با نظری به سخنان وندی شرمن و یادداشت اخیر دنیس راس، به صراحت می‌توان گفت پروژه مقصرنمایی ایران در صورت عدم حصول توافق جامع، آغاز شده است.
علیرضا کریمی: دنیس راس، مشاور سابق رئیس‌جمهور آمریکا در امور خاورمیانه اخیرا در یک یادداشت مبسوط نوشت: «آمریکا و شرکایش اکنون باید به آنچه به ایران پیشنهاد داده و توافق کرده‌اند اشاره و آن را ترسیم کنند. با نشان دادن پیشنهادهایی که ایران با آن مخالفت کرده، واشنگتن باید نقشه راه دوم ایران برای ایجاد تصویر عمومی از همکاری و آمادگی خود برای توافق و آماده نبودن طرف مقابل را سد کند و در برابر آن مانع ایجاد کند».
به این ترتیب، آقای راس از راهبردی پرده برداشت که تنها چند روز بعد در سخنان وندی شرمن، معاون وزیر امور خارجه آمریکا و مذاکره‌کننده ارشد این کشور در چارچوب 1+5 خود را نشان داد. خانم شرمن تصریح کرد: «ما امیدواریم که رهبران تهران با گام‌هایی موافقت کنند که تضمین می‌کند، این برنامه [برنامه هسته‌ای ایران] به‌طور مشخص صلح‌آمیز باقی می‌ماند و به این ترتیب به انزوای دیپلماتیک و اقتصادی ایران پایان داده و وضعیت زندگی مردم خود را بهبود بخشند.»
وی افزود: «اگر این اتفاق نیفتد، مسئولیت [عدم حصول توافق] متوجه ایران دیده خواهد بود.»
با این سخنان خانم شرمن و آن یادداشت آقای راس، به‌صراحت می‌توان گفت که پروژه مقصرنمایی ایران در صورت عدم حصول توافق جامع، آغاز شده است.
خبرگزاری رویترز، ظاهرا در این مسیر پیش‌قراول و پرچم‌دار است. رویترز که هفته پیش سخنان آمانو در خصوص ایران را تحریف کرده بود و یک منبع آگاه ایرانی نیز خبر این خبرگزاری را رد کرد، در انعکاس سخنان شرمن با وجود فرازهای مختلفی که داشت، دقیقا همین نکته را به‌عنوان تیتر انتخاب کرد. از آنجا که اخبار رویترز عموما انعکاس بسیار گسترده‌ای در دیگر رسانه‌ها نیز می‌یابند، به‌ناگاه تعداد گسترده‌ای از سایت‌های خبری و روزنامه‌ها همین تیتر را در انعکاس سخنان وندی شرمن به‌کار گرفتند.
یکی از فرازهای سخنان شرمن این بود که ایران همکاری‌های بی‌سابقه‌ای را با بازرسان آژانس داشته و دیگری اینکه برخی متحدان آمریکا و همچنین نمایندگان کنگره این کشور، به شکست مذاکرات تمایل دارند اما بیشتر رسانه‌های غربی، این فرازها از سخنان شرمن را برجسته‌سازی نکردند.
بر این اساس، باید گفت که دست‌کم بخشی از رسانه‌های جریان غالب کمپینی را با هدف مقصر جلوه دادن ایران در صورت عدم حصول توافق در مجامع بین‌المللی آغاز کرده‌اند و باید انتظار داشت که این کمپین با نزدیک‌تر شدن به تاریخ سوم آذر، ابعاد جدیدتری هم پیدا کند. در این خصوص، شاید توجه به موارد زیر کارگشا و مهم باشد:
１- اشاره دنیس راس به اینکه غرب باید پیشنهادهای خود به ایران را فاش کند، خلاف توافق اولیه ایران و 1+5 مبنی بر محرمانه ماندن مذاکرات است. از همان مذاکرات ژنو 1 دیده شد که برخی رسانه‌های غربی اقدام به افشا کردن برخی ابعاد مذاکرات می‌کنند و به نظر می‌رسد این از ابتدا بی‌برنامه نبوده است.
２- مقابله با کمپین تبلیغاتی نیازمند سیاست‌های دقیق تبلیغاتی و رسانه‌ای است. اگرچه بدون تردید، امکانات رسانه‌ای طرف مقابل به‌مراتب بیشتر از امکانات رسانه‌ای طرف ایرانی است، اما با برنامه‌ریزی دقیق دست‌کم می‌توان از ابعاد هجمه تبلیغاتی طرف مقابل کاست. باید برای افکار عمومی جهان روشن شود که ایران تا چه حد همکاری‌های گسترده با بازرسان آژانس داشته و همچنین باید نشان داده شود که اگر طرف غربی پیشنهادی داده و رد شده است، مبنای دقیق ایران برای رد آن پیشنهاد چه بوده است؟ در این میان هم مقامات ذی‌ربط و هم رسانه‌های داخلی مسئولیتی جدی بر عهده دارند و باید ابعاد همکاری‌های ایران، زیاده‌خواهی‌های طرف غربی و … را به‌درستی موشکافی کنند.
３- در این میان نباید از ظرفیت رسانه‌های دگراندیش غربی غافل شد. در غرب و به‌ویژه ایالات متحده، برخی رسانه‌های دگراندیش (Alternative Media) فعالیت دارند که به‌خوبی می‌توانند مواضع ایران را در خصوص مذاکرات هسته‌ای منعکس کرده و نشان دهند که اگر مذاکرات شکست خورد، برای چه شکست خورده است؟
４- برخی مقامات کشور که از یادداشت‌ها و مصاحبه‌های آنها طی ماه‌های اخیر در رسانه‌های غربی استقبال شده است، اکنون هم می‌توانند از همان ابزار برای نشان دادن این واقعیت استفاده کنند که غرب در مذاکرات چه زیاده‌خواهی‌هایی داشته و ایران با کدام مبنای عقلی و حقوقی با آنها مخالفت کرده است.
５- با وجود اینکه هنوز برای اظهار نظر در خصوص نتیجه مذاکرات و حصول یا عدم حصول توافق جامع زود است و در این خصوص باید روز چهارم آذرماه سخن گفت، اما باید از نوشته راس، حرف‌های شرمن و عملکرد رسانه‌هایی نظیر رویترز، به این برآورد رسید که طرف غربی به نتیجه نرسیدن مذاکرات تا 24 نوامبر را اکنون محتمل‌تر از گذشته ارزیابی کرده و خود را برای چنین احتمالی آماده می‌کند.
Sorry. No data so far.