چندی منابع خبری برای اولین بار از اختلافات داخلی خاندان حاکم بر بحرین «آل خلیفه» به صورت آشکار پرده برداشتند، اختلافی که تاکنون تلاش شده بود از انظار عمومی مخفی مانده بماند.
در خاندانی که نزاع‌ها و درگیری‌های خونین برای رسیدن به قدرت آن را به شدت تضعیف کرده، به گونه‌ای که برادران و عموزاده‌ها دستشان به خون یکدیگر نیز آلوده شده است، بسیار کم پیش می‌آید کسی که در راس قدرت قرار دارد، بتواند، به کسی یا طرفی اعتماد کند.
شاید از جمله استثناهایی که در این زمینه وجود دارد، در خاندان خلیفه در بحرین قابل مشاهده باشد و نقشی که «خالد بن علی» با برادرش حاکم سابق بحرین «عیسى بن علی» (1869 ـ 1932) ایفا کرد که با کمک انگلیسی‌ها موفق شد، قدرت را در بحرین به دست آورد.
بی‌تردید «خالد بن علی» وزیری شایسته و حکیم و مدبر برای شیخ عیسی نبود، چون به واسطه او مصایب و بلایای بزرگی برسر امیر بحرین آمد که او را واداشت بهای سنگینی را به خاطر آنها پرداخت کند. اسناد و مدارک انگلیسی طی سال‌های 1922 تا 1924 جنایات بسیاری را درباره خالد بن علی و فرزندانش در جزیره ستره و دیگر روستاهای بحرین به ثبت رسانده‌اند.
جنایات نسل اندر نسل الخوالد
مستندات انگلیسی تاکید می‌کند که «خالد بن علی» در مارس سال 1922 با کمک قبیله الدواسر اقدام به حمله به جزیره ستره کردند و دلیل این امر اعتراض‌های مسالمت‌آمیز مردم این منطقه از بحرین به سیاست‌های خاندان حاکم بر کشور بود.
حمله «خالد بن علی» به جزیره ستره کشته شدن بیش از 12 نفر از اهالی منطقه و آتش زدن خانه‌های آنها و تجاوز به زنان آنان را به دنبال داشت تا درپی آن اهالی روستاهای دیگر بحرین نیز به پا خیزند و از حاکم بحرین وانگلیسی‌ها خواستار مقابله با اقدامات جنایتکارانه «خالد بن علی» شوند.
«شیخ عبد الله العرب»، از جمله برجسته‌ترین روحانیون بحرینی بود که در آن زمان خواستار مقابله با تجاوزهای «خالد بن علی» و قبیله الدواسر شد. وی به همراه «شیخ حسن رمضان» پس از ثبت نقض‌های صورت گرفته توسط «خالد بن علی» و الدواسر آنها را به نماینده انگلیس در بحرین تسلیم و خواستار رسیدگی فوری به این امر شدند.
الدواسر برای مقابله با شکایت اهالی جزیره ستره که اکثر آنان شیعی مذهب بودند، اقدام به تهدید آنها کردند و در اوت سال 1923 به کارگرانی که در منطقه «خور فشت» از توابع ستره مشغول به کار بودند، تعرض کردند.
اما ترفندها کارگر نیافتاد و موجب شد تا به دلیل کشتاری که در جزیره ستره و روستای «عالی» مرتکب شدند، به خانواده‌های قربانیان و آسیب دیده و زیان دیده غرامت پرداخت کنند و این اولین بار در تاریخ بحرین بود که یک قبیله با نفوذ محکوم می‌شد و این موجب شد تا الدواسر و «خالد بن علی» کینه شیعیان را بیش از پیش به دل گرفته و خود را برای انتقام‌گیری‌های بعدی آماده کنند.
در همین راستا در ژوئن 1923 بود که «خالد بن علی» و الدواسر مرتکب جنایت دیگری شدند و «شیخ عبد الله العرب» و «شیخ حسن رمضان» را به انتقام شکایت از آنان نزد انگلیسی‌ها در منطقه‌ای به نام «ردم الصّلیّب» در نزدیکی روستای «أبو صیبع» به قتل رسانده و پس از جدا کردن سرهای آنها از پیکرشان از منطقه گریختند.
با وجود تمام جنایاتی که «خالد بن علی» و الدواسر در بحرین مرتکب شدند، با این حال موفق شدند، به بقای خود در حکومت بحرین و کاخ‌های آل خلیفه نسل اندر نسل ادامه دهند. اگرچه به جز در دوره حاکمیت «عیسى بن سلمان آل خلیفة» از «خالد بن علی» و فرزندانش در حکومت نام و نشانی باقی نماند و بر کسانی که امور بحرین را پیگیری می‌کنند، دشمنی شدید شیخ «خلیفه بن سلمان»، نخست وزیر بحرین با شیخ «خالد بن احمد»، وزیر دفتر سلطنتی پوشیده نیست که از فرزندان «خالد بن علی» به شمار می‌آید.
الخوالد بار دیگر پای به عرصه سیاست و حکومت می‌گذارند
حضور مجدد الخوالد در عرصه سیاسی و حکومتی بحرین به سال 1999 و به قدرت رسیدن شیخ «حمد بن عیسى آل خلیفة» پادشاه کنونی بحرین باز می‌گردد. اما بازگشت آنها به قدرت این بار نه به چشم داشت، وزارت و ریاست بود، بلکه آنها به خود قدرت چشم دوخته بودند. اما بنابر اظهار «خالد بن احمد» الخوالد می‌خواستند، قدرت به نام خاندان «عیسى بن علی» باقی بماند، اما در باطن و خفا کشور توسط الخوالد اداره شود و این راز نفوذ آنها در موسسات و دستگاه‌های حکومتی بود و درحالی پادشاه بحرین و خانواده‌اش در کاخ‌های خود مشغول لهب و لعب بودند، الخوالد به نفوذ خود در دستگاه‌های حکومتی ادامه می‌دادند و بسان پدر و جدشان مرتکب جنایات و کشتارهای خونین در بحرین می‌شدند.
فرزندان «خالد بن علی»
«خالد بن علی» فرزندان چندی داشت که از جمله آنها می‌توان به افراد زیر اشاره کرد:
– عبد الله بن خالد: رئیس مجلس اعلای امور اسلامی و بزرگ خاندان خلیفه
– سلمان بن خالد: وزیر دفتر سلطنتی
– خالد بن أحمد بن سلمان آل خلیفة
– خلیفة بن أحمد بن سلمان آل خلیفة: فرمانده کل نیروهای مسلح بحرین که عموی وزیر دفتر سلطنتی نیز به شمار می‌آید
– عبدالله بن سلمان، وزیر سابق برق که هم اکنون سمت رئیس دفتر نظامی فرمانده کل نیروهای مسلح بحرین را احراز می‌کند
قدرت الخوالد به اینجا منتهی نمی‌شود، بلکه وزارت دادگستری و امور اسلامی و اوقاف بحرین را نیز شامل می‌شود که در دست «خالد بن علی بن عبدالله بن خالد» است. وی نواده «عبد الله بن خالد» به شمار می‌آید. پدر خالد، یعنی «علی بن عبدالله ال خلیفة» با دختری مصری ازدواج کرد و او شیخ خالد را برایش به دنیا آورد، اما پدر منکر پسر شد، پس سال‌ها نزد مادرش در مصر ماند تا اینکه پدر بزرگش از وجود وی مطلع شد و او را نزد خود به بحرین فراخواند و سرپرستی او را برعهده گرفت.
همچنین باید از شیخ «خالد بن عبدالله بن خالد»، نایب رئیس دولت بحرین نام ببریم که فرزند «عبدالله بن خالد»، بزرگ خانواده الخوالد به شمار می‌آید و شخصیتی لیبرال و آزاد است و الخوالد امید بسیاری دارند تا وی پس از مرگ «خلیفة بن سلمان»، نخست وزیر کنونی بحرین، وی جانشین وی شود، اگرچه در کاخ سلطنتی زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که نشان می دهد، به احتمال بسیار شیخ «محمد بن مبارک آل خلیفه» جانشین نخست وزیر کنونی بحرین خواهد بود.
و سرانجام اینکه باید از «محمد بن عبد الله» یاد کنیم که فرزند «خالد بن عبدالله»، است تا به این ترتیب تمام پست‌های کلیدی از جمله پست‌های نظامی در دست الخوالد است.
اما «آل عطیه» که آنها نیز از جانب مادری منتسب به الخوالد هستند (مادر آنها خواهر خالد بن أحمد به شمار می‌آید) و «احمد بن عطیة الله» و دایی‌هایش خالد بن احمد و خلیفة بن احمد مهمترین و اصلی‌ترین حلقه نفوذ الخوالد در حکومت و خاندان سلطنتی جدید در بحرین هستند و این سه در کنار یکدیگر مهمترین و اصلی‌ترین اداره کنندگان عرصه سیاسی بحرین به شمار می‌آیند، به خصوص آنکه وزیر دارایی و مابقی وزیران به خوبی می‌دانند که بدون موافقت این سه چیزی از دفتر سلطنتی به دست پادشاه نخواهد رسید.
گزارش البندر و برملا شدن نفوذ واقعی الخوالد
طی سال‌های 1999 تا 2006 الخوالد ظهور آنچنانی در خاندان سلطنتی جدید آل خلیفه نداشتند و هیچ کس به نفوذ آنها در این خانواده و دستگاه‌های مختلف حکومتی چه دستگاه‌های نظامی و چه غیر نظامی نداشت. اما روز 14 سپتامبر 2006 میلادی زمان برملا شدن و افشای نفوذ واقعی الخوالد و طرح‌ها و نقشه‌های شیطانی آنها برای بحرین بود. در این روز پادشاه بحرین «صلاح البندر» مشاور حکومتی را به اتهام دست داشتن در کودتا علیه پادشاه از سمت خود برکنار کرد.
صلاح البندر پیش از آنکه حکم تبعید خود را دریافت کند، با شماری از نخبگان مطبوعاتی بحرین دیدار کرد تا به آنها گزارشی ارائه دهد که بعدها به «گزارش البندر» معروف شد و مطبوعات داخلی بحرین به سرعت آن را چاپ و منتشر کردند.
این گزارش دست داشتن شخصیت‌های مهمی از الخوالد و در راس آنها «احمد بن عطیه الله» را در تشکیل سازمانی محرمانه افشا می‌کرد که وظیفه آن برافروختن آتش فتنه‌ها و کینه‌های قدیمی بین مردم بحرین از جمله شیعیان و اهل تسنن این کشور بود.
این گزارش تاکید می‌کرد که این سازمان، جمعیت‌ها و موسسات و نهادهای مردمی را تاسیس کردند که هدف آنها متزلزل کردن و تضعیف روند اصلاحات در کشور بود و در واقع آنها را باید نیروهای مخالف روند تغییر و تحول دمکراتیک در کشور بودند.
این گزارش در ادامه تاکید می کند که اموال و هزینه‌های کلانی صرف این سازمان محرمانه و اعضا و فعالیت‌های آن کردند که تاثیر بسزایی بر روند بسیاری از بحران‌های اجتماعی و سیاسی داشت که بحرین شاهد آن بود و دارای ماهیت و ساختاری طایفه‌ای – قبیله‌ای داشت.
تنها چند روز پس از تبعید البندر از بحرین به سرعت گزارش البندر به رسوایی «البندر گیت» تبدیل شد تا چهره واقعی کسانی را برملا کند که کشور را اداره می‌کردند و در این بین به سرعت فردی به نام «خالد بن أحمد آل خلیفة» ظهور کرد و البته نه به عنوان وزیر دفتر سلطنتی بلکه خود دیوان سلطنتی و حتی فراتر از آن خود پادشاه پای به عرصه بحرین گذاشت. سال 2006 به طور مشخص سال مرگ تمام آن چیزی بود که به «طرح اصلاح طلبانه» در بحرین معروف بود.
Sorry. No data so far.