ساکنین یک روستا در گواتمالا چرخه زندگی‌شان با دوچرخه می چرخد. اهالی این روستا در همه صنایع خود از دوچرخه استفاده می کنند و شاید روزی هزاربار رکاب بزنند.
ارزان و سازگار با محیط زیست! همین دو دلیل کافی است تا یک روستا تمام بنای خود را روی حرکت پدال دوچرخه بنا کند. اهالی این روستای گواتمالایی از پدال دوچرخه های دور انداختنی برای مقاصد مختلف مانند ساخت فرآورده های غذایی، ساخت شامپو و صابون استفاده می کنند.
این دستگاه منحصر به فرد که نام آن از تلفیق ماشین و دوچرخه گرفته شده «بایک ماشین» نام دارد و زاییده افکار یک شرکت محلی غیردولتی به نام «پدال مایا» در گواتمالا است.
از سال ۱۹۹۷ یک همکاری بین یک شرکت کانادایی به نام «پدال» و یک مکانیکی محلی به نام «کارلوس ماروکوئین» صورت گرفت تا با استفاده از قطعات یدکی دوچرخه دستگاههایی ساخته شود که با انرژی انسانی کار می کنند. هر بایک ماشین کاملا دست ساز است و ساخت آن تلفیقی از دوچرخه های قدیمی، ریسمان، چوب و فنر است. طراحی این بایک ماشین ها از صفر تا صد کار پدال مایا است و قیمت آن حدود ۴۰ دلار است. هرکدام از این بایک ماشین ها برای اهداف مختلفی ساخته شده اند.
از آسیاب دوچرخه ای برای کوبیدن موادغذایی مانند ذرت استفاده می شود. این آسیاب که با پدال کار می کند مانند یک خرمن کوب عمل می کند و می تواند در هر دقیقه حدود نیم کیلو ذرت را بکوبد از این دستگاه برای کوبیدن سویا و یا قهوه نیز استفاده می شود.
مخلوط کن دوچرخه ای شبیه یک دوچرخه ثابت است که در سمت جلوی چرخ یک مخلوط کن متصل شده است و به جای موتور الکتریکی نیز باید رکاب زد. هرچه سریعتر رکاب زده شود سریعتر هم مخلوط می شود و می تواند در هر دقیقه ۶۴۰۰ دور بچرخد.
دستگاه های دیگر نیز شامل پمپ آب، پوست کن قهوه، فندق و گردو، ژنراتور و خیلی چیزهای دیگر که متناسب با نیاز این منطقه است ساخته شده است. هرکدام از بایک ماشین ها طراحی خاص خودشان را دارند که در قلب آنها پدال تعبیه شده است. در این روستا جاده آسفالت، لوله کشی و خطوط برقی وجود ندارد و امکان آوردن آنها به این منطقه بسیار دشوار بود چون این منطقه ساختار لازم برای آمدن تکنولوژی الکتریکی را نداشت و بسیار ضروری بود تا دستگاهی ساخته شود که بتواند در امور روزمره مردم را کمک کند. در ابتدا پذیرفتن این دستگاه توسط مردم یک چالش بود. چون آنها چیزی به مراتب قوی تر از این دوچرخه ها درخواست می کردند اما به مرور آن را پذیرفتند و رکاب زدن بخشی از فرآیند روزانه مردم مایایی شد.
حالا از بایک ماشین استفاده های مختلفی می شود و خیلی ها با آن کسب و کارهای جالبی راه انداخته اند مثلا کنار زمین فوتبال می برند و در آنجا نوشیدنی های خنک و تازه به تماشاچیان می فروشند. یک گروه از زنان با همین دستگاه یک تعاونی راه انداخته اند که کره بادام زمینی درست می کنند و می فروشند. همین بایک ماشین توانسته سرعت کارشان را تا چهار برابر بیشتر کند.
بهترین دلیل برای استفاده از این دستگاه سهولت استفاده، قیمت ارزان و سازگاری آن با محیط زیست است که هیچ آلودگی ندارد. در حال حاضر حدود ۴۵۰۰ بایک ماشین در مناطق مختلف استفاده می شود که فقط در یک کارگاه سنتی توسط آقای ماروکوئین و پسر 16 ساله اش ساخته می شوند. زندگی برای مردم این منطقه با این دوچرخه های همه کاره جلو می رود. شاید آنها هیچوقت دلشان نخواهد که تکنولوژی وارد منطقه شان شود و بتوانند همیشه از هوای پاک و طبیعت سالم خود لذت ببرند.
Sorry. No data so far.