیابانی نتوانستند مقاومت کنند، زمان کوتهی نیست. بر کسی پوشیده نیست که شمار معترضان بحرینی با نسبت معترضان در هیچ کشور دیگر عربی قابل قیاس نیست. اما اینکه چرا آل خلیفه پس از دو سال هم چنان غلیه اکثریت معترض خشونت می وزرد و هیچ امتیازی به مردم نمی دهد به نوع رابطه آنها با غرب بخصوص امریکا و انگلستان باز می گردد.
اما دیر نیست زمانی که همه کسانی که بیش دو سال از ظلم و شقاوت طرفداری کردند توسط افکار عمومی خود رسوا و محاکمه شوند. مردمی که دو سال در مقابل وحشیگری و سرکوب مقاومت کردند دیگر دست از مبارزه نخواهند کشید و اگر لازم باشد ده سال دیگر هم به مبارزه ادامه خواهند داد.
Sorry. No data so far.