فساد در راس امور مجلس است

به گزارش «تریبون مستضعفین» خبرنامه‌ی دانشجویان ایران در یادداشتی به قلم علی اللهیاری به نقد عملکرد کلی مجلس هشتم در قبال عدالت اقتصادی پرداخته است.

در این یادداشت با اشاره به این که اصل مادام‌العمر شدن حقوق مقامات مصوبه‌ی مجلس اصلاح طلب ششم است آمده است: من نمی‌دانم بعضی چرا مجلس هشتم را اصولگرا می‌دانند؟ یک اشتباه و فریب عظیم است. همان آغاز کارش بود که اقدام زننده صد میلیون وام به هر نماینده سر و صدای زیادی داشت. معلوم هم نشد آخرش چه شد. مجلسی که عباسپور (برادر زن جاسبی) رئیس کمیسیون آموزش آن است و در لیستِ مثلاً اصولگراها، مجلس اصولگراست؟

نویسنده با اشاره به مصوبه چون وقف دانشگاه آزاد٬ رد طرح نظارت بر نمایندگان در صحن علنی مجلس٬ طرح حقوق مادام‌العمر و حمایت برخی نمایندگان من‌جمله یکی از روحانیان اقتصاددان مجلس از این طرح افزود: مجلس پر از اشکال است. نشان داده است که خرج‌های میلیونی زمان تبلیغات انتخاباتی با چه نیت‌های شومی انجام می‌شود. این‌ها که افشا شده است، بخشی از عمق فاجعه‌ای است که مجلس مبتلای به آن است. طرح‌های مغرضانه و سیاسی، لابی‌گری و بده بستان‌ها با مراکز ثروت و قدرت، معاملات با وزرا، فسادهای منطقه‌ای و … همه و همه اگر کاویده شوند، سه هزار میلیارد ریال در برابرش هیچ است! این فقط فسادهای مجلس به ویژه از نوع 8 ش است. کاش به جای آن همه خرج برای ساختمان جدید با معماری غرب‌زده و ظاهری زشت، کمی وقت صرف اصلاح این بحران‌های عمیق می‌شد!

نویسنده در ادامه آورده است: مجلس جایگاهی بس مهم دارد در نظام ما. اگر اصلاحی در نظامات و ساز و کار جمهوری اسلامی قرار باشد رخ دهد از طرق قوانین و ساختارها است. غول بروکراسی تنها از این طریق قابل نابودی است. چنین فضایی نشان از جایگاه حیاتی مجلس دارد. لذا کم‌کاری‌ها وجود افراد نالایقی که تنها به دنبال پر کردن جیب خود هستند –البته به اسم نوکری مردم!-، غیر از فساد باعث مشکلات فراوانی در نظام قانونی و اشکالات فراوان در آن شده است.

وی با نقد جنبش دانشجویی بابت کم‌کاری در معرفی نامزدهای عدالت‌خواه به مردم و اهمال در مطالبه‌ی عدالت نوشت: مشکلات ساختاری مجلس بسیار عمیق است٬ از شفاف نبودن رفتار یک نماینده تا میزان دخل و خرج آنها و به طور کلی نبود هیچ نظارت مردمی و قانونی بر آنها.

در ادامه‌ی یادداشت ضمن اشاره به اولویت اصلاح ساختاری مجلس برای نظام با اشاره به انتخابات پیش روی مجلس و لغو مصوبه موسوم به حقوق مادام‌العمر آمده است:  همین انتخابات است که باعث شد بعد از جریحه‌دار شدن احساسات عمومی از مصوبه‌ای به شدت ضد مردمی و اشرافی‌منشانه، سعی کنند به نوعی دست به توجیه بزنند. ابتدا سعی کردند بگویند که مصوبه اصلا ضد عدالت نیست و اشرافی‌گری و فساد ندارد! بعد که دیدند اوضاع وخیم‌تر از این توجیهات بی‌شرمانه‌ است، دست به اعتراضاتی در مجلس زدند. کار تا آنجا رفت که رئیس قوه مقننه فرمودند که تصویب این طرح درست نبود! در مرحله دوم که دیدند این شعارهای بی عمل اثر ندارد، طی طرحی خواستند فقط استفساریه را لغو کنند و همان موقع به طرح بعضی نمایندگان که خواستار لغو کامل این تبصره‌ی ظالمانه بودند، رای منفی دادند. با ادامه اعتراضات، و تلاش برخی نمایندگان بالاخره به اکراه و احتمالا با آه و حسرت که حیف شد چنین موقعیتی از دست رفت، تلاش برای لغو این قانون ضد مردمی داشتند(+). و باز که دیدند پرونده‌ی مجلس هشتم با این دست گل، حسابی سیاه شده است و آقایان ممکن است در انتخابات رای نیاورند، طرح کاهش روابط با انگلیس را طرح کردند. و در بوق و کرنا کردند. البته که چنین طرحی بسیار هم خوب است. که اساسا در این شرایط که خباثت‌ها و حماقت‌های دولتمردان جزیره‌ی انگلیسی، ادامه دارد طرح قطع روابط باید تصویب می‌شد. اما همین طرح مجلس هم تنها یک نمایش است. سالهاست که جریان دانشجویی –به دلیل اطلاعم- دنبال این بوده که چنین طرحی در مجلس تصویب شود. همیشه نمایندگان غرب‌زده و منفعل و ترسو، از انجامش سر زده بودند. طرح الان نیز چندان مطالبه جدی حقوق ملت ایران از این جنایت‌پیشگان بریتانیایی را ندارد. و تنها خواستند آبرویی که ازشان بر زمین ریخته است، التیام یابد. حاشا و کلا! مگر با شکم‌های ورم کرده از بی‌دردی و ویژه‌خواری و زندگی مرفه کسی می‌تواند واقعا به مبارزه مستکبرین جهانی برود؟ هرگز جز شعارهای مفت و بی‌اثر چیزی از آنها در نخواهد آمد.

در پایان این یادداشت آمده است: چه نیکو گفت امام روح الله در پیام قطعنامه «و آنها که تصور می کنند مبارزه در راه استقلال و آزادی و  مستضعفین و محرومان جهان با سرمایه داری و رفاه طلبی منافات ندارد، با الفبای مبارزه بیگانه‌اند و آنهایی هم که تصور می‌کنند سرمایه‌داران و مرفه‌های بی‌درد، با نصیحت و پند و اندرز تنبیه می‌شوند و به مبارزان راه آزادی پیوسته و یا به آنان کمک می‌کنند آب در هاون می‌کوبند بحث مبارزه و رفاه، بحث قیام و راحت طلبی بحث دنیا خواهی و آخرت‌جویی ، دو مقوله‌ای است که هر گز با هم جمع نمی‌شود. و تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند». این خطی است که باید در انتخابات آینده مجلس دنبال شود تا فساد و اشرافیت ویژه‌خواری از راس امور مجلس پایین آمده، خدمت به مردم و مستضعفین و آرمان‌های انقلاب اسلامی جایش را پر کند…