محمدرضا شهبازی
اعیاد شعبانیه امسال و برنامه های مناسبتی بی تناسبی که رسانه ملی زحمت کشید و پخش كرد و نزدیکی ماه مبارک رمضان موجب شد تا خیل عظیم بیکاران تصمیم بگیرند از این خان نعمت بهره مند شده و جا را کمی برای شهرداری تهران تنگ کنند و آنها نیز به جرگه برنامه سازان مناسبتی بپیوندند. ما نیز که در حوزه دیگری از بیکاری مشغول به فعالیت هستیم، تصمیم گرفتیم همکاران خود را کمک کرده و راهنمای گام به گام ساخت یک برنامه مناسبتی را به ایشان ارایه کنیم:
دقت کنید
همین ابتدا باید دقت کنید که اگرچه برنامه مناسبتی با توجه به یک مناسبت مذهبی ساخته می شود اما الزاما از نظر محتوا ربطی به آن مناسبت ندارد. پس الکی انرژی و وقت‌تان را هدر ندهید و دنبال راهکارهایی برای مربوط کردن قضیه نگردید؛ چند بنر و زیرنویس تلویزیونی چنان برنامه را ربط می دهد که می توانید کنسرت پر از قر و غمزه را در شب نیمه شعبان به رسانه ملی قالب کنید!
هدف‌تان را مشخص کنید
اگرچه برخی ها فکر می کنند در آوردن پول تنها هدف ساخت برنامه های مناسبتی است اما تجربه نشان داده است که اتفاقاً بعضی ها حاضرند پول خرج کنند تا برنامه مناسبتی بسازند!
شما باید سنگ‌هایتان را وا بکّنید که واقعا چرا می خواهید برنامه مناسبتی بسازید؛ تبلیغ بقالی محله‌تان که به شما جنس نسیه می دهد؛ ضایع کردن همسایه‌تان که بلند بلند حرف می زند، تبریک روز تولد همسرتان و… می‌تواند از جمله اهداف شما برای ساخت برنامه مناسبتی باشد.
مواد لازم
مجری یک عدد (مجری هر قدر جلف تر باشد مناسب تر است، هرچند کشف استعدادهای جدید می تواند به موفق بودن برنامه‌تان کمک کند اما اگر وقت کافی ندارید به همین محمود شهریاری راضی شوید)
کارشناس مذهبی یک نفر (اگر نبود می توانید از خانم جلسه‌ای محل استفاده کنید و اگر او هم وقت نداشت، خیلی مهم نیست)
بنر تبریک یا تسلیت مناسبت 40 متر (دقت داشته باشید که وظیفه خطیر ربط دادن برنامه به مناسبت مربوطه به عهده همین چند متر بنر خواهد بود)
چادر، مقنعه و ساق دست به تعداد خانم‌های جلوی دوربین (اگر مجری شما خانم باشد، همراه داشتن چادر در پشت صحنه لازم است چون گاهي مجری ها چادرشان را در خانه جا می‌گذارند!)
تماشاچی (مخصوصا اگر مناسبت یک جشن باشد و یا برنامه در فضای باز انجام شود، این مورد از اهم واجبات است)
خواننده خوش‌تیپ (هماهنگ کنید که سی‌دی آهنگش را خودش بیاورد وگرنه هزار تومن پول سی‌دی برای لب خوانی را افتاده اید)
دوربین‌ها را درست بچینیید
اگرچه در طی این سال‌ها همه تهیه کنندگان برنامه های مناسبتی به تجربه لازم در این مورد دست یافته اند اما اگر شما تازه کار هستید، بسیار لازم است که در این مورد دقت کنید.
همیشه یک دوربین را در بیشترین فاصله ممکن تا سن قرار دهید تا اگر بازیگر خانمی را برای صحبت دعوت کردید، بتوانید تصویری در نهایت کوچکی از او ارائه کنید، مبادا بی تجربگی کنید و تصویر بسته خانم بازیگر را نشان دهید؛ زیرا غالبا بازیگران با چیزی که ما در فیلم‌ها می بینیم خیلی تفاوت دارند. اصلا هم نترسید که در اینگونه مواقع تلویزیون کارکرد رادیو را پیدا می کند و مخاطبان تنها از طریق صدای بازیگر است که او را می شناسند!
برای نشان دادن جمعیت هم همین‌طور، خیلی در کار مردم دقیق نشوید. یک دوربین کرین که با سرعت 150 کیلومتر در ساعت از روی سر تماشاچی ها رد می شود، کافی است. اینطوری هم شما به کارتان ادامه می دهید و هم تماشاچی ها!
محتوای برنامه
همه کارشناسان اعتقاد دارند که محتوای یک برنامه مهم‌ترین بخش آن است و باید بیشترین وقت را برای آن صرف کرد؛ البته شما کارشناسان را خیلی جدی نگیرید و در فاصله چیدن میز و صندلی و هماهنگی آوردن شام عوامل به محتوای برنامه فکر کنید. البته چون احتمالا سرتان شلوغ است ما به جای شما فکر کرده و یک منوی پیشنهادی خدمت‌تان اعلام می‌کنیم:
1- شروع برنامه: مجری در حالی که تلاش می کند لحنش خیلی احساسی باشد، دو بیت شعر می خواند و بعد متن چند خطی را در رثای برنامه دکلمه می کند. یادتان باشد که به مجری تذکر بدهید بسم الله را بعد از پایان این بخش بگوید و نه قبلش. جدیداً اینگونه با کلاس‌تر است.
2- اجرای موسیقی: مجری از یک خوانده دعوت می کند که به اجرای موسیقی بپردازد. خواننده در حالی که مجری برای او نوشابه باز می کند و شما صدای تشویق را روی تصویر تماشاچیان گذاشته اید، روی صحنه می آید. یادتان باشد که صدای میکروفن را قطع کرده و دکمه play را بزنید!
3- تشکر: مجری بعد از اینکه به خواننده می گوید من عاشق صدات هستم، از بانیان برنامه تشکر می کند.
4-گفت‌وگو: مجری از یک بازیگر و یا یک جفت بازیگر دعوت می کند تا روی سن بیایند. در این مرحله خیلی به سؤال‌ها فکر نکنید و دست مجری را باز بگذارید تا از رنگ و غذای مورد علاقه، آخرین کاری که در دست دارد، آیا در خانه به همسرش کمک می کند یا نه، و اینکه دوست دارد راه‌راه‌های بیژامه‌اش صورتی و سبز فسفری باشد یا بنفش و زرشکی سوال كند.
اگر مجری شهریاری بود که بالکل برنامه را به دست او بسپارید ولی به او توصیه کنید که هنگام حرکات موزون فقط از دستانش استفاده کند!
5- پایان برنامه: باز هم از بانی برنامه تشکر کرده و همه را به خدا بسپارید و برای همه شب‌هایی پر از معنویت را آرزو کنید. بعد از اینکه مطمئن شدید دوربین‌ها خاموش هستند و روی آنتن نیستید، گروه موسیقی را صدا کنید و به تماشاچیان بگویید که تازه اول عاشقی است و…
به نظر می رسد که در این یک سال تلویزیون بدجوری داره سیر نزولی رو طی میکنه. متاسفانه همش طنز مزخرف، گفتگوهای بی محتوا و خرج های آنچنانی است.