اروپایی‌ها نسبت به حمایت از رژیم غاصب صهیونیستی و جنایت‌هایی که در اراضی اشغالی مرتکب می‌شود سکوت اختیار می‌کنند و در قبال حملات نظامی در نوار غزه که مصداق بارز نسل کشی است هیچ تحرک و واکنشی از خود نشان نمی‌دهند این منطق حقوق بشر اروپایی‌ها به مسائل پیرامونی است.
حبیب الله گل‌محمدی یکی از کارشناسان ارشد روابط بین الملل در یادداشتی با عنوان حقوق بشر به سبک اروپایی به هجمه‌های حقوق بشری غربی‌ها پرداخته است که در زیر متن این یادداشت را می‌خوانید.
انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران در سال 1388 به معنایی واقعی کلمه تجلی مردم سالاری دینی، در مقایسه با دموکراسی های غربی نمود پیدا کرد. یعنی مردم بدون واسطه در سرنوشت سیاسی خود دخالت مستقیم داشته و برآیند آن 40 میلیون رای به نظام جمهوری اسلامی ایران بود.
اما اتفاقات ناگوار بدلیل بی بصیرتی خواص و عدم درک پیام مردم، اوضاع کشور را به کام همگان تلخ کردند تا آن زمان که غرب به قدرت منطقه ای ایران اسلامی اذهان می کرد، آبستن این حوادث خواسته یا نا خواسته کمک به اهداف دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی در جهت تحقق برنامه های براندازانه گام برداشته شد، جریان فتنه و سران داخلی و خارجی نقش اساسی با ادعای” تقلب در انتخابات” برشعله ور شدن آتش فتنه همت گماردند.
با راه اندازی تجمعات غیر قانونی، آشوب و اغتشاش قصد ابطال انتخابات را داشته و انقلاب مخملی را با هدف قرار دادن اصل ولایت فقیه دنبال می کردند که در این راستا تمام کفر همه توان خود را بسیج کرد که سران برخی کشورهای اروپایی سرمست از اوضاع داخلی ایران رفتار غیر عرف دیپلماتیک را اتخاذ و به حمایت علنی از اغتشاشگران و سران فتنه پرداختند.
آقایان موسوی و کروبی و … خود قانون گریزی را در ایام انتخابات محکوم می کردند و اولین کسانی بودند که مروج قانون گریزی محسوب می شوند یعنی اگر رای نیاوردند برای رسیدن به قدرت به هر نحوی باید پا به تمام اصول و ارزش ها بگذارند و همراه با بیگانگان، کفر و نفاق در یک جبهه واحد علیه آرمان های والای امام خمینی (ره) آشوب و اغتشاش راه بیندازند که این نوع تفکر یک نوع دیکتاتوری مآبانه به شیوه مدرن در رفتار برنامه ریزی شده آنان تجلی و نمود عینی پیدا کرد.
این گونه وقایع با تبلیغات گسترده تمام رسانه های بیگانه افکار عمومی دنیا را به مسائل داخلی ایران معطوف کرد در حالی که برای جلوگیری از نقص حقوق بشر در ایران و حاکم کردن قانون در کشور مان نسخه پیچیده که خود طومار بلندی از نقض حقوق بشر را در کارنامه خود دارند.
کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا قطعنامه های را درباره راهبرد اتحادیه اروپا در قبال ایران به تصویب رساند در حالی که پیش نویس این قطعنامه ها حول محور ” حقوق بشر”، “موضوع هسته ای”، ” روابط ایران و اتحادیه اروپا”، “موضوعات منطقه ای” و … است. اما بیشترین بندها در محور حقوق بشر گنجانده شده است مثل ” حاکمیت قانون” ، “حمایت از اقلیت ها”، ” آزاد مذهبی” آزادی عقیده و بیان و … مهمترین کلید واژه ها در این قطعنامه می باشد.
این در حالی است که اروپا در همین قاره به واسطه تصویب قانون منع استفاده از حجاب اسلامی در مدارس فرانسه و … دختران مسلمان را از حضور در نهادهای آموزشی منع می نمایند. در حالی که مسلمانان فرانسه بزرگ ترین جامعه مسلمانان اروپا به شمار می آید.
چنین ممنوعیتی مستقیما با مفاد مربوط به آزادی ادیان که در اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل مصوب سال 1948 و نیز کنوانسیون حفاظت از حقوق بشر و آزادی های اساسی اروپا مصوب سال 1950 درج شده، در تضاد قرار دارد. نکته دیگر اینکه اروپایی ها آنچه نقض حقوق بشر را در ایران می دانند، در همسایگی ایران کشور عربستان سعودی حتی زنان را از ابتدایی ترین حقوق شان محروم و منع می سازد، واکنش نشان نمی دهند و نسبت به حمایت از رژیم غاصب صهیونیسیتی و جنایت هایی که در اراضی اشغالی مرتکب می شود سکوت اختیار می کنند و در قبال حملات نظامی در نوار غزه که مصداق بارز نسل کشی و نقض حقوق بشر بشمار می رود هیچ تحرک و واکنشی از خود نشان نمی دهند این منطق حقوق بشر اروپایی ها به مسائل پیرامونی است.
در قطعنامه های حقوق بشری علیه ایران که در پیش نویس آن به دفاع از برخی بندها به لزوم آزادی زندانیان سیاسی و خاتمه دادن به حصر خانگی سران فتنه اشاره دارند، در حالی است که برخی از کشورهای اروپایی انگلیس، فرانسه، آلمان و… با همکاری آمریکا تعداد زندان های مخفی در برخی کشورها تاسیس کرده اند از جمله می توان به زندان مخفی سیا در لهستان و… اشاره کرد.
نکته جالب توجه این است که قطعنامه کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا، انتخابات ریاست جمهوری ایران را بر اساس استانداردهای دموکراتیک نمی داند و یا اینکه بحث تقلب و صیانت از آراء را برخی از فریب خوردگان داخلی به آن دامن زدند و کشورهای اروپایی از جمله انگلیس، فرانسه، آلمان و… به حمایت تمام قد از فتنه پرداختند و در نهایت با دخالت آشکار از طریق سفارتخانه های خود زمینه یک انقلاب رنگی مخملی را در جمهوری اسلامی ایران پیاده سازند.
اتحادیه اروپا و موضوع حقوق بشر طی 6 دهه گذشته به تدریج به یکی از گفتگوهای اصلی در سیاست و روابط بین الملل تبدیل شده و امروزه به وضوح می توان تاثیر متقابل حقوق بشر و مناسبات قدرت را در سطح جهانی مشاهده نمود، و این فرایند نقش اتحادیه اروپا از زمان تشکیل تاکنون بسیار موثر بوده، در حقیقت می توان گفت ” حقوق بشر یکی از عناصر کلیدی سیاست خارجی و امنیتی اتحادیه اروپا محسوب می شود، در حالی که اتحادیه اروپا به پدیده های حقوق بشری که در دنیا اتفاق می افتد تفسیر به رای منافع خود می نگرد.
اینکه آیا تحریم های اعمالی علیه مردم ایران نقض آشکار حقوق بشر نیست؟ آیا تحریم دارو و اقلام دیگر خود ناقض حقوق اساسی مردم ایران نیست؟کسانی که در دنیا داعیه دفاع از حقوق بشر را دارند خود اولین ناقضان حقوق بشر در کشور خودشان می باشند.
وقایع بعد از انتخابات سال 88 و تصویب قطعنامه 1929 در شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال 1389 در سالگرد فتنه 88 مبنی بر تحریم های فلج کننده علیه ملت ایران در حمایت از فتنه گران (آقایان موسوی و کروبی و…) خود آشکارترین و ملموس ترین نقض کننده حقوق ملت ایران محسوب می شود.
این نگاه خصم آمیز دخالت در امور داخلی ایران ریشه تاریخی دارد در نگاه حقوق بشری آنان کسانی که قانون گریزی، اغتشاش، آشوب خیابانی به راه انداختند مورد حمایت قرار می گیرند و سفارتخانه های این کشورها در ایران به عنوان اتاق فکر فتنه عمل می کند و این رفتار غیر عقلایی و انسانی خواص در گستاخی آنان نقش اساسی را ایفا می کند تا جایی پیش می روند که در عاشورای حسینی (ع) عده ای جماعت شبیه جماعت کوفه صدر اسلام عامدانه در روز عاشورا سال 1388 با سوت و کف، زننده ترین رفتار غیر انسانی را از خود بروز و ظهور می دهند و به مقدسات و ساحت مقدس آقا ابا عبداله الحسین جسارت می کنند و سران فتنه آنان را خداجو و غرب نیز به حمایت از آنان می پردازد اما با مشخص شدن ماهیت کفر و نفاق مردم فهیم و نجیب ایران اسلامی در سراسر کشور قیام بصیرت علوی می نمایند و حماسه 9 دی را می آفرینند که حماسه قیام 9 دی مردم ایران نقطه عطفی در تاریخ ماندگار انقلاب اسلامی ثبت و بساط فتنه و فتنه گران را برچید و چشم طمع غرب را کور و خط بطلانی بر اهداف نامبارک آنان کشید.
Sorry. No data so far.