یکی از مهم ترین فاکتور های تایین کننده در قدرت اقتصادی یک کشور جذب سرمایه گذاران بزرگ خارجی و داخلی می باشد، اما کشور ایران در طول سالها به دلیل برخی اتفاقات و معذوریت‌هایی که ایجاد شده است، نتنها توفیق چندانی در جذب سرمایه گذاران خارجی کسب نکرد بلکه در زمینه جذب سرمایه داران داخلی نیز کمترین استفاده را توانسته سهم خود کند.
طبق بررسی های انجام شده علت اصلی ورود حجم بالایی از سرمایهگذاری به کشورها می تواند: الف- عوامل سیاست گذاری اقتصادی ب – عوامل ساختار اقتصادی ج – عوامل تشویقی و حمایتی د – عوامل جغرافیایی و سیاسی
همچنین مطالعات نشان می دهد که سرمایه گذاری مستقیم خارجی به هر علت و شکلی که صورت پذیرد، اثرات قابل ملاحظه ای بر روی متغیرهای کلان اقتصادی از جمله کاهش نرخ بهره ، کاهش نرخ ارز ،افزایش رشد اقتصادی،افزایش درآمد مالیاتی دولت ، کاهش بدهی دولت ،بهبود توزیع درآمد ،انتقال تکنولوژی ،افزایش اشتغال ،توسعه صادرات ، کاهش واردات و تاثیرمثبت در تراز پرداختها دارد.
باتوجه به امکان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای مختلف، مطلوبیت یک یا چند متغیر به تنهایی برای تشویق سرمایه گذاری مستقیم خارجی کافی نخواهد بود، بلکه ارزیابی تمام متغیر ها به صورت یک مجموعه ، می تواند منجر به انجام سرمایهگذاری خارجی شود .
گزارش آنکتاد در سال 2005 نشان می دهد که رتبه ایران در جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی در بین 140 کشورجهان 130 است .که عدم اطمینان و بی ثباتی سیاسی و اقتصادی می تواند یکی از دلایل اصلی عدم موفقیت ایران در جذب آن باشد . به هر حال جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی، بدون تغییر نگرش در میان سیاستمداران و کارشناسان و ایجاد بستر مناسب برای ورود آن امکان‌پذیر نیست و قانون جدید نمی‌تواند کار زیادی انجام دهد.
به‌همین دلیل تا زمانی که شرایط فرهنگی، اجتماعی ، سیاسی و ….. مناسب فراهم نشود، کشور ها و شرکتهای خارجی علاقه چندانی به سرمایهگذاری در ایران از خود نشان نخواهند داد.
غلام علی جعفرزاده امین آبادی، در مورد وضعیت سرمایه گذاری در کشور گفت: چند مشکل در زمینه سرمایه گذاری وجود دارد. در نزد مسئولین و آحاد مردم تفاوت بین سرمایه گذار و سرمایه دار مشخص نیست. سرمایه دار کسی است که می خواهد حداکثر نفع اقتصادی را از سرمایه خود ببرد اما سرمایه گذار به دنبال ایجاد اشتغال و به دست آوردن سود حلال است.
وی افزود: طبیعی است که در بحث اقتصادی نمی توان اینگونه گفت که کسی برای رضای خدا پولش را خرج می کند و کارخانه می زند. طبیعتا منافع را هم در نظر می گیرند. برای اینکه این منافع تامین شود دولت باید پیش قدم شود و در تخصیص زمین و دادن امکانات برق و گاز و … و دادن تسهیلاتی مورد نیاز و همچنین تسهیل ورود تجهیزات خارجی در گمرکات و … اقدام کند.
این نماینده گفت: اینقدر به دست و پای سرمایه گذار می پیچند که پشیمان می شود. در کشوری که سفته بازی منافع بالایی دارد باید بستر های لازم برای سرمایه گذاری فراهم شود وگرنه این سرمایه ها هیچ زمانی وارد چرخه تولید نخواهد شد.
جعفر زاده گفت: حتی پس از سرپا شدن تولید کنندگان هم، دولت نباید چتر حمایتی خود را از سر آنها بردارد. چرا که هر چه تولید کنندگان فعال تر باشند صادرات غیر نفتی ما بهتر خواهد بود و در نتیجه اشتغال زایی بیشتر و ناهنجاری های اجتماعی کمتر خواهد بود.
وی با اشاره به عدم ثبات در بازار سرمایه کشور گفت: در طول 63 روز بودجه نویسی چندین رقم در مورد نرخ ارز گفته شد و حتی تا آخرین لحظه هیچ فردی نمی توانست دقیقا بگوید که نرخ ارز چقدر است. با این شرایط چه کسی می تواند به فکر سرمایه گذاری باشد؟ در خوشبینانه ترین حالت دو ماه کشور را تعطیل کردیم. این باعث می شود که سرمایه گذار نتواند برنامه ریزی کند.
این نماینده در پایان تاکید کرد: مجلس به دنبال این است که قانون بودجه سال بعد به شکلی باشد که هم قوانین یکساله وضع نشود و هم قوانین چندین ساله لغو نشود.
Sorry. No data so far.