این گروه‌ها در غرب هم نمی‌توانند مجوز بگیرند!

قرار است اولین کنسرت گروه راکی با نام «پیکلاویه» جمعه این هفته در برج میلاد برگزار شود. اجرای این گروه در حالی صورت می‌گیرد که ظاهرا تمام قطعات آن با دو زبان فرانسه و انگلیسی و با ادواتی چون گیتار الکتریک، گیتار باس انجام می‌گیرد. اینها همان قطعات موسیقی راک هستند که اصولا هیچ ربطی با موسیقی ایرانی ندارند و تنها ابزاری برای گرم کردن محافل فساد هستند.

چهره‌های شاخص راک در دنیا اغلب افرادی منتسب به فرقه‌های شیطان پرستی و ضددین هستند. سبک موسیقی که حیات خود را در شکستن ساختارهای مذهبی و ترویج فساد و فحشا می‌داند. سبک متال یعنی یکی از زیرشاخه‌های راک در جهان با نام افرادی چون شگرات، مرلین مانسون و … شناخته می‌شود.

افراد روان‌پریش و مازوخیستی که جنون ناشی از هیجان موسیقی غیرمتعارف آنها را به نوشیدن خون و خودآزادی سوق داده است. اینان نه بواسطه هنرمند بودن بلکه برای هنجارشکنی‌ها و ظاهر غیرمتعارف و آلوده خود مشهور شدند.

این حد نهایت و آرمان شهر سبکی از موسیقی است که امروز وزارت ارشاد مجوز فعالیت آن را بعد از سال‌ها در کشور صادر کرده است. شاید در نگاه اول هیچ ارتباطی میان این گروه موسیقی راک در کشور با شیوه‌های غیرمتعارف که نمونه‌ای از آن در بالا ذکر شد، متصور نباشد اما کسی هم نیست تا با این سوال پاسخ دهد که وزارت ارشاد چه افقی برای این شیوه مبتذل موسیقی در نظر گرفته است که تصمیم به صدور مجوز آن در برج میلاد داده است؟

این اقدام وزارت ارشاد درحالی صورت می‌گیرد که سبک‌های موسیقی ایرانی – اسلامی به دلیل نداشتن امکانات و اختصاص نیافتن اعتبارات با چالش بقا روبرو هستند و احیای یک موسیقی ذاتا فاسد در کشور تبعات سنگینی را برای آینده این هنر برجسته به همراه خواد داشت. جایی که چهره‌های سرشناس، سالم و پرتجربه موسیقی داخلی مجبورند تا این اقدامات وزارت ارشاد را ببینند و در برابر بی مبالاتی آقای وزیر سکوت کنند.

بعد از انفعال وزارت ارشاد در برابر فیلم‌های با موضوعات همجنس‌بازی در سینمای کشور این برابر نوبت به عرصه موسیقی رسیده است. ظاهرا این وزارتخانه عزم خود را برای راهیابی افراد مجهول الهویه به دامن هنر  کشور جزم کرده و تلاش می‌کند تا به عادی‌سازی فعالیت افراد مبتذل بپردازد.

قرار است اولین کنسرت گروه راکی با نام «پیکلاویه» جمعه این هفته در برج میلاد برگزار شود. اجرای این گروه در حالی صورت می‌گیرد که ظاهرا تمام قطعات آن با دو زبان فرانسه و انگلیسی و با ادواتی چون گیتار الکتریک، گیتار باس انجام می‌گیرد. اینها همان قطعات موسیقی راک هستند که اصولا هیچ ربطی با موسیقی ایرانی ندارند و تنها ابزاری برای گرم کردن محافل فساد هستند.

هر چند تلاش برای فضا دادن به این شیوه موسیقی مبتذل در کشور با شیب آرامی آغاز شده اما سکوت نهادهای فرهنگی و مذهبی در قبال شیوه غلط وزارت ارشاد در صدور مجوز برای گروه‌های موسیقی زیرزمینی جای تامل دارد.

از زمان آغاز به کار آقای جنتی در وزارت ارشاد عرصه‌های مختلف فرهنگی کشور شیب خاصی را به سوی مفاهیم مبتذل آغاز کرده است و جالب‌تر آنجاست که آقای وزیر تاکنون هیچ تذکری از مجلس یا سایر نهادهای نظارتی همچون شورای عالی انقلاب فرهنگی دریافت نکرده است.

صدور مجوز برای گروه‌های مبتذل زیرزمینی در حالی صورت می‌گیرد که فعالان موسیقی سنتی تلاش فوق‌العاده‌ای را با وجود امکانات و مشکلات مالی برای آشتی جوانان با موسیقی ایرانی را آغاز کرده‌اند اما ظاهرا سیاست وزارت ارشاد آقای جنتی اقتضا می‌کند تا به احیا موسیقی مبتذل در کشور توجه نماید.

صدور مجوز برای این گروه راک در شرایطی صورت می‌گیرد که کمپانی‌های بین‌المللی روز به‌روز برای مهجور کردن هر چه بیشتر خط و زبان فارسی در فضای مجازی تلاش می‌کنند اما وزارت ارشاد برگزاری کنسرت به زبان فرانسه و انگلیسی را در افق برنامه‌‌ریزی فرهنگی خود قرار داده است.

از سوی دیگر لازم است تا علاقه‌مندان به فرهنگی اسلامی – ایرانی در قبال سیاست ترویج موسیقی مبتذل در کشور موضع‌گیری نمایند و الا وزارت ارشاد تا چندی دیگر فضای هنری کشور را کاملا در اختیار افراد معلوم‌الحال قرار خواهد داد و بار دیگر فرهنگ کشور قربانی پز روشنفکری یکی دیگر از آقایان وزیر خواهد شد.

وزارت ارشاد وظیفه دارد تا حامی تولیدات فرهنگ داخلی باشد نه اینکه به هر قیمتی به گروه‌های بی‌هویت و افراد شبه هنرمند مجوز دهند تا آقای وزیر برای رسانه‌ها پر روشنفکری و دگراندیشی دهد. قابل توجه مسئولین وزارت ارشاد که عمده کنسرت‌های موسیقی متال در جهان با مصرف مشروبات الکی و مواد مخدر همراه است.

چندی پیش نیز لاله افتخاری نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: «در کنار آثار فاخر ارائه شده اقداماتی با مجوز وزارت فرهنگ صورت می‌گیرد که خود هنرمندان نتوانستند از آن محصول فرهنگی در جمع خانوادگی خود استفاده کنند.»

عملکرد آقای جنتی در وزارت ارشاد شباهت زیادی به شیوه عمل مهاجرانی در دولت هفتم پیدا کرده است. شیوه عملی که زمینه پز روشنفکری را برای یک جریان خاص سیاسی به عمل آورد و هزینه بی‌مبالاتی وزیر فراری را بعدها نیروهای متعهد به آرمان‌های انقلاب پرداخت کردند.

نباید فراموش کرد که اگر انفعال دولت هفتم و هشتم در مقوله‌ای مانند حجاب وجود نداشت شاید هرگز هزینه ساماندهی مد و لباس به کشور تحمیل نمی‌شد. ظاهرا این بار هم قرار است آقای جنتی همین نقش را ایفا کند تا بعدها دولت‌های آینده مجبور باشند تا وقت خود را برای برخورد با کنسرت‌های مبتذل تلف کنند.