تریبون مستضعفین- هادی فیروزمندی
ایستاده ایم بر فراز ورزِقان، روی یک بلندی و زیر سایه درخت های سیبی که با باد خنکی که از ارتفاعات می آید، برگ هایشان تاپ تاپ می خورند به هم.
در این متن می خواهم درباره مکانی حرف بزنم که در من حس تعلق ایجاد کرد. تعلق به عزمی بلندتر، قوی تر و آزادتر و این ربطی به هم زبانی ندارد، بیشتر به نازکی پرده گوش هایت و حساسیت مردمک چشمانت و قطر دریچه قلبت مربوط است. تصاویر زیر، روایتی ست هرچند کوتاه، از سفری چند روزه به کانون زلزله آذربایجان، شهری که زندگی در آن جاری است…
Sorry. No data so far.