به گزارش تریبون مستضعفین، ۵ روز از قطع خدمات گسترده اینترنتی در کشور می گذرد و هنوز هیچ مقام مسئولی در این مورد حرفی بر زبان جاری نکرده است؛ حتی انداختن تقصیر به گردن لنگرها. پیش‌تر در خصوص بروز این مشکل توضیحاتی داده شد و تبیین دقیق‌تر آن در مطلبی دیگر عنوان گردید.
اما یکی از مهمترین موارد، توجه به این نکته است که در این میان چیزی که از دست می‌رود وقت، انرژی، پول و شاید از همه مهمتر، اعتماد نیم‌بند مردم عادی و کاربران هر روزه‌ی اینترنت به مسئولین و خدمات ارائه شده است.
با یک محاسبه‌ی سرانگشتی می‌توان حدود زیان مالی‌ای که در پی این تصمیم ناعاقلانه به مردم وارد شده است را درک نمود. برای این کار می‌بایست تصور نمود چه گروه‌هایی از مردم و برای چه اموراتی به اینترنت و سرویس رایانامه (ایمیل) نیاز دارند:
1- خبرنگاران، فعالین فرهنگی، روزنامه نگاران و اهالی مطبوعات، صاحبان سایت‌های فرهنگی، خبری، تحلیلی، اطلاع رسانی و …، نویسندگان، صاحبان قلم و اندیشه: ایمیل سریع‌ترین و ارزان‌ترین راه تبادل اطلاعات برای این گروه است که امنیت بالایی را تامین می‌کند.
2- دانشجویان در مقاطع مختلف به خصوص کارشناسی ارشد و دکتری، اساتید دانشگاه‌ها، دبیران، معلمین و مراکز آموزشی: بخش قابل توجهی از تبادل اطلاعات و مباحث علمی بین این گروه به صورت روزانه توسط ایمیل انجام می‌شود. از طرفی جستجوی اینترنتی یکی از پایه‌های انجام تحقیقات و مطالعات است.
3- مدیران بخش‌های دولتی و خصوصی، کارمندان بخش‌های مختلف: بسیاری از اطلاع‌ر‌سانی‌ها در زمینه‌های کاری و هماهنگی‌های مختلف از طریق رایانامه بین این قشر انجام می‌پذیرد که سرعت در آن اهمیت بالایی دارد.
4- مشاغل مرتبط با خدمات اینترنتی، خدمات ایجاد و مدیریت وبسایت‌ها، برنامه نویسان، طراحان گرافیک و…: اینترنت و رایانامه عنصر اصلی در کسب در‌آمد توسط این گروه است و بسیاری تبادلات از راه دور، و تنها توسط ایمیل انجام می‌پذیرد.
5- کاربران عادی اینترنت از قشرهای مختلف: به دلایل مختلف کاری و شخصی و روابط انسانی میان افراد، استفاده از اینترنت و رایانامه بسیار با اهمیت و پر‌کاربرد است.
6- و بسیاری زمینه‌های دیگر که در نگاه اول به چشم نمی‌آیند …
نکته قابل توجه در این‌جا این است که بدانیم خدمات اینترنت و بهره‌مندی از مزایای آن بر اساس یک رابطه‌ی دو طرفه بین ارائه دهنده (حکومت) و کاربر شکل گرفته است؛ و این امر به سان «لطف» یا «صدقه»ای که به کسی داده شده باشد نیست؛ این امکانات توسط بیت‌المال که متعلق به تمامی افراد جامعه است تهیه شده و در قبال ارائه‌ی آن نیز هزینه‌های زیادی دریافت می‌گردد. پس نمی‌توان در قبال قطع یا تغییرات در سرعت و کیفیت آن بی‌توجه بود و نیاز به پاسخگویی حس نکرد.
پس کاربر، به درست توقع دارد در جریان اتفاقات و تغییرات آن قرار گیرد و نسبت به از بین رفتن حق یا متضرر شدن، مرجعی را برای مراجعه و پیگیری بشناسد.
با توجه به مطالب گفته شده این سوال مطرح می‌شود که ده‌ها میلیون تومان خسارت ناشی از این اتفاق – که تنها نمونه‌ای است از بسیاری موارد مشابه – بر عهده‌ی چه کسی است. فعالیت‌های آموزشی عقب مانده، امور کاری عقب مانده و انجام نشده، فرصت‌های از دست رفته، خسارات وارد شده به افرادی که شغل آن‌ها به طور مستقیم یا غیر مستقیم با اینترنت و ایمیل در ارتباط است و … را چه کسی جبران خواهد کرد و چه کسی پاسخگو خواهد بود؟
و این سوال در حالی طرح می‌شود که مسئولین در مورد اصل ماجرا نیز هنوز سکوت پیشه کرده‌اند!
Sorry. No data so far.