تریبون مستضعفین – دولت انقلاب! ملت ما مي خواهد كه تو دولت اين 34 ميليون باشي نه دولت اون 2 ميليون. كدوم 2 ميليون؟ ما يه 2 ميليون آدم تي تيش ماماني داريم تو اين مملكت كه اينها هميشه نق مي زنند. مي گن اين چه انقلابي شد آخه ما درست و حسابي مي تونستيم شبها به مجالس بزم برويم، عيش و نوشي داشتيم، هرزگي ها داشتيم، برا خودمون روزگار خوشي داشتيم، اين چه انقلابي شد، مرگ بر اين انقلاب كه شب نشيني هاي ما را بر هم زد!.
يادم مياد حدود هشت، نُه ماه قبل يكروز وارد جلسه شوراي انقلاب شدم ديدم دوستان قبلاً اومدند و مطلبي مطرحه، گفتم چيه؟ گفتند كه بايد خدمت امام رفت و از امام خواهش كرد كه به دادگاه هاي انقلاب بگويند دست از تعقيب اين نوكران و مزدوران رژيم بردارند ديگه، يك عفو عمومي. خب گروهي از دوستان با اين نظر مخالف بودند مي گفتند ترحم بر پلنگ تيز دندان ستمكاري بود بر گوسپندان؛ عفو در جاي خود، قهر در جاي خود، اگر رحم و عفو به غلط در جاي قهر به كار افتاد خطر انقلاب را و محرومان را و مومنان را تهديد خواهد كرد. گفتيم آقا اين حرفها نيست، اينجورها هم نيست كه مي گوييد. ملت ما از هر اعدام انقلابي استقبال مي كنه، جشن مي گيره براي اين اعدام هاي انقلابي. گفتند نه آقا شما تو مردم نيستيد. گفتم چه طور؟ خوب دقت كنيد، گفتم چه طور؟ يكي از اين چهره ها كه من ايمان و صفا و همه چيزش را دوست دارم ولي اين ضعفش را دوست ندارم، گفت اين كه امروز يكي از آشنايان مورد اعتماد من تلفن كرد كه در اتوبوسي مي رفتم، سوار بودم مي رفتم، يك خانمي ديدم نسبت به انقلاب و رهبر انقلاب، حرف هايي مي زنه كه نشانه دلخوريش از انقلابه، از انقلاب دلخور شده، بد بين شده به انقلاب. و حاصل حرفهاشو گوش كردم، ديدم اين يكي از بستگان اين ساواكي هاي تحت تعقيب هست و مي گويد آخه تا كي ما بايد در اين ناراحتي به سر ببريم، گفتم آقا! شما خيال كرديد كه اين خانم، نمونه و الگو و نماينده اين ملته؟ از شما خواهش مي كنم از اين اتوبوس منطقه كذايي كه اسكورت، در اون منطقه حركت مي كرده، تشريف ببريد توي اتوبوس هاي ده ها منطقه ديگر خودتون سوار بشويد. ببينيد مردم مي گويند، تا كي بايد ببينيم ما، قاتلان فرزندان رشيد امت انقلابي امان، راست راست توي خيابان ها راه مي روند؟ (تكبير حضار) اونها فريادشان اينه. و نيروهاي اصيل انقلاب اينها هستند، نه اين يكي دو ميليون نازك نارنجي هاي سايه پرورده.
اولاً انقلاب ما مكتبي است، نگاه تو دهن هيچ كس نمي كنه، نه اون 2 ميليون، نه اين 34 ميليون. نگاه مي كنه به مكتب، ببينه مكتب چي ميگه. اين 34 ميليون هم بزرگترين امتيازش اينه، كه اول از رهبري انقلاب مي خواهد، اي رهبر، و اي رهبري انقلاب، اول بگو ببينم اسلام چي ميگه، من همون را مي گويم كه اسلام و قرآن مي گويد. اين بزرگترين امتيازشه، امتيازش اينه كه صداي اين 34 ميليون با صداي قرآن در هم آميخته، يكي شده. و الا يك انقلاب مكتبي نه تو دهن 2 ميليون نگاه مي كنه نه تو دهن 34 ميليون نگاه مي كنه. 34 ميليون، به 34 ميليون اهميت مي ده، احترام مي گذاره اما اگه ديد يك حرفي كه اشتباه مي زنه، وظيفه رهبري چيه؟ اين كه رو كند به اين 34 ميليون بگه، عزيزان انقلابي من در اين مورد برداشت و سخنتان اشتباه بود. شما غير از اين از رهبري صادق و متعهد انتظار داريد؟ ولي خوشحال باشيد كه تا اين لحظه همواره اين 34 ميليون ندايش سخنش خواسته اش، آرمانش، همون ندا و سخن و خواست آرمان اسلام و قرآن بوده است. عزيز من بيا برو ببين اين 34 ميليون چي مي گن، اينها چي مي خواهند؟ من رفته بودم يكي دو ماه قبل فارس، شيراز، خانواده هاي شهداي انقلاب اونها اومده بودن اونجا، مي ناليدند، مي غريدند، مي گفتند قاتلان عزيزان ما، آنها كه در مسجد شيراز آن فاجعه رسوا را به بار آوردند و حمله كردند به اجتماع برادران و خواهرانمان، اينها توي زندان نگهشون داشته اند، هنوز مي ترسند حكم اعدام آنها را صادر كنند. ببينيد اينها چه مي گويند، اي دولت ، اي نخستين دولت منتخب مجلس شوراي اسلامي. ملت از تو انتظار دارد، انتظاري قاطع كه با دوستان انقلاب با كمال عطوفت و مهر رابطه برقرار كني و با دشمنان انقلاب مومنانه بستيزي، أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ
[download id=”37″]
اللهم عجل لولیک الفرج و النصر
سلام
خوشحالم از بابت اینکه این قطعه سخنرانی شهید مظلوم بهشتی در فضای وب منتشر شد، قطعات دیگری هم آماده کردم و به زودی بر روی وبلاگم قرار خواهم داد….. فکر نمی کردم به این سرعت منتشر بشه!
[…] «یادم میاد حدود هشت، نُه ماه قبل یکروز وارد جلسه شورای انقلاب شدم دیدم دوستان قبلاً اومدند و مطلبی مطرحه، گفتم چیه؟ گفتند که باید خدمت امام رفت و از امام خواهش کرد که به دادگاه های انقلاب بگویند دست از تعقیب این نوکران و مزدوران رژیم بردارند دیگه، یک عفو عمومی. خب گروهی از دوستان با این نظر مخالف بودند می گفتند ترحم بر پلنگ تیز دندان ستمکاری بود بر گوسپندان؛ عفو در جای خود، قهر در جای خود. اگر رحم و عفو به غلط در جای قهر به کار افتاد، خطر، انقلاب را و محرومان را و مومنان را تهدید خواهد کرد. گفتیم آقا این حرفها نیست، اینجورها هم نیست که می گویید. ملت ما از هر اعدام انقلابی استقبال می کنه، جشن می گیره برای این اعدام های انقلابی. گفتند نه آقا شما تو مردم نیستید. گفتم چه طور؟ خوب دقت کنید، گفتم چه طور؟ یکی از این چهره ها که من ایمان و صفا و همه چیزش را دوست دارم ولی این ضعفش را دوست ندارم. گفت این که امروز یکی از آشنایان مورد اعتماد من تلفن کرد که در اتوبوسی می رفتم، سوار بودم می رفتم، یک خانمی دیدم نسبت به انقلاب و رهبر انقلاب، حرف هایی می زنه که نشانه دلخوریش از انقلابه، از انقلاب دلخور شده، بد بین شده به انقلاب. و حاصل حرفهاشو گوش کردم، دیدم این یکی از بستگان این ساواکی های تحت تعقیب هست و می گوید آخه تا کی ما باید در این ناراحتی به سر ببریم، گفتم آقا! شما خیال کردید که این خانم، نمونه و الگو و نماینده این ملته؟ از شما خواهش می کنم از این اتوبوس منطقه کذایی که اسکورت، در اون منطقه حرکت می کرده، تشریف ببرید توی اتوبوس های ده ها منطقه دیگر خودتون سوار بشوید. ببینید مردم می گویند، تا کی باید ببینیم ما، قاتلان فرزندان رشید امت انقلابی امان، راست راست توی خیابان ها راه می روند؟ (تکبیر حضار) اونها فریادشان اینه. و نیروهای اصیل انقلاب اینها هستند، نه این یکی دو میلیون نازک نارنجی های سایه پرورده.» (شهید بهشتی: ملت ما برای اعدام‌های انقلابی جشن می‌گیرد …) […]