تریبون مستضعفین-به تحقیق اثبات شده است که بازی برای رشد مهارت و خلاقیت کودکان نقش به سزایی دارد. در گذشته بازی های فردی و گروهی بیشتر برپایه توانایی های جسمی استوار بود و لازمه بکارگیری خلاقیت به استعداد بدنی لازم وابسته بود.
با گذشت زمان و تغییر نیازهای بشری، بازی ها نیز تغیر کرد و پرورش خلاقیت و هوش کاربردی در آن پررنگ تر شد.
با ظهور رایانه طیف جدیدی از بازی ها بوجود آمد، که توانست آرزوهای آدمی را در صفحه نمایش به واقعیت بدل کند و چارچوب قابلیت های محدود زندگی روزمره را درهم شکسته دری به دنیای رویاها باز کند.
برگزاری جشنواره بین المللی بازی های رایانه ای بهانه ای شد تا به این مقوله بانگاهی دقیق تر بپردازیم.
عزم ملی برای تولید بازیهای رایانه ای مناسب برای کودکان و نوجوانان که با فرهنگ و مذهب و سیاست های کلان نظام هماهنگ باشد گامی مثبت در راستای مقابله با یکی از عمده ترین اشکال جنگ نرم می باشد.
اما مهمترین بستری که می توان در بازی های رایانه ای برای مقابله با این تهاجم در نظر گرفت تولید محتوای وطنی برای بازی هاست وهنوز باید در همان قالب ها و چارچوب های موجود این کار صورت گیرد.
به عبارتی همان تیراندازی ها، شمشیر زنی ها و همان کشت و کشتارها اما این بار توسط قهرمانی که در راستای آرمان های اسلام می جنگد.
رسیدن به این هدف نیزخود نیازمند پیشرفتی چشمگیر در گرافیک و ساختار بازی(game play) می باشد که با وضع موجود راهی طولانی برای رسیدن به بازی هایی که در سطح جهان مطرح هستند و در دسترس نوجوانان مانیز می باشندداریم.
به هر حال در عین اصلاح محتوا آسیب های دیگری که در اثر بازی های رایانه ای در بین جوانان شایع است هنوز به قوت خود باقی خواهد ماند. در زیر به تعدادی از این آسیب ها اشاره می شود.
دوری از واقعیت
افسون بازی های رایانه ای ایجاد فضایی مجازی است که فرد در قالب شخصیت داستان کارهایی را که در جهان خارج قادر یا مجاز به انجام آن نمی باشد، به راحتی انجام می دهد، دنیایی که رویا های فرد را برایش تداعی می کند. هنگامی که فرد از دنیای بازی خارج می شود با دنیایی روبرو می شود که با رویا های او همخوانی ندارد و نمی تواند پس از هر اشتباهی بازی را از سر گرفت، در نتیجه تمایل برای برگشت به همان رویا در وی تقویت می شود که این امر زمینه ساز گونه ای از اعتیاد به بازی های رایانه ای می شود.
در دنیای بازی برای یاد گیر تیراندازی نیاز به گذراندن دوره های طولانی نیست، و یا برای یاد گیری فنون رزمی لازم نیست سال ها تمرینات طاقت فرسا را پشت سر گذاشت، می توانی به راحتی کنترل کریستیانو رونالدو و مسی را بدست بگیری فقط با حرکت دادن چند انگشت و بدون اینکه حتی پایت به توپ بخورد! این دستیابی سهل و آسان باعث فرو کش کردن نیاز های کمال گرایانه به صورت کاذب در فرد می شود و دیگر تمایلی برای طی مسیر های دشوار جهت دستیابی به پیروزی های واقعی نخواهد داشت به عبارتی این امکان، انگیزه های فرد برای دستیابی به توانایی هایی که گرایش به آن در فرد به صورت بالقوه وجود دارد را، ازبین می برد.
صرف زمان زیاد برای بازی های رایانه ای حتی می تواند در ضمیر ناخود آگاه نیز تاثیر گذاشته وبرزخی از رویا و واقعیت برای فرد بوجود می آورد تا آنجا که وی در واکنش به اتفاقات اطراف خود سعی به تکرار عملی که در بازی انجام داده است می کند و در نتیجه ی عدم توانایی برانجام آن فعل در جهان واقع، برای لحظه ای سر در گم می شود.
ضمیر ناخودآگاه انسان در هنگام خواب نیز فعال است و کسانی که بگونه ای اعتیاد به بازی های رایانه ای دارند در هنگام خواب نیز رویا های آنان به گونه ای با بازی های آنان در ارتباط است.
اعتیاد به بازی های کامپیوتری
هرچند عادت به بازی های کامپیوتری رسما جزء اعتیاد ها طبقه بندی نشده است اما وابستگی شدید کودکان و نوجوانان به بازی های رایانه ای و صرف مدت زمان های طولانی برای این بازی ها در نوجوانان بسیار شایع است.
در یکی از برنامه های رسانه ملی که نشستی بین سازندگان و منتقدان یک بازی ایرانی تحت شبکه را گزارش می کرد، گزارشی از کاربران این بازی که اکثرا نوجوان بودند تهیه شده بود که متاسفانه بسیاری از کابران این بازی ساعت های متمادی در روز را صرف انجام این بازی می کردند. پس نمی توان این گونه آسیب هارا به داخلی یا خارجی بودن بازی نسبت داد و با شیوه موجود غیر قابل اجتناب می باشد.
وجود این وابستگی خود مادر بسیاری از مشکلات جسمی و روحی دیگر در کابران این بازی ها می شود که در ادامه خواهد آمد.
آسیب های روحی
تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که دائما از بازی رایانه‌ای استفاده می‌کنند درونگرا می‌شوند و در جامعه، منزوی و در برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران ناتوان می‌گردند.
هم چنین افسردگی، تغییرات خلقی، عصبانیت در صورت قطع شدن بازی یا مخالفت با آن، پرهیز از روابط اجتماعی معمول، ترجیح به گذراندن اوقات در اتاقی مجزا و به دور از خانواده و افت وضعیت تحصیلی. در طرف دیگر این طیف، بعضی از کودکان هم بعد از بازی های خشن دچار عصبانیت های غیرقابل کنترل می شوند.
آسیب های جسمی
گذراندن مدت زمان طولانی در پشت میز و استفاده طولانی مدت از موشواره و صفحه کلید منجر به درد و التهاب تاندون ها در مچ دسته ها و گردن می شود. خمیدگی ستون فقرات و درد در ناحیه کمر بدلیل نشستن طولانی مدت بر روی صندلی از دیگر مضرات این اعتیاد است. لازم به ذکر است استفاده از میز و صندلی غیر استاندارد و هم چنین عدم رعایت حالت درست قرار گیری بدن در هنگام استفاده از رایانه باعث تشدید عوامل فوق می گردد. لازم به ذکر است که کمپانی های جهانی تولید کننده بازی های رایانه ای برای حل این مشکل سعی در عرضه کنسول های جدیدی دارند.
اتلاف وقت
وقتی کودکان به انجام بازیهای رایانه‌ای مشغول می‌شوند گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی‌کنند و وقتی به خود می‌آیند که ساعت‌های زیادی از وقتشان صرف این بازی‌ها شده‌است.
با توجه به توضیحات یاد شده به نظر می آید که این آسیب ها فارغ از محتوای بازی در تمامی بازی ها مشترک باشد.
جای تامل دارد که درباره تولید بازی های رایانه ای داخلی آیا برای پیشگیری از این آسیب ها اندیشه ای شده است؟
آیا تولید داخلی تنها برای ممانعت از گسترش بی چون وچرای بازی های خارجی و فرهنگی که حامل آن هستند می باشد؟
و آیا واقعا نوجوانان به بازی های رایانه ای نیاز دارند و از این جهت نیاز به تولید آنها در داخل احساس می شود و یا اینکه گرایش به بازی های رایانه ای مفید فایده نبوده اما اجتناب ناپذیر به شمار می آید و در نتیجه بهتر است تولید بازی های ملی جای فرهنگ مهاجم بازی های تولید غرب را بگیرد؟
این سوالاتی است که نیازمند توجهی ویژه در جشنواره هایی اینچنین می باشد و پاسخ به این سوالات لازمه هدف گذاری برای تولید اینگونه محصولات فرهنگی است.
Sorry. No data so far.