محمدامين نوروزي– بعد از مدت كوتاهي از اتمام جشنواره فجر مقام معظم رهبري با مسئولين جشنواره عمار نشستي داشتند. اتفاق نادري كه تاكنون براي هيچ جشنواره‌اي سابقه نداشته است. با توجه به برگزاري جشنواره‌هاي متعدد و متنوع در موضوع مشابه؛ از قبيل جشنواره فيلم كوتاه تهران، دانشجو، حقيقت، فجر يا حتي جشنواره ديني رويش كه هرساله توسط حوزه هنري در مشهد برگزار مي‌شود و به جهت هزينه و امكانات برگزاري با جشنواره عمار قابل مقايسه نيست اما در بين‌اين همه جشنواره متعدد در جشنواره عمار چه اتفاقي رخ داده است كه آن را از ديگر جشنواره‌ها ممتاز و متمايز مي‌سازد؟ شايد بتوان گفت، ايستادن بر سر اصول و آرمان‌هاي نظام مقدس جمهوري اسلامي‌ايران و تكيه بر جوانان مؤمن و متعهد اصلي‌ترين ويژگي است كه جشنواره عمار حائز اهميت بدان مي‌باشد. مقام معظم رهبري دير سالي است كه ضرورت ورود جوانان مؤمن و حزب‌اللهي را به عرصه هنر و رسانه گوشزد كرده‌اند. اگر مي‌خواهيد هنر اين كشور، رشد و اعتلا پيدا كند، به هنرمند جوان مؤمن تكيه كنيد. او مي‌تواند از اسلام و از انقلاب و از‌اين كشور دفاع كند. اين جوانان را پيدا كنيد و براي آنان برنامه‌ريزي كنيد.
ديدار رهبري با وزير، معاونين و رؤساي مناطق آموزش و پرورش سراسر كشور (21/5/71)
اين فرصت تربيتي است
نكته‌اي كه بايد بدان توجه داشت، ضرورت توجه به نسل جوان براي شكوفاي و رشد هنر رسانه‌هاي امروز مي‌باشد. اتفاقي كه تا به امروز به‌صورت يك مطالبه اساسي از طرف مسئولين امر جواب شايسته‌اي داده نشده است. نگاه به جشنواره‌هاي ديگر نشان مي‌دهد، بيش از آنكه به فكر تربيت و رشد جواناني باشد كه بر سر آرمان‌ها و اهداف خود ايستادگي مي‌كند، متأسفانه به دليل مداراهاي ناروا عرصه را براي اپوزيسيون‌پروري در عرصه هنر رسانه‌ها خالي كرده‌ايم و آن‌چيزي كه به محاق رفته است، يك حركت اسلامي و انقلابي رو به جلو شايسته با توجه به آرمان‌ها و خواسته‌هاي استراتژيك نظام مقدس جمهوري اسلامي‌ايران مي‌باشد. در سال‌هاي گذشته در زمينه فعاليت‌هاي رسانه‌اي پرواضح است كار شايسته و درخوري انجام نشده است و اگر نخواهيم بگوييم عرصه خالي گذاشته شده است براي سينماگراني كه بيشتر در حاله ناله‌زدن، نق‌زدن، ذليل و منفعل نشان‌دادن جامعه ايراني هستند، حداقل بايد گفت كه سينما جاي افراد شجاع، مؤمن و دلير است كه با توجه به تخصص و بيان سينمايي خوبي كه دارند، بتوانند تصويري فعال، رو به جلو و شاداب از جامعه‌ايراني نشان بدهند. حالا سؤال اينجاست، چه كساني مي‌توانند باعث دگرگوني در وضعيت بحران‌زده سينماي امروز باشند؟ درجشنواره‌هاي مختلف چرا اصول جامعه انقلابي ايران مورد تمسخر قرار گرفته يا ناديده انگاشته مي‌شود؟
بايد ساختارمند بود
در باب مشكلات مديريت فرهنگي كشور همواره همه سخن درازي كرده‌اند، اما نكته‌اي كه مورد غفلت قرار گرفته يا ناديده انگاشته شده اين است كه اگر هم يك مديريت عالي در كار باشد، آيا همه مشكلات موجود سينما و جدا افتادگي آن با خاستگاه‌هاي اعتقادي و ارزشي مردم برطرف خواهد شد؟ تا كي در جشنواره‌هاي مختلف ببينيم و بشنويم كه برخلاف مباني و اصول مردمي كه انقلاب كرده‌اند، كار توليد شده است و بسياري از ارزش‌هاي اسلامي و انقلابي به سخره گرفته شده است؟
در اولين جلسه شكل‌گيري آكادمي اسكار كه حدود ۳۰۰ نفر از تهيه‌كنندگان در سال ۱۹۲۸ در منزل آقاي لويي‌‌مير يكي از اعضاي تأثيرگذار هاليوودي جمع بودند، تصميم گرفته شد اسكار مراسمي در جهت تقويت صنعت سينما و رؤياي كمپاني‌هاي هاليوودي، بسط فرهنگ و ايدئولوژي آمريكايي باشد و تا به امروز نيز بر تصميمات گذشته خود مبني حمايت از منافع ملي آمريكايي در تمامي جهات سياسي، فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي پافشاري مي‌كنند، لذا اصلاً جاي تعجب نيست در سال 2013 به فيلم ضد‌ايراني آرگو، جايزه بهترين فيلم را با سربلندي و افتخار در كاخ سفيد اهدا كنند و همه از اين بابت خوشحال شوند. همه جشنواره‌ها در چهارچوب اصول و مانيفست خود حركت مي‌كنند و فيلم‌هاي ديگر كشورها را نيز جهت‌دهي مي‌كنند. چرا ما در اصول اسلامي و انقلابي خود نمي‌ايستيم؟
ما و منافع آنها
در‌ايران شاهد وضعيت يك بام و دوهوايي هستيم كه گويي هيچ مرامنامه و اصولي وجود ندارد كه سينماگران بدان پايبند باشند. متأسفانه در سال‌هاي گذشته نه‌تنها حركت رو به جلويي نداشتيم، گاهي اوقات احساس سرخوردگي و عقبگرد هم در سينما به مخاطب القاء مي‌شود. كاش به همان ميزان كه جشنواره‌اي مثل اسكار براي ايران اهميت و ارزش قائل است كه فيلم متوسطي را جايزه مي‌دهد به‌اين دليل كه مخالفت و ناسازگاري با قدرتي مثل ايران داشته است و آنها ما را به عنوان يك كشور قدرتمند كه همه‌جانبه بايد با آن مقابله سياسي و فرهنگي و اقتصادي داشت قبول دارند، اما برخي از سينماگران داخلي به دليل خودباختگي اين ميزان اعتقاد اسكار را نيز به نظام و ارزش‌هاي اسلامي- انقلابي ايران ندارند. آيا با چنين سينماگراني مي‌توان بر سر اصول خود ايستاد؟ بدون‌شك توجه به منويات رهبري مي‌تواند ما از‌اين وضعيت بحران‌زده نجات دهد. مقام معظم رهبري در ديدار خود با اعضاي جشنواره عمار دوباره بر سياست‌ها و سفارشات گذشته خود تأكيد كردند و اصلاح سينما را نيازمند اصلاح مبادي ورودي آن مي‌دانند.
معظم له تأكيد داشتند:
در‌اين عرصه جوان‌هاي مؤمن، با طراوت و شاداب و داراي نگاه نو و همت بلند، موتور محرك براي حركت رو به جلو هستند و پيشكسوتان نيز بايد با بيان تجربيات خود و تربيت نيروهاي جديد و كارآمد به‌اين حركت شتاب بيشتري ببخشند. متأسفانه در سال‌هاي گذشته توسط مديران مختلف رسانه‌اي از جمله معاونت‌هاي سينمايي و مديران صدا و سيما، حوزه هنري و … نهادها و سازمان‌هاي ديگري كه در‌اين امر دخيل هستند، كار برنامه‌ريزي شده و دقيقي براي پرورش نيروهاي جوان حزب‌اللهي صورت نگرفته و حتي در خيلي از مواقع كار براي اين گروه نسبت به ديگران به دلايل مختلف سخت‌تر و داراي مشكلات بيشتري هم بوده است.
كم‌كاري كرده‌ايم
در دهه‌هاي گذشته به راحتي مي‌توانيم از طبقه شبه‌روشنفكر اپوزيسيون‌پرور كه از طريق آموزشگاه‌ها و فضاهاي عملي توليد خود، ده‌ها سينماگر را وارد اين عرصه كرده‌اند، نام ببريم اما براي نام بردن از چند چهره تازه مؤمني كه توانسته باشند حرف‌هاي نگفته اسلام و انقلاب را بيان دارند، بايد ساعت‌ها فكر و تأمل كنيم كه شايد به تعداد انگشتان يك دست با مسامحه‌انگاري و راحت‌گيري شايد چند نفري پيدا شوند. بعد از 34 سال گذشتن از انقلاب اسلامي هنوز يك فيلم سينمايي كه بتوانيم درخصوص انقلاب معرفي كنيم، وجود ندارد. متأسفانه حتي در فضاهاي آموزش نيز پيشكسوتان‌اين عرصه كم‌كاري مشهود و واضحي داشته‌اند. بعضي از آنها كه اصلاً با طبقه روشنفكر سينمايي نرد رفاقت ريخته‌اند و به وضوح مي‌توان شاهد بود كه از سر خيلي از اصول بسيجي و انقلابي خود كوتاه آمده‌اند و بيشتر سرگرم و دل‌مشغول فيلمسازي و حديث‌نفس‌گويي‌هاي شخصي خود هستند. لذا نگارنده اميد بسيار كمي به پيشكسوتان‌اين عرصه دارد، خصوصاً نام‌هايي كه بيش از ديگران به انقلابي و اسلامي بودن شهرت پيدا كرده‌اند، با‌اينكه بارها رهبري در اين‌باره توصيه‌ها و سفارش‌هايي داشته‌اند. متأسفانه شاهد هستيم كه بي‌توجهي نشان مي‌دهند و دائم دنبال جذب بودجه و امكانات براي پروژه‌هاي ميلياردي خود هستند و با اينكه تعداد فراواني فيلم‌هايي ساخته‌اند كه نهادهاي مختلف دولتي سرمايه‌گذار آنها بوده‌اند، اما بازهم دائماً در حال ناله زدن هستند كه از مديران آن‌طور كه شايسته نام ماست، از ما حمايت نمي‌كنند و چرا بيشتر امكانات و تجهيزات براي ما فراهم نمي‌كنند تا فيلم بيشتري بسازيم. اين سيكل معيوبي است كه در‌اين سال‌ها اتفاق افتاده است لذا به نظر نبايد منتظر و اميدوار دوستان پيشكسوت انقلابي و بسيجي ديروز فيلمساز و حتي مديران و مسئولين سازمان‌ها و ارگان‌ها نشست تا كاري انجام دهند، بايد با توكل بر خدا و تلاش فراوان خود آغاز كنيم. براي سينماي‌ايران اين جلسه نقطه عطفي خواهد بود …
Sorry. No data so far.