نشست بررسی اوضاع بحرین با حضور «دکتر راشد الراشد» و «حجت الاسلام علوی»، دو تن از رهبران قیام مردمی بحرین، و حجت الاسلام و المسلمین غریب رضا کارشناس مسائل جهان اسلام و مدیر موسسه گفتگوی دینی، روز سه شنبه در دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد.
در ادامه خلاصه ای از مباحث مطرح شده در جلسه را می خوانید:
مقدمه‌ی حجت الاسلام غریب رضا
مردم بحرین مظلومیت مضاعفی دارند زیرا اصلا حاکمان بحرین اشغالگر هستند و با دخالت استعمارگران وارد شده اند و اساسا خود را فاتح بحرین نامیده اند.
بحرین شاهد انقلاب های متعددی بوده و همیشه حالت آتش زیر خاکستر داشته است و طبیعی است که با به میدان آمدن مردم کشور های دیگر، مردم بحرین هم حرکت ایجاد کنند.
استعمارگران انقلاب بحرین را به دعوای شیعه و سنی تعبیر می کنند و در این فضای فتنه آلود کار کردن سخت است. اما شعار مردم این است که شیعه و سنی برادرند و مردم، کشورشان را به دست بیگانه نمی دهند.
جنبش دانشجویی می تواند حرکت های وسیعی را در سطح بین المللی به راه بیندازد. از آقایان علوی و راشد می خواهم تا با ارائه ی نظرات و ایده هایشان شما را در این فعالیت ها راهنمایی کنند.
سخنرانی سید جعفر علوی
أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیر
علاقه مندم که شما را از تاریخ بحرین و اتفاقاتی که پیش از انقلاب رخ داده باخبر کنم
ما از سال ۱۷۸۳ تحت یک حکومت قبیله ای بوده ایم. ظلم های حکومت آل خلیفه اصلا اختصاصی به شیعیان ندارد. شما اگر ریشه ی این خانواده را دنبال کنید می بینید که این ها اساسا راهزن بوده اند و هیچ ریشه و اصالت فرهنگی ندارند.
مرد بحرین هم مانند تمامی مردم مسلمان جهان از جنبش های بیداری اسلامی متاثر شدند.
اولین حرکت اسلامی در سال ۱۹۱۹ در بحرین به وجود آمد و به طور میانگین هر ۱۰ سال یک بار یک خیزش در بحرین داشته ایم. و این انقلاب ها ضد استعمار انگلستان و ضد حکومت آل خلیفه بوده است.در دهه های ۵۰ ، ۶۰ و اوایل ۷۰ انقلاب ها جنبه ی ملی گرایی داشته و گرایشات چپ هم در آن ها مشارکت داشته اند.
در ابتدای دهه ی ۷۰ آیت الله سید هادی مدرسی که شاگرد امام در نجف بوده اند، به بحرین می آیند و حرکتی را در آنجا آغاز می کنند.
در آن زمان ما خیزش هایی در ایران، عراق، بحرین و حجاز داشتیم و شیعیان در این کشور ها فعالیت های سیاسی داشته ایند.
ما در زمان انقلاب اسلامی، کاست ها و پیام های امام را در بحرین نشر می کردیم. نشریه ای هم در بیروت چاپ می شد که در بحرین پخش می کردیم. همانطور که میدانید، برخی از مردم بحرین اساسا فارسی حرف می زنند.
بعد از پیروزی انقلاب، جنبش هایی در بحرین ایجاد شد و در سال ۱۹۸۱ حرکت شکل انقلاب منسجمی به خود گرفت.
اما این حرکت به پیروزی نرسید و ۷۵ نفر از مهره های اصلی انقلاب دستگیر شدند و حکم مدت های زیادی زندان برایشان صادر شد، از جمله خود بنده. این حرکت شهدای زیادی تقدیم این کشور کرد.
در سال ۱۹۹۴ هم یک انقلاب ۵ ساله شروع شد. که عوامل آن تبعیض، نبود دموکراسی و نبود مجلس بود و این هم به جایی نرسید.
در سال ۲۰۰۲ آقای حمد آل خلیفه پادشاهی را به دست می گیرد و مجلس شورا ایجاد می کند اما یک مجلس کارتونی و فرمایشی.
بعد از ۳۵ سال از حرکت دهه ی ۷۰ حالا می بینیم که توده های مردم دارند همان شعار ها را بر زبان می آورند و خواهان انقلابند. و دیگر حاضر به برقراری حکومت ال خلیفه نیستند.
سخنرانی راشد الراشد
ابراز خشنودی کردند از شرکت در این جلسه و دیدن این جوانان که ایشان را به یاد دوران دانشجویی خودشان در دهه های ۶۰ و هفتاد می اندازد
به سه سوال پاسخ می دهند:
چرا انقلاب به وجود آمد؟
آینده ی این انقلاب چه خواهد شد؟
مسئولیت و وظیفه ی ما در این مرحله چیست؟
این انقلاب امروز به وجود نیامد بلکه ریشه در ظلم های چندین و چند ساله دارد. حکومت آل خلیفه هیچ گرایش و نسبتی با خاک بحرین ندارند و از سال ۱۷۳۳ بحرین را اشغال کرده اند و از همان تاریخ با قدرت نظامی بر بحرین قدرتشان را تثبیت کرده اند و ظلم ها جنایات زیادی را مرتکب شده اند.
حرکت های متعددی برای اصلاح قانون اساسی و ایجاد پارلمان شده اما با قلع و قمع مواجه شده. بعد از شکست تمامی تلاش های سیاسی برای قانع کردن حکومت برای تحولات سیاسی، نتیجه ای باقی نماند جز مطالبه ی سقوط نظام حاکم بر بحرین.
با به حاشیه راندن مردم از صحنه ی سیاست و شناسنامه دادن به غیر بحرینی ها برای تغییر نسبت جمعیتی و جغرافیای مذهبی که ذلیل کردن مردم بود راه باقیمانده فقط انقلاب بود.
تنها کشوری که در نهاد های امنیتی و نظامی و نهاد های حساس مردم خود آن کشور مشارکت ندارند، بحرین است.
حکومت در ابتدا به گفتگو و مذاکره روی آورد، سپس به برخورد روی آورد که به نتیجه ای نرسید. و مردم شعار می دادند که مذاکره نمی کنیم تا نظام سقوط کنند.
حکومت اعتقاد دارد که با سرکوب مردم به کمک سعودی ها انقلاب از بین خواهد رفت اما میبینیم که تا امروز مطالبه ی مردم ادامه دارد. تکیه ی آل خلیفه به سعودی ها شکست خورد و آنها را در یک بحران بین المللی فرو برد. حکومت می توانست به کارهای سیاسی مشکل را حل کند اما ورود نیرو های عربستان مسئله را از یک مسئله‌ی داخلی بحرین به یک مسئله‌ی جهانی تبدیل کرد.
حاکمیت بحرین تعصبات مذهبی را به عنوان یک مترسک وارد میدان کرد تا بتواند مردم را بیشتر قلع و قمع کند.
اگر مردم بحرین همه هم اهل سنت بودند و سقوط نظام را می خواستند باز هم حکومت هم همین قلع و قمع را انجام می داد همانطوری که در مصر اتفاق افتاد و در یمن.
خوشبختانه مردم کشورهای زیادی و حتی در اروپا همبستگی خود را با انقلاب مردم بحرین نشان داده اند. به نظر من این انقلاب انشالله پیروز خواهد شد.
پرسش و پاسخ
سوال۱: انتظار شما از مردم ایران چیست؟ شفاف بگویید.
مواضع مردم و حاکمیت ایران ، مسئولین و رهبری یقینا تاثیر معنوی و روحی زیادی در بین مردم داشته است.
سوال ۲: اگر حکومت سقوط کند تکلیف ناوگان پنجم آمریکا چه می‌شود؟
با توجه به مطالبات مردمی آمریکا شروع به خارج کردن نیرو های نظامی خود از ناوگان پنجم کرده و شاید خاور میانه‌ی جدیدی که دارد شکل می گیرد با آنچه آنها در نظرشان بود متفاوت است. اما فعلا حضور امریکا در منطقه اولویت ما نیست بلکه فعلا ما در فکر اسقاط نظام و برپا کردن حکومت جدید هستیم.
سوال ۳: پیش بینی شما درباره‌ی زمان انقلاب جیست؟ آیا با فرسایشی شدن آن مردم امید خود را از دست نمی دهند؟
طبیعت انقلاب این است که جزرو مد هایی دارد. البته مردم با حضور دوربین ها و .. نمی توانند آشکارا تجمع کنند اما روحیه و انگیزه ی مردم با دیدن سرکوب‌گری حکومت بسیارخوب شده است. امام علی می فرمایند: باری دشمن پیروز می شد و باری هم ما. اما خداوند که صداقت و استقامت مارا دید ما را در نهایت پیروز کرد.
سوال ۴: آیا امریکا می تواند حرکت انقلاب را به دست بگیرد؟
خیر. نه به جهت سیاسی و نه فرهنگی.
سوال ۵: نداشتن رهبر معنوی چه لطماتی را وارد می کند به شما؟
ما رهبری به بزرگی امام خمینی و نعمتی که خدا به ایران داده بود نداریم اما علمای زیادی داریم که دارند صحنه را مدیریت می کنند.
سوال ۶: در ابتدا تصور می شد که معترضان راضی شوند که بخشی از دولت در اختیار ایشان قرار داده شود. اما ظاهرا این طور نیست.
در سال ۲۰۰۰ یک پیمان ملی بین مخالفان و حکومت بسته شد که آنها وارد پارلمان شوند اما این تجربه به جایی نرسید. و ما به دنبال سقوط نظام هستیم.
سوال ۷: وظیفه ی مرد م و حکومت ایران را چه میدانید؟
{جزحمایت‌های معنوی شما}توقعی دیگری ندارم. همان کاری که الان دارید می کنید حکیمانه است و بهترین کار است
سوال ۸: نظرتان درمورد حضور نظامی چیست؟
ما حرکت های مردمی را تایید می‌کنیم. اما ایران زیر فشار تهمت‌های رسانه‌ای است. حرکت نظامی بسیار پیچیده است و جمهوری اسلامی اتفاقا باید از خودش دفاع کند.{در مورد تهمت ها}
سوال ۹: ورود تاریخی آل خلیفه چگونه بود؟
بحرین تحت حاکمیت حکومت های عربی بود و سپس در دوران صفویه تحت حکومت ایران قرار گرفت و در دوران ضعف صفویه آل خلیفه توانستند به حکومت دست یابند.
سوال ۱۰: در مورد جدا شدن از ایران؟
شاه، بحرین را از ایران می دانست. مردم بحرین عرب زبان اند. در سال ۱۹۷۱ وقتی بحرین می خواست استقلال خود را از انگلیس اعلام کنند، این بحث مطرح شد که مردم سلطه ی کسی مثل شاه را نمی پسندند. حکومت آل خلیفه هم وعده هایی به مردم داد اما به آن ها عمل نکرد. انتخابات به شکل متعارف شکل نگرفت.
سوال ۱۱: آیا مانند انقلاب اسلامی ما ایده هایی برای شکل حکومت بعد از انقلاب دارید؟
بعضی نظام جمهوری را مطرح کردند اما هنوز زود است. فعلا باید تمرکز روی ساقط کردن نظام باشند.
سوال ۱۲: آیا امکان تلاش های نظامی از سوی معارضین هست؟
هیچ کدام از گروه ها گزینه ی نظامی را مطرح نکرده اند و فعلا مقاومت مدنی مورد نظر است و شاید فضای بحرین اصلا چنین ظرفیتی ندارد.
سوال ۱۳: آیا فعالیت های جنبش دانشجویی انعکاسی در بحرین دارد؟
قطعا در بالا بردن روحیه ی مردم خیلی تاثیر داشته که شاید خود دانشجویان این را احساس نکنند. اما حتی کشور های دیگر مثل عربستان روی این حرکات حساب باز کرده اند و فکر نکنید که بازتاب این حرکات محدود به ایران می ماند.
Sorry. No data so far.