بشار هم اگر جای مرسی بود سانسور می‌شد!

حسین قدیانی- اجلاس تهران؛ صدا و سیمایی که ۵ درصد از سخنان مرسی را سانسور کرد، عمری است به «اسرائیل» می‌گوید، رژیم غاصب قدس. شیربچه‌های «محمد بنا» موجودیت نظام جعلی اسرائیل را قبول ندارند. فرنگی‌کاران ما روی کشتی‌گیران اسرائیل به جای «سالتو»، «فن سانسور» اجرا می‌کنند. «سانسورچی» اما به رسانه‌های نظام سلطه می‌گویند که آخر هم نتوانستند «سید‌علی حسینی خامنه‌ای» را سانسور کنند. دیروز ما صد‌‌درصد حسنی مبارک را قبول نداشتیم اما امروز فقط با چند جمله رئیس‌جمهور جدید مصر اختلاف داریم. اصلا محمد مرسی کیست؟! خود بشار اسد هم یک ساعت در تهران سخنرانی کند، ای‌بسا از چند جمله‌اش صرف‌نظر کردیم. این روزها «العالم» از موضع دست بالا صدا و سیمای «آقا» را پخش می‌کند. رسانه ملی آزادگان جهان، حنجره رهبر انقلاب اسلامی است که به «بان‌کی‌مون» معایب سازمان ملل را تذکر می‌دهد. سی‌ان‌ان هنگامی که امام خامنه‌ای در اجلاس شانزدهم عدم‌تعهد سخنرانی می‌کند، تور تبلیغاتی باراک اوباما را پایین می‌آورد. به احترام اجلاس، خبردار ایستاده‌اند همه آنتن‌های دنیا حتی پروپاگاندای سلطه‌گران. رئیس‌جمهور آمریکا اگر هراس ندارد ایده خود را با ایده انرژی هسته‌ای برای همه، بمب هسته‌ای برای هیچ‌کس به رای جهانیان بگذارد. ما از صندوق انتخابات نمی‌ترسیم و با زور حمله نظامی و اعزام جوخه‌های ترور و گوآنتانامو و ابوغریب، افکار خود را به خورد ملل دنیا نمی‌دهیم. ما به جای بمب، حرف داریم برای گفتن. بمب ما در ایمان ماست. ما علنی اجلاس برگزار می‌کنیم. مخفیانه تروریست اعزام نمی‌کنیم. ما دله‌دزد ۲ وجب مرز هیچ‌کجا با هیچ‌کجا نیستیم. ما «در حد اجلاس» هستیم و از این پس در حد اجلاس کار می‌کنیم. در حد اجلاس می‌نویسیم. در حد اجلاس کشاورزی می‌کنیم. در حد اجلاس پل طبقاتی صدر می‌سازیم. در حد اجلاس بوستان ولایت درست می‌کنیم. در حد اجلاس به سفرهای استانی ادامه می‌دهیم. ما از این پس وحدت‌مان، اصولگرایی‌مان، موضع‌گیری‌مان، همه رفتارمان و تمام گفتارمان باید در حد اجلاس باشد. ما بزودی در حد اجلاس، همه اسرائیل را از نقشه جهان سانسور خواهیم کرد. ما بیرون از مرزهای کشورمان، «گفتمان سازش» را مغلوب «گفتمان مقاومت» کرده‌ایم و در داخل، اصولاً در هیچ انتخاباتی، گمانه‌ای تحت عنوان «گمانه سازش» نخواهیم داشت. مرسی از شعار «نه غزه، نه لبنان» بیزار است و می‌داند اگر در تهران، دقیقا مثل رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی علیه اسرائیل سخن نگوید، جایی میان ملت مبارز مصر ندارد. ما البته محمد مرسی را درک می‌کنیم، چرا که در جلسه خصوصی روز پنجشنبه گفت: «من خیلی تحت فشارم، مرا درک کنید». به نسبت این فشار، ما به سخنان مرسی در اجلاس تهران نمره خوب می‌دهیم. رئیس‌جمهور مصر اهل سنت است اما در تهران با نام بلند «علی» سخنان خود را آغاز می‌کند تا بگوید «سنی» هست ولی «سلفی» نیست. رجب طیب نمی‌خواهد به فکر زلزله‌زدگان آذربایجان باشد. اردوغان باید در اندیشه سیل‌زدگان بیچاره آمریکا باشد. در مدیریت بحران توفان، ما به اوباما «نمره منفی» می‌دهیم. ما نشست سران عدم تعهد را «در حد اجلاس» برگزار می‌کنیم اما پلیس لندن برای تأمین امنیت بازی‌های المپیک، پشت بام خانه شهروندان انگلیسی، موشک می‌گذارد! اسرائیل علیه امنیت اجلاس تهران، رجزها خوانده و نقشه‌ها کشیده بود، لیکن دریغ از صدا کردن حتی یک ترقه! من نمی‌دانم فضای مجازی را از اپوزیسیون جمهوری اسلامی بگیرند، دیگر کجا می‌خواهند جیگر خود را به رخ ما بکشند؟! در تهران، اجلاس برگزار شد، تمام شد اما جز «الله‌اکبر» نماز جمعه تهران، ما که صدای ضراری نشنیدیم! اپوزیسیون جمهوری اسلامی جیگر است! سابق بر این به مراعات اخلاق، زشت بود استفاده از کلمه «جیگر» اما این روزها بلا نسبت خر، هیچ‌کس در خر بودن اپوزیسیون شک ندارد.

***

اجلاس تهران؛ نتانیاهوی عصبانی فکر می‌کرد رهبر انقلاب اسلامی از همه بیشتر درباره سوریه سخن می‌گوید اما گل سخنرانی «آقا» مساله قدس بود. اگر مسوولین اندکی بیش از این انصاف داشتند، باید مدال «صداقت در عداوت» می‌دادند به نتانیاهو! نخست‌وزیر نظام جعلی اسرائیل اصلا منافق نیست؛ در دشمنی با انقلاب، زیاد دروغ می‌گوید اما یک ذره ناخالصی در وجودش نیست! آنجا که باید عصبانی شود و به همه بشریت متاثر از گفتمان جمهوری اسلامی ناسزا بگوید، می‌گوید! آنجا که باید پیام اجلاس تهران را به‌خوبی در چین و چروک چهره‌اش نمایان کند، می‌کند! آنجا که باید از دست ما عصبانی شود، می‌شود! خامنه‌ای مظهر کیاست است.

ما سوریه را برای مقاومت می‌خواهیم و مقاومت را برای قدس. رهبر ما خوب می‌داند کجا از چه سخن بگوید. روز آزادی قدس، «قبة‌‌الصخره» شهادت خواهد داد؛ هیچ نظامی اندازه جمهوری اسلامی، هوای دخترکان دیر یاسین را نداشت. روز آزادی قدس، سر ما از همه بلندتر است. دیگر اصحاب مقاومت باید تلاش کنند تا به ما برسند. اجلاس تهران حتی پای ابومازن را به ولنجک باز کرد اما از نتانیاهو باید پرسید، نماینده قدس شریف کیست؟! تا به کوری چشم اپوزیسیون، به تو بگوید: جمهوری اسلامی.

***

اجلاس تهران، محل جلوس دو سوم عالی‌ترین مقامات جهان بود. ما شأن نخست‌وزیر بنگلادش سرکار خانم «حسینه واجد» را از هیلاری کلینتون بالاتر می‌دانیم. رئیس‌جمهور گینه‌بیسائو چه کم دارد از باراک اوبامای بی‌فرهنگ که تیراندازی را میراث ملی می‌داند و در قرن ۲۱ تهدید اتمی می‌کند؟! ما نخست‌وزیر متواضع هند را حیف‌مان می‌آید با نخست‌وزیر دیکتاتور انگلیس مقایسه کنیم. عصر بی‌کلاسی گذشته است. وقت آن است پا‌برهنگان بر جهان حکومت کنند.