فواد ایزدی- مصوبه اخیر کمیته سیاست خارجی سنای آمریکا دو نکته متنی و یک نکته فرامتنی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.
در رابطه با نکته فرامتنی آنچه باید مورد توجه قرار گیرد آن است که با وجود مخالفت دولت باراک اوباما با طرح مطرح شده درباره مذاکرات و لابی گسترده تیم دیپلماسی کاخ سفید برای عدم تصویب آن، حتی یک سناتور در کمیته سیاست خارجی هم به این مصوبه رأی منفی نداد و این نشان می دهد که ما در حال مذاکره با بخشی از ساختار سیاسی ایالات متحده هستیم که حرف آنها در سیستم سیاسی خریدار زیادی ندارد.
نکته متنی این مصوبه هم آن است که این مصوبه در نهایت دست رئیس جمهور آمریکا در لغو تحریم ها و توافق نهایی با ایران را می بندد.
به این معنا که چون ما بارها تاکید کرده ایم فقط در صورتی حاضر به امضای توافق هستیم که همه تحریم ها به طور یکجا لغو شود، این که کنگره اختیار لغو تحریم ها را در دست گیرد، به این معنی است که توافق جامع منوط به تائید کنگره خواهد بود و رئیس جمهور آمریکا قدرت تعلیق تحریم ها را هم در صورت رأی منفی کنگره نخواهد داشت.
همچنین در متن این مصوبه تصریح شده است که تحریم های غیرهسته ای ایران باقی خواهد ماند. هرچند این نکته تازه ای نیست و پیش از این هم اعلام شده بود، اما تاکید دوباره بر آن، نشان می دهد که حتی در صورت رأی مثبت احتمالی کنگره به توافق جامع، باز هم تحریم های اصلی علیه ایران تحت عناوینی چون حقوق بشر، برنامه موشکی یا ادعای حمایت ایران از تروریسم باقی خواهد ماند و ضمانتی برای لغو همه تحریم ها نیست.
در برابر چنین رویکردی چنان که پیش از این هم پیشنهاد شده، باید ایران انجام هرگونه اقدام تعهد شده خود در چارچوب توافق جامع را منوط به تصویب توافق نهایی در کنگره ـ و البته رای نمایندگان در مجلس شورای اسلامی ـ کرده و همچنین در متن توافق این نکته را پیش بینی کند که باید مانع از آن شود که تحریم های هسته ای پس از توافق، براساس بهانه های غیرهسته ای دوباره تصویب شود.
Sorry. No data so far.