تریبون مستضعفین– غزل «خرچنگ‌های مردابی» از سروده‌های قدیمی غزل‌سرای صاحب‌سبک کشورمان «محمدعلی بهمنی» است. در این غزل با صداقت و صراحت و تعبیرهای و استعاره‌های زیبا و بدیع، انسانی با طبع بلند که در میان سیاهی‌ها و نامردمی‌ها اسیر شده است ولی با این حال تسلیم زشتی‌ها نمی‌شود توصیف شده است. خوانش این غزل با صدای حبیب محبیان از ماندگارترین ترانه‌های فارسی است.
غزل خرچنگ‌های مردابی را در ادامه می‌خوانید:
دراین زمانه‌ی بی‌های‌وهوی لال‌پرست
خوشا به حال کلاغان قیل‌وقال‌پرست
چگونه شرح دهم لحظه لحظه‌ی خود را
برای این همه ناباور خیال‌پرست
به شب‌نشینی خرچنگ‌های مردابی
چگونه رقص کند ماهی زلال‌پرست
رسیده‌ها چه غریب و نچیده می‌افتند
به پای هرزه‌علف‌های باغ کال‌پرست
رسیده‌ام به کمالی که جز اناالحق نیست
کمال دار برای من کمال پرست
هنوز زنده‌ام و زنده بودنم خاری‌ست
به تنگ‌چشمی نامردم زوال‌پرست
شعرش فوقالعاده است
زیبا????
آقا این ی چیزی فراتر ی شعره استاد بهمنی تقریبا تمام کارهایی که من ازش دیدم ماندگار شده تو یاد و خاطره ی مردم اینم روش