اگر کسی برای نمایندگی مجلس، دهان مردم را شیرین کرد باید رد صلاحیت شود
آدم پول پرستی؛ آدم پیش‌کردهٔ قوانین و اشرار منطقه‌ای، از فقد یا ضعف نظارت استفاده کند و وارد مجلس شود و بعد بخواهد برای آن‌گونه افراد کار و تلاش کند؛ یا مثلاً – آن‌طور که جناب آقای جنّتی در نماز جمعهٔ دیروز اظهار می‌کردند – در هنگام انتخابات به او پول بدهند تا وارد مجلس شود. اگر واقعاً این‌طور کسانی را شناختید، بی‌دریغ ردشان کنید. اگر دیدید کسانی هستند که برای این‌طور کار‌ها به مردم پول می‌دهند یا دهن مردم را شیرین می‌کنند، بدانید که این آدم‌ها، آدمهای نامناسبی هستند. وقتی معلوم می‌شود کسانی هستند که به‌خاطر امور مادّی و در راه کسب متاع دنیوی می‌خواهند مسند باارزشی را که قانون برای مردم وضع می‌کند، غصب کنند، بایستی جلوشان گرفته شود. معیار‌ها هم ناظر به این است. (بیانات در دیدار اعضای هیأت نظارت بر انتخابات شورای نگهبان ۱۴/۱۱/۷۴
نماینده مجلس وامدار دیگران به درد نمی‌خورد
اگر نماینده‌ای بر سرِ کار آید که قبل از ورود به مجلس، خود را وامدار دیگران کرده و مجبور باشد در مجلس وام آن‌ها را ادا کند؛ نان‌هایی به قرض گرفته باشد و بخواهد به مجلس که رفت، قرض خود را ادا کند؛ به‌درد نمی‌خورد. بیانات در خطبه‌های نماز جمعه (۱۹ رمضان ۱۴۱۶) ۲۰/۱۱/۷۴
مبادا کسی به مجلس برود که گیرنده‌اش به سمت غرب باشد
و اما این روز‌ها مسائل «انتخابات» هم مطرح است. من راجع به انتخابات، مکرّر صحبت کرده‌ام و آنچه را که باید گفت، گفته‌ام. همهٔ تأکیدی که بنده در قضیهٔ انتخابات و برای انتخاب اصلح و غیره دارم برای همین است که این کشور، آسان استقلال خود را به دست نیاورده است. مبادا کسانی به مجلس بروند که گیرندهٔ آن‌ها، منتظر فرستندهٔ قوی امریکا و غرب باشد! مبادا کسانی وارد مجلس شوند که آنتن‌هایشان را به آن سمت تنظیم کرده باشند؛ هر چه از آن‌جا می‌آید، بگیرند و در داخل به زبان دیگری منتشر و منعکس کنند! همه نگرانی من از این است. بیانات در دیدار پرسنل و فرماندهان ارتش ۲۸/۱/۷۵
در روز قیامت حتی از رأی سفید نماینده مجلس نیز سؤال می‌شود
واقعاً مسئولیتِ سنگینی است. خدای متعال در روز قیامت، از یکایک دقایق و اقدامات شما در این کار سؤال خواهد کرد. از همهٔ آن تأیید‌ها یا ردهایی که می‌کنید، سؤال خواهد کرد. اگر تأیید نکنید و بگویید پس حالا که این قدر سخت است، کارت سفید می‌دهیم یا در این مجلس بی‌طرف می‌شویم؛ از این هم سؤال خواهد کرد که چرا رأی ندادید؟ باید رأی دهید. وقتی که شما در امری حَکَم هستید و برای تصمیم‌گیری جهت کاری بزرگ، شما را در آن‌جا نصب کرده‌اند، باید آن کار را انجام دهید. اگر انجام هم ندهید، مأخذه خواهید شد. اوّلاً موظفید انجام دهید، ثانیاً خوب و درست و متقن انجام دهید. قضیه این است. کار بسیار سنگینی است. بیانات در دیدار با نمایندگان پنجمین دورهٔ مجلس شورای اسلامی ۲۹/۳/۷۵
تقسیم بندی افراد به چپ، راست، سنتی و مدرن، افسانه، غیرواقعی و مزخرف است
تقسیماتی که خارجی‌ها از مردم می‌کنند، اغلب خلاف واقع و دروغ است. عدّه‌ای «راست»، عدّه‌ای «چپ»، عدّه‌ای «سنتی»، عدّه‌ای «مدرن»… این‌ها همه‌اش حرفهای بی‌ربط و مزخرفی است که خارجی‌ها القا می‌کنند. البته یک عدّه آدمهای ساده هم در داخل، بدشان نمی‌آید که بگویند ما جزو فلان دسته هستیم! خیال می‌کنند که این یک افتخار است. نه آقا! جزو ملت ایران باشید. جزو تودهٔ انقلابی مردم باشید. جزو این جماعت و ملت دین‌باور باشید. اسمهای چپ و راست و قدیم و جدید و امثال این‌ها، افسانه است. این‌ها واقعیت ندارد. به دلیل اینکه هیچ کدام از این گروههایی هم که آن‌ها ذکر می‌کنند، هیچ تفکّر مدوّنی ارائه نکرده‌اند. دسته بندی گروه‌ها با ارائه تفکّرِ مدوّن امکان‌پذیر می‌شود. در شرایط فعلی، گروههای موجود چه تفکّر مدوّنی دارند که ادّعا شود این با آن، این تفاوت را دارد! که این مدرن است، این نمی‌دانم چپ است، این راست است! این‌ها حرفهای بی‌معنی است. حرفهای بی‌ربطی است که خارجی‌ها و تبلیغات بیگانه، عنوان می‌کنند. بیانات در دیدار پرسنل و فرماندهان ارتش ۲۸/۱/۷۵
تجاوز از حد قانونی و فساد اقتصادی به معنای استبداد و استکبار
یکى از بزرگ‌ترین وظایف انسان این است که در هرجا قرار دارد، حدّ قانونى خود را بشناسد و از آن تجاوز نکند. تجاوز از حد، عبارت است از همان مفهوم زشت و ننگین استبداد و استکبار. بزرگ‌ترین خطر براى انسان این است که دچار استبداد و استکبار شود. همه هم مىتوانند به این آفت مبتلا شوند؛ باید مواظب خودشان باشند. البته کسانى که تمکّن اجتماعى آن‌ها بیشتر است، بیشتر در معرض این آفت قرار دارند. کسى که روح استکبار دارد، اگر قدرت و پول بیشتر و مقامِ بالا‌تر داشته باشد، خطرش براى خود و براى مردم بیشتر است؛ لذا باید بیشتر مواظب خود باشد. کسانى که در جامعه دچار فساد مىشوند- فساد مالى، فساد اخلاقى، فساد سیاسى- هم خودشان را تباه مىکنند، هم به مردم ضرر مىزنند؛ که عامل اصلىِ آن همین است که انسان در مقابل حدود قانون و شرع، احساس تنگىِ جا کند؛ بخواهد هر مانعى را از سر راه خود بردارد. وقتى انسان خداى نکرده به این حالت دچار شد، دیگر هیچ حدّى را نمىشناسد؛ در مقابل هر چیزى که مانع دستیابى او به منافعش شود، سرِ ستیزهگرى دارد و جبههى مخالفت و دشمنى به خود مىگیرد. اینگونه است که خطر در جامعه به وجود مىآید. اینکه من هشدار دادم و از مسئولان درخواست کردم که با فساد مالى مبارزه کنند، به خاطر همین است. کسى که دچار فساد مالى مىشود، مشکل او فقط این نیست که مال مردم را مىخورد و بالا مىکشد؛ مشکل این است که یک جرثومهى فساد، هر چیزى که در مقابل او بایستد، مىخواهد با آن مبارزه کند و از همهى نیروى خود براى برداشتن این مانع بهره بگیرد. حال این مانع اگر شرع باشد، با شرع مىجنگد؛ اگر قانون اساسى باشد، با قانون اساسى مىجنگد؛ اگر قوانین عادّى باشد، با قوانین عادّى مىجنگد. بحمد اللّه قوّهى قضائیّه و بخشى از قوّهى مجریّه به دنبال درخواست ما، بهطور جدّى وارد میدان شدهاند. همه باید به این‌ها کمک کنند. هیچکس نباید از فاسد و فساد دفاع کند. هرکس این حرکت قانونى و منطقىِ ضدّ فساد را تضعیف کند، از فساد حمایت و به آن کمک کرده است؛ دچار نوعى استبداد و استکبار شده است؛ یعنى سرکشى در مقابل قانون. بیانات در خطبه هاى نماز عید سعید فطر ۲۵/ ۰۹/ ۱۳۸۰
مسئولان به سِمَت خود به عنوان یک طعمه و غنیمت برای کسب دنیا نگاه نکنند
در این‌جا این مسائل باید به چشم یک مسؤولیت و وظیفهٔ محض تلقی شود. به عنوان یک کار تلقی شود؛ کاری که سخت است و هرچه بالا‌تر می‌رود سخت‌تر هم می‌شود. باید به عنوان یک مسؤولیت و یک تعهد به آن نگریسته شود. نه اینکه وقتی امکانات پیدا کردیم، آن را برای تهیهٔ لوازم رفاه شخصی، تشریفات، اسراف‌ها و تجملات و غیره، بهترین فرصت‌ها تلقی کنیم. چه نمایندگی مجلس باشد، چه سمتی در دستگاههای عالی دولتی باشد، چه مسؤولیتهای بالای نظامی باشد، چه مسؤولیتهای بالای قضایی باشد، تفاوت نمی‌کند. نباید به این امکانات به عنوان یک طعمه و یک غنیمت نگاه شود و بگوییم: «حالا که رسیدیم، پس دیگر بهره‌برداری کنیم!» همه چیز باید از روی حق، از روی حساب و با روحیهٔ بی‌اعتنایی به زخارف دنیا باشد. اگر چنین شد، راه و حرکت را آسان خواهد کرد.
بیانات در دیدار کارگزاران و قشرهای مختلف مردم، در روز ولادت حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام۱۷/۱۰/۷۱
مدیران کشور، به فکر نباشند که آیندهٔ خودشان را تأمین کنند
یک وقت، آقای هاشمی، شخصی را برای وزارت دعوت کرده بودند که بیاید برای بخشی، مسئولیتی پیدا کند. پیش ایشان آمده بود و گفته بود که من اگر بیایم وزیر شوم، زندگیم لنگ می‌ماند؛ ولی حالا زندگیم می‌گردد! یادم نیست حالا ایشان قبول کردند و مثلاً گفتند چیزی اضافه می‌دهیم، یا قبول نکردند. قاعدتاً این طور است که اگر کسانی با تخصّصهای خوب، در بخشهای دیگر کشور بروند کار کنند، البته ممکن است زندگیشان بهتر هم بشود. زندگیهای راحت‌تر و درآمدی بیشتری خواهند داشت. طبعاً وزارت، این طور نیست. بر حسب قاعده، یک مقدار سطح برخورداری‌ها را، از دیگر بخش‌ها کمتر خواهد کرد. به این مقدار، بسازید. این را تحمّل کنید و بسازید. به فکر نباشید که زندگی خودتان را تأمین کنید. البته می‌دانم بحمداللَّه به فکر نیستید؛ ولی حالا آنچه که ما به شما می‌گوییم، در واقع برای همهٔ مدیران و مسؤولان بخشهای گوناگون در سطوح مختلف، حجیّت دارد و باید رعایت کنند. مدیران کشور، به فکر نباشند که آیندهٔ خودشان را تأمین کنند. همه چیز، به دست خداست. ادارهٔ زندگی و ادامهٔ آن هم، به دست خداست. در فعالیتهای اقتصادی، هر چه که خودتان را دور نگه دارید و پرهیز کنید، به نفع شما و کارتان و به نفع کشور است؛ بلکه به نظر من، از هر کاری به غیر از آن کار ویژهٔ خودتان، اجتناب کنید، برای اینکه بتوانید کار خودتان را انجام دهید.
Sorry. No data so far.