چند سالی می‌شود که نماهنگ‌هایی احساسی با صدای علی فانی در موضوع مهدویت در سطح وسیع منتشر شده و طرفداران قابل توجهی هم دارد. قطعاتی مانند به طاها به یاسین شنوندگان و علاقمندان پرشماری دارد. تلویزیون هم به کرّات از این آواها استفاده می‌کند.
دقت در واژگان و تامل در شاکله و ساختار این دسته قطعاتِ مهدوی، نوعی عقبگرد را در نشر تفکر متعالی انتظار نشان می‌دهد. ما در این آواها، عملاً با موعودی خلع سلاح شده و بی‌آزار طرفیم که کاری به کار هیچ ظالم و مستکبر ندارد و منتظرانش نیز چون خودش، بی‌هیچ تکلیفی فقط نشسته‌اند و آرزوی دیدار یار می‌کنند!
البته این نگرش، منحصر در چنین نماهنگ‌هایی نیست و عموماً در نظام آموزشی و فرهنگی موجود، امامِ موعود، چنین تصویری دارد.
Sorry. No data so far.