تحلیل‌گران، انتخابات ۲۰۱۲ آمریکا را یک برهه‌ی تاریخی برای زنان و به تعبیری برای فمینیست‌ها در نظر گرفته‌اند. رای آن‌ها برای دومین بار اوباما را به پیروزی رساند و زنان بیشتری را نسبت به گذشته به کنگره فرستاد.
مجله گاردین می‌نویسد: رای زنان رکورد جدیدی ثبت کرده‌است به طوری که شکاف جنسیتی بین دو نامزد انتخاباتی از این عمیق‌تر نمی‌توانست باشد.
یکی از آمارهای قابل توجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا این است که زنان مجرد ۳۸ درصد بیش از رامنی، از اوباما حمایت کرده‌اند. اما آنچه که زنان را به حمایت از اوباما ترغیب کرده‌است اقتصاد بوده‌است و نه مباحثی که مستقیما «مسائل زنان» نامیده می‌شود.
تری اونیل، مدیر موسسه‌ی ملی زنان در این‌باره می‌گوید: وقتی شما وضعیت زنان مجرد را بررسی می‌کنید، متوجه می‌شوید که آن‌ها یا سرپرست خانواده‌هایشان هستند و یا از بزرگ‌ترها نگه‌داری می‌کنند. آنچه که آن‌ها در میت رامنی می‌بینند، سیاست‌مداری است که آن‌ها را تحقیر می‌کند. کسی که می‌خواست برنامه‌های بعد از مدرسه، آموزش‌های شغلی و … را تعطیل کند.
طرح‌های جمهوری‌خواهان که از آن‌ها تحت عنوان «جنگ علیه زنان» یاد می‌شود، که شامل التزام رامنی به کنار گذاشتن طرح‌های تعیین جنسیت نوزاد، سلامت زنان و سقط جنین است به دلایل اقتصادی مورد توجه زنان مجرد است.
به طور مثال طرح تعیین جنسیت نوزاد، خدمات پزشکی را با هزینه‌ی کم در اختیار زنان قرار می‌دهد. این درحالی‌ست که دو‌سوم کارگران کم درآمد را زنان تشکیل می‌دهند. و یا از هر ۳ زن زیر ۴۵ سال در امریکا یک زن به خدمات سقط جنین روی می‌آورد، بنابراین این خدمات برای زنان آمریکایی پرطرفدار به حساب می‌آید.
۵۵ درصد از زنان به اوباما و ۴۳ درصد از آنان به رامنی رای داده اند. نسبتی که از انتخابات سال ۲۰۰۸ بدون تغییر باقی مانده است.
در طول مبارزات انتخاباتی ۲۰۱۲، حزب جمهوری‌خواه به ترتیب دادن جنگ علیه زنان در مورد مسائلی مانند کنترل تولد و سقط جنین، متهم شدند. این اتهامات مرتب تکرار شده‌اند اما آنچه که بیشتر سبب شکل گرفتن یک اعتراض سراسری شده، اظهارنظرهای نامزدهای جمهوری‌خواه سنا در رابطه با این مسائل بوده است. به عنوان مثال ریچارد مرداک نامزد جمهوری خواه سنا در ایالت ایندیانا بارداری ناشی از تجاوز را «آنچه که خداوند اراده کرده است» نامیده‌است. و این برای زنان مجرد و یا همان ماردان ازدواج نکرده چیز خوشایندی نیست.
مجله گاردین این‌گونه می‌نویسد: لیزا ماتز مسئول سیاست‌گذاری انجمن امریکایی زنان دانشگاهی معتقد است که سال ۲۰۱۲ سال بیداری زنان جوان بوده است. او می‌گوید: در این انتخابات زنان جوان فهمیدند که آنچه که مادرانشان پیش از این در مورد حقوق زنان می‌گفتند چیست.
وی می‌افزاید: اما زنان مجرد همه جوان نیستند، آن‌ها در همه سنی هستند و بعضی از آنان در مورد امنیت اجتماعی و سلامت خود نگرانند. و آنچه که معمولا در مورد آن‌ها صدق می‌کند این است که آن‌ها از نظر اقتصادی آسیب‌پذیرتر هستند. از نظر لیزا ماتز طرح کنترل تولد یک طرح بزرگ اقتصادی است. او معتقد است: زنان با بخش زنانه‌ی وجودشان رای نمی‌دهند، آن‌ها با کیف پولشان رای می‌دهند، کاری که همواره انجام داده‌اند.
Sorry. No data so far.