آیت الله خامنهای در خطبه های نماز جمعه سال ۱۳۶۴ به بیان دو دلیل عمده حمله عراق به ایران می پردازند:
دو هدف عراق برای حمله به ایران
مسألهى اصلى و اساسى مسألهى هفتهى جنگ و سالگرد جنگ تحميلى است. در مثل سىويك شهريور – پنج، شش روز قبل – كه حملهى عراق شروع شد به كشور ما و به مرزهاى ما، ما پنج سال اين جنگ پُرحادثه و پُرماجرا را پشت سرگذاشتيم. در باب جنگ بحثهاى زيادى را از اول تا امروز گويندگان و مسؤولان و تحليلگران براى شما برادران و خواهران در سراسر كشور انجام دادند، هيچ نقطهاى از اين مسألهى مهم تاريخ ما از نظر مردم پوشيده نيست. همه مىدانند كه اين جنگ چرا شروع شد، مخصوص ملت ما هم نيست. بسيارى از زمامداران معروف دنيا به ما گفتند، يا در مجامع جهانى بعضىها اعتراف كردند كه اين جنگ بوسيلهى رژيم عراق شروع شد، و به قصد ضربه زدن به نظام نوپاى جمهورى اسلامى؛ يعنى همه پذيرفتهاند كه حملهى عراق به ايران دو هدف داشت.
در درجهى اول هدف سياسى مطرح بود، يعنى به شكست كشاندن جمهورى اسلامى و با شكست جمهورى اسلامى به شكست و ناكامى كشاندن انقلاب اسلامى. شايد اگر استكبار جهانى اطمينان داشت كه حركت انقلابى اسلام و بيدارى اسلام به كشور ما منحصر خواهد بود اينقدر در مقابل اين انقلاب و اين نظام جمهورى اسلامى حساسيت به خرج نمىداد. مىدانند كه بيدارى اسلامى با تشكيل نظام جمهورى اسلامى در ايران در تمام سرزمينهاى اسلامى پيدا خواهد شد و مىبينيم كه شده. ملتها از رخوت و خواب چندقرنى خود بيدار خواهند شد. استثمار و غارتگرى قدرتهاى بزرگ در كشورهاى ثروتمند و داراى ذخائر فراوانى كه مسلماننشين هستند در آفريقا و در خاورميانه و در آسيا به پايان خواهد رسيد. وقتى ملتها بيدار شدند، وقتى استكبار جهانى را شناختند، وقتى دزد شناخته شد و روشهاى او دانسته شد، غارتگرى و دزدى براى او دشوار خواهد شد، اين را مىدانستند و دست هم فهميده بودند.
انقلاب را ما لازم نبوده هيچ وقت بخواهيم صادر كنيم. صدور انقلاب يعنى گسترش بيدارى و آگاهى ملتها و اين كارى بود كه با موفقيت انقلاب و تشكيل نظام جمهورى اسلامى به وجود مىآمد. استكبار جهانى براى اينكه اين بيدارى در دنيا به وجود نيايد و ملتها به هوس آن نيفتند كه استكبار را از محيط خودشان اخراج كنند و از زير سلطهى امريكا و ديگر قدرتها بيايند بيرون، تنها راهى كه استكبار داشت اين بود كه جمهورى اسلامى را به شكست بكشاند. با شكسته شدن جمهورى اسلامى انقلاب در دنيا شكست مىخورد نه فقط در ايران، براى خاطر اينكه ملتها در هر جاى دنيا بودند مىديدند كه اين انقلاب فايدهاى ندارد، براى خاطر اينكه هيچ جا مثل ايران با آن همه تلاش، با آن همه مجاهدت، با چنين رهبرى، با چنين مردمى ديگر كجا در دنيا پيدا مىشود.
وقتى كه اين ملت با اين رهبرى، با اين قدرت اداره، با اين شجاعت، با اين همه خون كه داده نتواند نظام جمهورى اسلامى را نگه دارد ملتهاى ديگر هم نخواهند توانست يا به طريق أولى نخواهند توانست. لذا درصدد برآمدند كه جمهورى اسلامى را به هر كيفيتى هست شكست بدهند. راههاى گوناگونى را پيمودند، يكىاش هم همين حملهى نظامى بود. پس حملهى نظامى هدف اولى و اصلىاش يك هدف سياسى بود. مىخواستند نظام جمهورى اسلامى را به شكست بكشانند، و مىخواستند اين تجربه را در دنيا يك تجربهى ناموفق جلوه بدهند.
البته هدف دومش هم هدف نظامى بود، يعنى مىخواستند از يك قسمتى از ايران يك يا يك شيخنشين ثروتمند و وابسته يا يك استان براى عراق درست كنند، كه جاهطلبيها و بلندپروازيهاى ابلهانهى سردمنداران بغداد هم به اين انگيزه كمك كرد، واقعاً باورشان شد كه مىتوانند يك چنين كارى را بكنند، خامش كردند و فريبش دادند وادارش كردند كه حمله كند به ايران. او هم تمام نيروهايش جمع كرد، هر چى كه داشت، هر چى از ديگران گرفت و اين حمله را سازماندهى كرد آمد، و خودش را در اين باتلاق انداخت. آمده بودند كه چند روزه برگردند، يا بگوئيم چند روزه بمانند و كار را تمام كنند، پنج سال گذشته و روزبهروز ملت ايران و رزمندگان ما و نيروهاى مسلح ما و ارتش و سپاه ما قويتر، مجهزتر، مجربتر، جريتر و شجاعتر شدند و آنها روزبهروز روحيهشان را از دست دادند، اين خلاصهى آن چيزى است كه مردم ما از اين جنگ مىدانند و درست هم هست، امروز دنيا هم كم و بيش اين را فهميده.
بیانات در خطبههاي نماز جمعهي تهران 5/7/1364
Sorry. No data so far.