تریبون مستضعفین، محمدمهدی خالقی- لحاف چهل تکّۀ کهنۀ نخ نمایِ خانم سبزپوش سینمای ایران، قرار است آرمان‌های جنبشیِ این جماعت درسال مرگ سبزها را دوباره زنده کند. با حماسۀ مردمی انتخابات 92 آلونک دودی تقلب فرور ریخت و آرزوها برباد رفت. این فیلم را می‌توان مرثیه‌ای برای توهم سبز در نظر گرفت. فیلمی حقیر، با چند داستان کوتاهِ مرتجعانه، نق‌هایی که در «خنده بازار» پخته‌تر و بهترش را دیده بودیم و نوستالوژی فرتوت سال‌های جوانی برای کسانی که بهتر است همان نان حرام دست بند سبز را بخورند. کاش فیلم درحد یک فیلم اولی بود یا حتی یک اثرکوتاهِ خلاقانه ازیک فیلم‌ساز سینمای جوان! اما «قصه‌ها» چند داستان کوتاه بسیار ضعیف است که درونمایه ارگانیک مشخصی نیز ندارد و به زور تبلیغات، هیاهو و جنجال رسانه‌ای بهم چسبیده و به خورد مخاطبی داده شده که نه می‌تواند فیلم را بزند و نه از آن دفاع کند. به همه دوستان و علاقه‌مندان انقلاب اسلامی توصیه به دیدن فیلم می‌کنم. فیلمی که نه تنها دلخراش و سیاسی و تند و ضد انقلاب نیست که نشاط و روحیه را به ما باز می‌گرداند.
Sorry. No data so far.