با گذشت زمان کالاهای وارداتی بیش از پیش در بازارهای افغانستان جا باز می‌کند و اینک لباس‌هایی در بازار وارد شده که با کمترین قیمت به فروش می‌رسد.
افغانستان کشوری است وارداتی که محتاج کالاهای خارجی است و با گذشت 13 سال نتوانست تولیدات خود را به حدی برساند که در بازارهای داخلی این کشور رونق داشته باشند.
اکنون حدود 14 سال از عمر دولت و نظام جدید در افغانستان می‌گذرد، نظامی که 100 درصد متفاوت از نظام‌های پیشین بود و بر اساس و اصول دموکراسی و مردم‌سالاری استوار است.
در این میان، با وجود تلاش‌هایی که برای رشد و پیشرفت بخش خصوصی انجام شده، اماهنوز هم تمام بازارهای داخلی این کشور پر از تولیدات و کالاهای خارجی است.
بزرگترین و مهم‌ترین سدهای افزایش تولیدات در افغانستان را می‌توان ناامنی و بی‌ثباتی و عدم حمایت مناسب و برنامه‌ریزی شده از تولیدات داخلی دانست.
اینک با گذشت زمان و با فرارسیدن ماه مبارک رمضان و عید سعید فطر که در افغانستان به صورت باشکوهی تجلیل می‌شود، بازارهای افغانستان پر از لباس‌های خارجی است و تولیدات داخلی کمتر به چشم می‌خورد.
قیمت لباس‌ها
لباس‌هایی که در بازارهای افغانستان عرضه می‌شوند، اکثراً تولیدات چین است و جمهوری چین توانسته با سیاست اقتصادی خود حدود 90 درصد بازار داخلی افغانستان را از آن خود کند.
لباس‌های مختلف مردانه، زنانه و بچه‌گانه و حتی اسباب‌بازی‌های موجود در بازاراهای افغانستان تولید شده در چین است که خریداران زیادی نیز دارد.
دلیل اصلی عمده و اساسی حضور کالاها و لباس‌های چینی در افغانستان را می‌توان به ارزان بودن آن دانست، زیرا این لباس‌های کمتر از قیمت پارچه همان لباس در افغانستان وارد شده و به مردم عرضه می‌شود.
در صورتی که برای دوخت یک لباس 4 متر پارچه لازم باشد، قیمت آن پارچه دست‌کم 100 افغانی است که مجموع این 4 متر پارچه 400 افغانی می‌شود و بدون احتساب دوخت آن افغانستانی‌ها مجبور به پرداخت آن هستند.
اما کالاهای در بازارهای افغانستان که تولیدات چین است کمتر از 400 افغانی فروخته می‌شود و به این صورت هیچ افغانستانی حاضر به پرداخت 2 برابر پول در برابر یک لباس نمی‌شود.
کیفیت لباس‌ها
«قیمت بی‌همت نیست، ارزان بی‌علت نیست» ضرب‌المثل رایج بین افغانستانی‌ها است که مصداق آن را می‌توان روی لباس‌های موجود چینی در افغانستان دانست.
لباس‌هایی که با نصف قیمت پارچه به بازارهای افغانستان عرضه می‌شوند، کیفیت مطلوبی ندارند و دلیل اصلی آن نیز کم بودن قیمت آن است.
قیمت با تاجر، کیفیت و تعداد با کارخانه‌دار، واقعیت دیگری است که افغانستان به‌ویژه در بخش لباس قربانی آن شده‌اند.
بر اساس گزارش‌ها، زمانی که تجار افغانستانی برای خرید لباس وارد کارخانه‌های چینی می‌شوند، تاجران افغانستانی قیمت را مشخص می‌کنند و در مقابل کارخانه‌داران چینی تعداد و کیفیت را تعیین می‌کنند، که بدون شک سبب بی‌کیفیتی لباس‌های وارد شده از این کشور می‌شود.
بازار لباس‌ها
افغانستانی‌ها از لباس‌های چینی استقبال گسترده‌ای کرده و آنها را با شوق و اشتیاق زیادی می‌خرند و نداشتن کیفیت را زیاد در نظر ندارند و اصلی‌ترین دلائل آن نیز 2 مورد زیر است.
نخست اینکه افغانستانی‌ها از اقتصاد مطلوبی برخوردار نیستند و اکثراً قادر به تهیه لباس‌های قیمتی نیستند و به همین دلیل لباس‌های وارد شده از چین را خریداری می‌کنند.
دوم اینکه، لباس‌های چینی با اینکه کیفیت ندارند، اما برای افغانستانی‌ها مطلوب تلقی می‌شود و در صورت از بین رفتن زودهنگام آن، لباس جدید و به روز می‌خرند، زیرا عرف جاری میان افغانستانی‌ها به‌ویژه زنان این است که یک لباس را در 2 مراسم نپوشند و به این دلیل حاضر به تهیه لباس با کیفیت و توأم با قیمت بالاتر نیستند و همین لباس‌های وارد شده از چین را خریداری می‌کنند.
واکنش دولت و بازار آزاد
دولت افغانستان و همچنین نهادهای حمایتی از اقتصاد افغانستان بر این روند کاملاً نظارت دارند و به خوبی آگاهند که لباس‌های چینی کیفیت لازم را ندارد و بی‌کیفیتی آن سبب ارزانی آن است.
دولت در برابر بی‌کیفیتی لباس‌های وارد شده از چین، هیچ واکنشی نشان نداده و دلیل اصلی آن نیز استقبال گسترده مردم از آن و وجود بازار آزاد است.
بازار افغانستان بر اساس بازار آزاد «بازار باز» رقم خورده و با وجود این، تمام تاجران قادر به واردات لباس‌های مورد نظر و قانونی در بازار هستند.
نکته قابل تذکر که همواره از یادها رفته این است که در بازار آزاد دولت‌ها می‌توانند تا حدی بر کیفیت کالاها نظارت و کنترل داشته باشد، اما تاکنون دولت کابل و نهادهای حمایتی در مورد پوشاک چنین موضوعی را در نظر نگرفته‌اند.
قيمت بي حكمت نيست…
متن اشتباه دارد