تریبون مستضعفین– طرح ارائه‌ی تسهیلات صد میلیون تومانی به نمایندگان مجلس در ابتدای مجلس هشتم تصویب شد و چندی بعد رسانه‌ای شد. رسانه‌ای شدن این مصوبه که منتقدین آن را نوعی ویژه‌خواری و مغایر با عدالت می‌دانستند باعث برخورد شدید نمایندگان مجلس با نماینده‌ای شد که این موضوع را افشا کرده بود. اما با گذشت زمان این موضوع کم کم به فراموشی سپرده شد.
پرده اول: افشاگری کامران و بازتاب های اولیه
اوایل تشکیل مجلس هشتم (15 مهر 1387)، حسن کامران (نماینده مردم اصفهان) در مصاحبه با خبرگزاری فارس بیان کرد که هیئت رئیسه مجلس به هر نماینده مجلس هشتم 100 میلیون تومان اختصاص داده است؛ 80 میلیون تومان بابت کرایه خانه (50 میلیون وام بلاعوض و 30 میلیون تومان قرض الحسنه) و 20 میلیون تومان بابت خرید ماشین:
«در حالي مجلس به نمايندگان 30 ميليون تومان وام قرض‌الحسنه ميدهد كه مردمي كه با راي خود ما را به مجلس فرستادند، از گرفتن يك ميليون تومان آن عاجز هستند. همچنين نمايندگان در حالي 20 ميليون بابت خريد اتومبيل از مجلس پول گرفتند كه مجلس خود داراي سيستم حمل و نقل و اتومبيل‌هاي مجلس در اختيار نمايندگان است.
وقتي مجلس سيستم حمل و نقل دارد، لزومي ندارد تا پولي در اختيار نمايندگان در اين زمينه قرار گيرد. اين امكانات در حالي در اختيار نمايندگان مجلس قرار مي‌گيرد كه مردم محروم و متوسط و اصولا كارمندان از گرفتن چنين امكاناتي محروم هستند. يك نماينده چهار سال در مجلس مي‌ماند و اگر كسي دور بعد هم انتخاب شود، هر دوره مجلس به وي ماشين ميدهد و اين قوز بالا قوز است كه نماينده‌اي در هر دوره‌اي كه در مجلس مي‌ماند از مجلس اتومبيل بگيرد.
اگر ساختمان‌هاي مجلس براي اسكان نمايندگان كافي نيست، مجلس مي‌تواند جايي را خودش اجاره كند، نه اينكه به نمايندگان پول دهد. ضمنا اجاره ساختمان توسط مجلس بايد در مناطق متوسط و محروم تهران باشد و گرنه در جايي كه اعيان‌نشين است هر چه پول خرج كنند باز هم كم است.»
چند ساعت بعد، حمید رسایی (نماینده مردم تهران) در گفتگو با خبرگزاری فارس به اظهارات کامران درباره اعطاي 100 ميليون به نمايندگان مجلس را ناقص و غلط انداز خواند و توضیحاتی درباره این موضوع (از جمله بلاعوض نبودن هیچ بخشی از این مبالغ) بیان کرد:
«توضيحات آقاي كامران غلط انداز است و اصلا كامل نيست البته بايد هيات رئيسه در مورد تصميم خود توضيح دهد.
مبلغي كه نمايندگان از مجلس دريافت كرده‌اند نيمي از آن به صورت وام است كه 20 ميليون تومان وام خودرو با درصد تعيين شده سود بانكي آن است و نمايندگان بايد اين مبلغ را به مجلس پس دهند و مبلغ ديگري نيز بابت وديعه مسكن است كه آن هم به صورت وام به نمايندگان داده شده و نمايندگان اين مبلغ را نيز بايد به مجلس پس بدهند. بخشي ديگري از اين مبلغ حق مسكن و كمك اجاره مسكن به نمايندگان است منتهي مبلغي كه بايد در طول چهار سال به نمايندگان داده شود ميانگين آن محاسبه شده و يك جا و در ابتداي دوره كاري مجلس به نمايندگان داده شده و علت آن اين است كه نمايندگان بتوانند با اين مبلغ كه به صورت يكجا دريافت كرده‌اند تا با اضافه كردن مبلغ ديگري به آن در مناطق ارزان يا گران مسكني را براي خود تهيه كنند و در طول دوره نمايندگي خود از امكانات نسبي برخوردار باشند تا وظيفه نمايندگي خود را به خوبي انجام دهند و هيچ كدام از اين مبالغ بلاعوض نيست.»
پرده دوم: اعتراض تشکل‌های دانشجویی به مجلس
در همین روز، بسيج دانشجويي دانشگاه‌هاي استان تهران طي نامه‌اي به نمايندگان مجلس، نسبت به تصميم اخير مبني بر اختصاص 100 ميليون تومان به هر نماينده اعتراض كرد.
در بخشی از این نامه آمده بود:
«آيا تاسي به تفكر علوي آن پير فرزانه و لمس محروميت و مظلوميت مستضعفان و محرومان جامعه توسط نمايندگان اين گونه است؟ آيا اين است نماينده‌اي كه از قشر طبقه‌ي محروم يا توسط برگزيده شده؟ آيا چشيدن تلخي محروميت و رنج گرسنگان و پابرهنگان اين چنين است. فاين تذهبون؟…بين خود و خدا خلوتي گزينيد و وجدان را قاضي كنيد و به فرموده امام (ره) در خدمتگزاري به مستضعفان و محرومان كوتاهي نكنيد كه يكي از با ارزش‌ترين چيزها نزد خدا خدمت به مردم است. از تبعيض بين خود و ساير مردم كه ظلمي است بزرگ دست برداريد كه در آخرت بايد پاسخگو باشيد؛ پاسخگوي مردمي كه همواره از ابتداي انقلاب با جانفشاني و ايثار هم‌صدا با مسوولان نظام مقدس جمهوري اسلامي در راه اعتلاي اين انقلاب كوشيده و مي‌كوشند.»
همچنین دبیر جنبش عدالتخواه دانشجویی هم در گفتگو با خبرگزاری ایسنا به انتقاد از این موضوع پرداخت و اظهار داشت: «جنبش دانشجويي به نمايندگان مجلس هشتم اعلام مي‌نمايد كه اين موضوع كه به آزمون اصول‌گرايي شعاري و اصول‌گرايي حقيقي مبدل شده را لغو و به حمايت از مردمي كه به آنها اعتماد و راهي مجلس كرده‌اند، اقدام نمايند.»
پرده سوم: اعتراض شدید مجلس به کامران
اما این افشاگری کامران باعث بوجود آمدن واکنش‌های بسیار تندی از سوی نمایندگان و هیئت رئیسه مجلس علیه وی در جلسه علنی مجلس (16 مهر 1387) شد. (+،+)
اظهارات نمایندگان دو محور اصلی داشت:
الف- تکذیب اظهارات کامران و دفاع از اعطای این تسهیلات به نمایندگان: در این راستا گفته می‌شد که تنها برخی از نمایندگان از این وام استفاده کرده اند و این که این تسهیلات تماما بصورت وام بوده و بلاعوض نیست. همچنین گفته می‌شد این مبلغ نیاز نمایندگان برای زندگی حداقلی است و نه حرکت به سمت اشرافی‌گری.
ب- توهین، اتهام‌زنی و حتی تمسخر کامران: در واکنش به اظهارات کامران گفته شد که اظهارات وی خیرخواهانه نبوده و به نوعی تظاهر، تقدس نمایی و عوام فریبی بوده است. همچنین گفته شد کامران و همسرش از دانشگاه و مجلس مبالغ به مراتب بالاتری می‌گیرند و به همین علت صداقت وی در این دست انتقادات مورد سوال است. و دست آخر گفته شد که وی با این اظهارات قصد به حاشیه بردن نقش خود در پرونده پالیزدار داشته است.
جا دارد با استفاده از مشروح مذاکرات آن روز (سی و دومین جلسه مجلس هشتم، 16/7/1387) به بازخوانی شدت واکنش های نمایندگان به اظهارات کامران بپردازیم.
بخش هایی از اظهارات نمایندگان:
محسن کوهکن– عضو هیئت رئیسه مجلس (نطق پیش از دستور):
«برادر عزيز من! مردم ما بدانند اگر يك نماينده‌اي از شهرستان به تهران مي‌آيد براي او يك آپارتمان حداكثر (150) متري در وسط شهر تدبير مي‌كنيم، اين رفتن به سمت و سوي اشرافي‌گري است؟ واقعاً اينطور است؟ مجلس در كجا آمده چنين اقدامي را انجام داده؟ چرا حرفي را مي‌زنيم كه به حيثيت و اعتبار مجلس و نمايندگان لطمه وارد كند؟ ما بسياري از دوستان را داريم كه به ما مراجعه مي‌كنند براي هزينه‌هاي ابتدايي ايفاي وظيفه با مشكل روبرو هستند. ما از آنها خواهش مي‌كنيم، مي‌گوييم شرايط روز را در نظر بگيريد. برادراني در جمع شما هستند، من شاهد بودم با مترو تردد مي‌كنند، در وسط شهر زندگي مي‌كنند.
مردم بدانند، مجلس حدود 60 خانه دارد. اين صحبتي كه برادر همكار كرده كه پرداخت شده، اصلاً به آنهايي كه خانه داده (در حد 60 آپارتمان بيشتر نداريم) به آنها پرداخت نشده، تعداد قابل توجهي از دوستان نگرفتند. تعدادي از دوستان الآن كه چندين ماه از كار مجلس مي‌گذرد، هنوز بعلت بعضي از اين محدوديتها نتوانسته‌ايم آنها را در تهران اسكان بدهيم. اين چه صحبتي است كه ما مي‌كنيم؟ مي‌آييم حرفي را مي‌زنيم كه مجلس و همكاران را زير سؤال ببريم. آيا خوب است كه من بگويم كه يك برادري كه گاهي اوقات از مجلس حقوق نمي‌گيرد و از محل خودش مي‌گيرد، مابه‌التفاوت حقوق او در چهار سال چندين برابر بعضي از اين اعداد و ارقام مي‌شود كه اشاره مي‌كنيد؟ براي چه اين حرفها را ما مي‌زنيم؟ … فلذا من خواهشم از اين برادر عزيز اين است كه بيش از اين با اين حرفهايي كه بعضاً پايه و اساس ندارد، صحيح و درست نيست، اين حرفها را نزنيم و اين حرفها را نگوييم.»
ستار هدایت‌خواه (تذکر 1):
«بعضي از آقايان براي تظاهر و تقدس‌نمايي و بلكه عوامفريبي حرفهايي را مي‌زنند كه متأسفانه يك تصوير بسيار زشتي از مجلس و نمايندگان در ذهن مردم ايجاد مي‌كند… مردم ما بدانند نمايندگان مجلس از لحاظ قانوني جايگاهشان هم‌سطح و بلكه بالاتر از وزراست اما امكاناتي كه در اختيار آنها است از يك بخشدار كمتر است. يك بخشدار حداقل يك دفتر مستقل دارد، ما هر (3)، (4) نماينده يك دفتر داريم. يك بخشدار حداقل يك خودرو تمام‌وقت در اختيارش است، ما براي استفاده از خودرو بايد كرايه بدهيم. خانواده بنده نمي‌تواند از خودروي مجلس استفاده كند.
اينكه بعضي از آقايان چنين ادعايي كردند اولاً بدانند كه تعدادي از نمايندگان اين مبلغي را دريافت نكردند در حاليكه ايشان به كل نمايندگان چنين نسبتي داده. ثانياً همان تعدادي هم كه دريافت كردند، مبلغ روي آن گذاشتند تا توانسته‌اند يك خانه‌اي كه متناسب شأن نماينده بويژه نمايندگان شهرستاني باشد، بتوانند تهيه كنند. بعضي هم كه چيزي نداشتند روي آن بگذارند هنوز نتوانسته‌اند پيدا كنند يا رفته‌اند در حواشي شهر خانه پيدا كردند. البته حق دارد كسي كه در طول چهار سال ممكن است (20) ميهمان نداشته باشد بي‌خبر باشد از حال نماينده‌اي كه همين پريشب (60) ميهمان داشته است… من از اين برادر تقاضا مي‌كنم اگر راست مي‌گويد و ادعايش، ادعاي صادقانه‌اي است، اولاً اين نكته را دوستان هم يادآوري كردند كه اين مبلغ وام بوده و از نمايندگان بازپس گرفته مي‌شود و بعلاوه هر نماينده‌اي براي اداره دفترش در شهرستانها يك مبلغي را دريافت مي‌كند بعضي‌ها يك دفتر و بعضي‌ها دو، سه تا دفتر دارند، ايشان با همسرش دوبرابر بقيه نمايندگان دريافت مي‌كنند، چيزي قريب به (80) ميليون، اگر راست مي‌گويد (40) ميليون آنرا به مجلس برگرداند تا نشان بدهد ايشان واقعاً نمي‌خواهد اشرافي‌گري زندگي كند.»
حمید رسایی (تذکر 2):
«والا خود ما هم مي‌توانستيم خيلي زودتر اين موضوع را اعتراض كنيم و راه آن نيز اين بود كه اگر اين اعتراض خيرخواهانه بود اول به هيأت رئيسه مطرح مي‌شد، پاسخ هيأت رئيسه را مي‌خواست، توضيحات هيأت رئيسه را مي‌خواست … برخي از نمايندگان ما هنوز هم كه هنوز است، نتوانسته‌اند. همين آقاي ابطحي (كنار بنده) كه ما در خدمتشان هستيم، ايشان هنوز نتوانسته‌اند هيچ جايي تهيه بكنند. برخي از نمايندگان، من از خود ايشان سؤال كردم؛ شما تهران منزل داريد؟ گفتند: بله. گفتم: اصفهان منزل داريد؟ گفت: بله. گفتم : شما خودت از مجلس حقوق مي‌گيري؟ گفت: بله. گفتم: خانواده‌ات از مجلس حقوق مي‌گيرد؟ گفت: بله. شايد ايشان بگويد من خرج حوزه انتخابيه‌ام مي‌كنم خوب بقيه هم شايد همين كار را مي‌كنند. بقيه هم از حقشان استفاده كرده‌اند و گرفته‌اند كما اينكه بنده مي‌دانم برخي از دوستان نمايندگان تهران اين مبلغ را نگرفته‌اند و برخي هم گرفته‌اند دارند استفاده كمك‌كردن به اين و آن را انجام مي‌دهند.»
عزیز اکبریان (تذکر 4):
«امروز كسي آمده راجع به بحث مجلس اظهار فضل كرده… اين مسائلي است كه به غير از آدم‌فريبي و عوامفريبي و تقدس‌نمايي بنظر من چيز ديگري نمي‌تواند باشد. بنظر من اين آقايان به مسائل گذشته خودشان برگردند. نيايند با اين حركت‌هايي كه انجام مي‌دهند بخواهند يكنوع روپوشي بگذارند. من از رئيس محترم مجلس و هيأت‌رئيسه درخواست مي‌كنم كه درخصوص پرونده پاليزدار اجازه بدهند قاضي پرونده بيايد در يك جلسه غيرعلني راجع به نقش اين آقا (نمايندگان ـ احسنت) و راجع به اطلاعات طبقه‌بندي شده نظامي و سري كه اينها بردند در جايي نگه‌داشتند و بعنوان متهم اول رفته بارها بازجويي شده بيايند پاسخ بدهند، بيايند اينجا افكار نماينده‌ها را روشن كنند. اين نبوده باشد يك فردي مي‌آيد با عوامفريبي يك كارهايي را انجام ميدهد كيان مجلس را زير سؤال مي‌برد. يك روز هم آمد بنام پاليزدار بيش از 40 نفر از شخصيتهاي روحاني كشور را زير سؤال برد همين آدمهايي كه ارتباط داشتند با ايشان و امروز هم مي‌آيند اينگونه برخورد مي‌كنند.»
لاریجانی– رئیس مجلس (رئیس جلسه):
«من تأسف مي‌خورم كه بعضي از افراد عادت كردند نيمه خالي ليوان را ببينند. توجه نمي‌كنند كه اين نمايندگان محترمي كه اينجا حضور دارند خيلي از آنها از اين وجوه استفاده نكردند. چرا اين را نگفتيد؟ براي رضاي خدا از اين وجوه استفاده نكردند اما هيأت‌رئيسه مجلس موظف بود امكانات اوليه براي اسكان خانواده اينها در تهران بوجود بياورد. چرا به مجالس گذشته اعتراض نكرديد كه چرا خانه سازماني براي نمايندگان تهيه نكردند؟ نماينده‌هاي مجلس مثل بقيه دستگاهها حق نداشتند يك خانه سازماني داشته باشند؟ چون خانه سازماني نداشتند يك وجهي به آنها داده شده كه بروند خانه‌اي اجاره كنند، اين اينقدر توهين داشت؟ (عده‌اي از نمايندگان ـ احسنت) اينهم وام بوده. اگر شما قبلاً خانه داشتيد يا وام گرفته بوديد خوب استفاده نمي‌كرديد مثل بعضي‌ها كه استفاده نكردند. چرا مسأله را غلط در كشور مطرح مي‌كنيد؟ ما مصمم هستيم در اين مجلس خانه سازماني براي نمايندگان ايجاد كنيم كه اين مشكلات خاتمه پيدا كند. (عده‌اي از نمايندگان ـ احسنت).
من (30) سال در بخشهاي اجرايي كشور كار كردم، نمايندگان مجلس فقيرترين دستگاههايي هستند كه در كشور دارند زندگي مي‌كنند. منتها بقيه دستگاهها ديده نمي‌شود ولي نمايندگان مجلس زير ذره‌بين هستند، آنوقت بعضي از افراد اينگونه نسبت به مجلس سخن مي‌گويند. خواهش مي‌كنم كه دوستان اين بحث را متوقف كنند شما با خداي خودتان معامله كرديد من‌هم اطلاع دارم بعضي از نمايندگان هيچكدام از اين امكانات را نگرفتند بلكه حقوق از مجلس نگرفتند و من اطلاع دارم. آنها خاموشند بعضي‌ها سر و صدا مي‌كنند. لذا شما با خداي خودتان معامله كرديد فقيرانه هم داريد زندگي مي‌كنيد، اين حرفهايي هم كه مي‌زنند حرفهاي نادرستي است، اين در حد يك وامي بوده و براي زندگي حداقلي نمايندگان و اگر كسي واقعاً مي‌خواست استفاده نكند ديگر سرو صدا نداشت، استفاده نمي‌كرد. لذا خواهش مي‌كنم دوستان اين تذكرات را خاتمه بدهند و وارد دستور شويم.»
جالب اینجاست بعد از سخنان هدایت خواه، بعد از سخنان اکبریان و همچنین بعد از سخنان لاریجانی، کامران سه بار درخواست تذکر و دفاع از خود داشته است که با مخالفت رئیس جلسه (لاریجانی) مواجه می شود که چون از شما اسمی برده نشده، شما اجازه تذکر ندارید.
پاسخ ایشان به درخواست کامران در مرتبه اول اینگونه است: «آقاي كامران! كسي اسم شما را نياورده كه تذكر (77) مي‌دهيد، توهين هم نشد. آقاي كامران نظم جلسه را رعايت كنيد، شما با حرفهايتان جلسه را متشنج مي‌كنيد.»
پرده چهارم: فراموش شدن موضوع
هرچند برخوردی که از سوی نمایندگان مجلس در جلسه 16/7/1387 با نماینده اصفهان (عامل رسانه ایی شدن این موضوع) شد و توضیحاتی که در آن جلسه عنوان شد، نه تنها مناسب و قانع‌کننده نبود، بلکه بر ابهامات موضوع هم افزود. با این وجود این موضوع به سرعت به فراموشی سپرده می‌شود و در اقدامی تعجب برانگیز، رسانه‌ها هیچ علاقه‌ای به پیگیری این موضوع نشان نمی‌دهند.
استثناءاً و در آستانه‌ی انتخابات مجلس نهم، علی نادری در یادداشتی با عنوان «مجلس اصول گرا، مجلس اصول گریز» در شماره ۵۵ نشریه راه، با اشاره به این موضوع می نویسد:
«هرچند رسانه ای شدن این موضوع موجی از انتقادات را به سمت مجلس و هیات رئیسه آن روانه کرد، ولی هیچ گاه خبری مبنی بر توقف اعطای این مبلغ به نمایندگان از سوی مجلس شنیده نشد.»
چند ماه بعد و در آستانه تشکیل مجلس نهم (22/2/1391)، محمد اسماعیل کوثری (نماینده تهران) در گفتگو با خبرگزاری مهر درباره موضوع جنجالی دیگری (وام 700 میلیونی به نمایندگان مجلس نهم) به این موضوع اشاره می کند که این مبلغ 100 میلیون تومان تماما وام بوده و بصورت ماهانه از حقوق نمایندگان کم شده است:
«وی با بیان اینکه در ابتدای مجلس هشتم نیز برخی تلاش کردند در خصوص پرداخت100 میلیون تومان به نمایندگان جنجال آفرینی کنند، گفت: بنده و تعدادی از نمایندگان شهر تهران و برخی از نمایندگان استانها حتی یک ریال از این 100 میلیون تومان را نگرفتیم و نمایندگان شهرستانها نیز این مبلغ را به عنوان ودیعه رهن مسکن دریافت کردند تا بتوانند در خانه ای اسکان پیدا کنند.
کوثری افزود: حتی 100 میلیون تومانی که مجلس به عنوان ودیعه مسکن به نمایندگان پرداخت کرد ماهانه از حقوق نمایندگان کم می کند و باید گفت که این مبلغ به هیچ عنوان بلاعوض نبوده بلکه وام بوده است.»
پرده پنجم: پرونده باز
چند روز قبل مجلس هشتم به پایان رسید ولی این پرونده همچنان باز است. متاسفانه هنوز افکار عمومی قانع نشده اند که چرا در سال 1387 به برخی نمایندگان مجلس وامی 100 میلیون تومانی بابت کرایه خانه و خرید ماشین پرداخت شده است و آیا این موضوع نوعی حرکت در جهت ویژه‌خواری و همچنین اشرافی‌گری نبود؟ متاسفانه هنوز افکار عمومی اطلاعی ندارند که چگونه این وام توسط نمایندگان بازپرداخت شده است، مگر متوسط حقوق نمایندگان در این چهار سال چقدر بوده است که با کسر مبالغی از آن، بازپرداخت این وام سنگین به پایان رسیده باشد؟
برادر من اينها اصل نيست!
خدا پول را به من و شما ميدهد بيش از اينها را هم ميدهد مهم اين است كه چطور آن را خرج كني!
ببين خروجي چي است. حالا غايت اين اعتراض و پرونده بسته را باز كردن چي است؟ نهايتش چيست؟ اين كه اين پول را به نماينده ندهند و نماينده شما مجبور باشد به كانون هاي قدرت و ثروت نزديك شود تا مخارجش را تامين كند؟
آخر كار سياسي هزينه هم دارد. من اصلا ميگويم براي تبليغات انتخاباتي هم بايد نظام هزينه كند تا نماينده وامدار اين و آن نشود.
بهتر از اين است كه پول ها را صرفِ …………. بكنند ولي به نماينده ها ندهند.
اگر واقعا برا ی مسکن است
خانه سازی بدهند آخر نمایندگی هم پس بگیرند
اگر واقعا برا مسکن است