در شرایطی که ۹ کاندیدای دیگر انصراف دادند و هیچ رقیبی که حتی در خوشبینانه‌ترین حالت بتواند و (به دور از مصلحت‌اندیشی‌ها) بخواهد با معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد به رقابت بپردازد، وجود نداشت. به عبارتی رقابت یک نفر با خودش بود.
جلال خالقی فعال رسانه‌ای و مسئول بسیج دانشجویی دانشکده خبر طی یادداشتی به بررسی انتخابات اخیر تعیین نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر مطبوعات پرداخت.
متن کامل این یادداشت به شرح ذیل است:
« انتخابات تعیین نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر مطبوعات همانگونه از نامش بر می آید بستری برای حضور یک نماینده از بخش خصوصی در فضایی حاکمیتی است که بر وضعیت و بلکه سرنوشت کل مطبوعات کشور نظارت دارد.
حال سوال اینجاست که اگر این صندلی در روالی سوال برانگیز به فردی که شخصیت حقوقی آن هم از نوع مرتبط با حوزه دارد بلکه معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد یعنی اصلی ترین نماد نگاه دولتی به مطبوعات است، در جایگاهی که قرار بوده تک صدای بخش خصوصی باشد قرار گیرد، آیا مصداق بارز نقض غرض برگزاری این انتخابات است.
از حق نباید گذشت که آقای انتظامی به هر روی ششمین بار است که بر این مسند می نشیند و کسی در میزان تجربه متناسب وی با این جایگاه بحثی ندارد، ولی نباید فراموش کرد که وی اکنون معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد است و این موضوع شرایط را کاملا دگرگون، عرصه رقابت را نابرابر و بلکه فلسفه این تعیین نماینده را نقض می کند.
صرف نظر از اینکه این تصمیم چه میزان شخصی و چه میزان در راستای دیدگاه های دولت یازدهم بوده باید گفت اگر آقایان تلاش داشتند بنابر رویه ای که برای بسیاری از مسندهای مشابه و در همه دولت های قبلی روال بوده فردی همسو با سیاست های خویش را بر سر کار بیاورند نیز این سوال مطرح است که آیا هیچکدام از مدیران مسئول رسانه های اجاره ای و زنجیره ای در اختیار آنان عیار لازم برای حضور در صحنه رقابت را نداشت، تا مجبور به استفاده از فردی که حضور وی به دلایلی حرف و حدیث های فراوان بدنبال خواهد داشت نشوند.
این جایگاه اساسا هویت بخش خصوصی دارد و جالب نبود فردی که اکنون در سمت معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد قرار گرفته و نماد نگاه دولتی به رسانه ها است، با اصرار و پافشاری سوال برانگیز بخواهد توامان صندلی نماینده مدیران مسئول رسانه ها را نیز داشته باشد.
اما در خصوص چرایی میسر شدن این رویداد و عدم پیش بینی تمهیدات قبلی برای سلب امکان کاندیداتوری چنین فردی با مسئولیت حقوقی در این جایگاه باید گفت، کسی تصور نمی کرد نیاز به چنین تبصره ای باشد زیرا موضوع اساسا یک نقض غرض بنیادین است.
از سوی دیگر وقتی حتی محدودیت های دوران تصدی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد هم سبب نمی شود فرد از کاندیداتوری، حضور در صحنه و تلاش برای تسلط دوباره بر این صندلی ابا کند، سوالاتی در خصوص ارزش نهفته در این صندلی در ذهن مخاطب شکل می گیرد.
نا خودآگاه انسان به یاد خبرهای متعدد از این گوشه و آن گوشه در خصوص حضور توامان مدیران بلکه وزرای دولت تدبیر و امید در سمت های دولتی و همچنین هیئت مدیره شرکت های خصوصی در همان حوزه می افتد که احتمالا چنین توالی یکی از از شناخته شده ترین بسترهای افزایش احتمال وقوع فساد در همه نظام های اداری دنیا می باشد.
اخباری که چندان نجوا گونه هم نیستند، همین دو سه هفته پیش بود که یکی از نمایندگان شناخته شده مجلس که در مقابله با پرونده های رانت اقتصادی ید طولایی دارد، در زمانی که داستان پر کش و قوس تعیین قیمت خوراک پتروشیمی ها با اصرار جدی وزارت خانه مربوطه در جریان بود، در صحن علنی مجلس یادآور شد که وزیر مربوطه خود عضو هیات مدیره بالغ بر 30 شرکت فعال در حوزه پتروشیمی می باشد.
هنوز هیچ مقامی در وزارت ارشاد پاسخگوی ابهامات معنی داری که در نحوه توزیع یارانه میان مطبوعات وجود دارد نیست، یارانه ای که از سویی سهم بسیاری از رسانه های منتقد دولت در آن تقریبا هیچ منظور شده و در مقابل بخش قابل توجهی از آن به موسسه خبر به صاحب امتیازی شخص آقای انتظامی معاون مطبوعاتی دولت یازدهم پرداخت می شود، گویا کسی هم نیازی نمی بیند پاسخگو باشد.
دوره قبلی این انتخابات بنده در گفتگویی که با برخی از دوستان مدیر مسئول و صاحب امتیاز داشتم توصیه ام رای دادن به آقای انتظامی نبود، ولی در عین حال پس از آنکه وی در انتخاباتی که سالم و بدون هیچ شک و شبهه بود، رای آورد اطمینان داشتم فردی در این مسند قرار گرفته که در شناخت و صاحب نظر بودن وی در این عرصه شکی وجود نداشت، اما امروز بحث جای دیگری است و فلسفه انتخاب این نماینده نقض شده است.
در عین حال در فضایی واقع بینانه باید گفت هر تدبیری سبب قرار گرفتن وی در این جایگاه بوده جای شکر دارد، زیرا در دولت تدبیر و امید انتصاب های تعجب برانگیز کم نبوده است فردی به ریاست یکی از حساس ترین و پیش رو ترین مجموعه های مبتنی بر فناوری یعنی سازمان فضایی ایران منتصب می گردد بعد صراحتا اعتراف کند که آشنایی وی به این حیطه مسئولیتی در حد آشنایی با استکان و نعلبکی چای است، همان فردی که چند روز قبل مدعی شد کل صنایع کشور به اندازه آبگوشت بز باش قابلیت رقابت پذیری با تولیدات خارجی دارند.
انتقاد از عدم حضور مدیران مسئول نشریات در انتخابات امسال به میزانی بود که حسن کامران نماینده مجلس شورای اسلامی در هیات نظارت بر مطبوعات را نیز به سخن واداشت، اما کسی به علت عدم حضور آنان و این سوال که بود و نبودشان در فضایی که رقابتی وجود نداشت چه تاثیری می توانست داشته باشد اشاره ای نکرد.
سپس در نظر بگیرید آنگاه را که متوجه می شوید جلسه برگزاری انتخابات تعیین نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر مطبوعات دقیقا وسط ایام برگزاری نمایشگاه مطبوعات قرار گرفته بلکه این تنور سرد اندکی از حرارت نمایشگاه گرما گیرد تا تازه برای شما آشکار شود که اصرار معاونت مطبوعاتی به برگزاری نمایشگاه در این تاریخ به رغم همه بی نظمی ها و دقیقه نودی شدن هایی که به بار آورد چه بود.
هرچند که بازهم عددی که براساس برخی آمارها تنها هفت درصد واجدان رای بوده اند در این انتخابات شرکت کردند که در واقع رقابت یک کاندیدا با خودش بود، در شرایطی که 9 کاندیدای دیگر انصراف دادند و هیچ رقیبی که حتی در خوشبینانه ترین حالت بتواند و (به دور از مصلحت‌اندیشی‌ها) بخواهد با معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد به رقابت بپردازد، وجود نداشت.»
Sorry. No data so far.