«پرویز شیخ‌طادی» درباره ساخت فیلم‌های اجتماعی و معضلاتی که در این گونه از فیلم‌ها مطرح می‌شود و پیامدهایی که در جامعه دارد، گفت: بحث بسیار مهمی است، سینماگران در حوزه تاثیرات رسانه بر مخاطب در سنین مختلف صاحب تخصص نیستند و تنها بر اساس شنیده‌ها و مشاو‌ره‌هایی که می‌گیرند فیلم می‌سازند.
وی در ادامه گفت: برخی از فیلمسازان در حوزه اجتماعی فیلمهایشان یک جور وقایع‌نگری است و اکثر فیلمسازان بیشتر رویکرد ژورنالیستی دارند و از وقایع، عکس و فیلم تهیه می‌کنند و یک داستان یا موضوع را به تصویر می‌کشند.
کارگردان فیلم‌های «شکارچی شنبه» و «پشت پرده مه» در ادامه توضیح داد: متاسفانه برخی از فیلمسازان صرفا یک موضوع و معضل را به تصویر می‌کشند. هیچ راهگشایی و رویکرد درمانگرایانه و اصلاح‌گرایانه در فیلم‌ها دیده نمی‌شود، این نشان دهنده این است که فیلمساز تنها به معضل نگاه کرده است و فیلمی با این موضوع ساخته است.
وی در ادامه به مشکل دیگری در ساخت آثار اجتماعی اشاره کرد و گفت: فیلمساز تنها جامعه کوچک اطراف خود را می‌بیند و به نوعی زندگی کپسولی دارد و محدوده خودشان را می‌بیند و با موضوع و معضلی که اطراف خود را می‌بیند آن را کار می‌کند، ممکن است در آن اجتماع کپسولی موارد خیانت را بیشتر دیده باشند و آن را به تصویر می‌کشند، از آن عکس می‌گیرند. وقتی فیلمساز راجع به موضوعی حرف می‌زند خود به خود به جامعه تعمیم داده می‌شود.
کارگردان فیلم تحسین شده «روزهای زندگی» در ادامه گفت: وقتی فیلمی ساخته می‌شود و پروانه نمایش می‌گیرد، مخاطب احساس می‌کند این موضوع فراگیر است و جزء آمار کشور می‌شود اما معمولاً این‌گونه نیست، ما در جامعه این همه خیانت و بزهکاری و ناهنجاری را به این شدت نمی‌بینیم که تعداد زیادی از فیلمسازها بیایند و مجموعه‌ای سریالی از خیانت‌ها بسازند و این نشان می‌دهد فیلمسازها از جامعه حقیقی کشور و گستردگی ایران و گستردگی تاریخ ایران به دور هستند و نگاه‌شان به یک مجموعه فردی کوچک نگاه‌شان محدود شده است. این موضوع اصلی است که فیلمسازها باید به این فکر کنند به نسل‌های آینده و بچه‌های‌شان و تاثیرات فیلمهایشان روی مخاطبین بیاندیشند.
وی در ادامه افزود: فیلمساز باید نگاه درستی داشته باشد و رویکرد درمانگرایانه و روشنگرانه به مسایل و معضلات جامعه در فیلمش وجود داشته باشد. فیلمساز باید وظیفه خودش را بشناسد و دیدن معضلات، ناهنجاری‌ها و مسایل اجتماعی وظیفه رسانه‌های جمعی است که خبر و گزارش تهیه کنند. فیلمساز وظیفه‌اش این است که اگر معضلی می‌بیند برای این معضل فکر هم داشته باشد. طرح موضوع کار روزنامه‌نگاری است اما فیلمساز باید از استعداد و هوش خودش استفاده کند تا ریشه‌یابی کند که کمبود کدام خصلت‌ها در جامعه و یا نقصان کدام ویژگی‌های اخلاقی باعث شده تا خیانت بروز و ظهور پیدا کند.
شیخ‌طادی در خاتمه گفت: درمانگری از طریق هنر و روشنگری از طریق هنر و روشن کردن زوایای تاریک از طریق هنر از اهمیت و ویژگی خاصی برخوردار است، اگر ما تنها از تاریکی‌ها عکس بگیریم کار خاصی نکردیم. مردم خیلی بهتر از ما برخی از مسایل را می‌دانند و از جزئیات بیشتر آگاهند، هنرمند تنها نباید آینه‌ای جلوی جامعه بگیرد، باید جلا دهنده باشد.
Sorry. No data so far.