به گزارش تریبون مستضعفین مطلب زیر برگرفته از سخنان حجت الاسلام روح در آذر ماه 1390 در مسجد صاحب الزمان مشهد است که اخیرا در فصلنامه گنجینه ثقلین متعلق به کانون قرآن و عترت دانشگاه فردوسی مشهد به چاپ رسیده است.
قارون و فرعون هر دو مفسد فی الارض هستند
همان طور که فرعون مفسد فی الارض است قارون هم مفسد فی الارض است چرا که فسادها یکسان نیستند و مفسد فی الارض نیز یکسان نیست.
قارون فاسد در ارض نیست بلکه مفسد در ارض است (مفسد اسم فاعل مزید است) و این یعنی فساد و بیماری اش به بقیه هم سرایت پیدا می‌کند و اگر کسی باشد که زمینه دریافت این بیماری را هم داشته باشد کار بسیار خطرناک می‌شود.
اما بیماری و فساد قارون چه بود؟ فساد قارون از این جهت بود که دنیا را در چشم برخی تزیین کرد.
قارون مسلط به علم کیمیاگری بود و از این طریق به ثروتی عظیم دست یافته بود. لذا قارون از طریق حلال کسب درآمد می‌کرد اما این به تنهایی برای احراز سلامت مالی انسان کافی نیست چرا که از نظرگاه الهی تنها نحوه کسب درآمد مهم نیست بلکه نحوه استفاده و نحوه هزینه کردن آن نیز مهم است و در قبال آن باید در پیشگاه الهی پاسخگو بود.
موسی آمده بود تا بگوید حب الله با حب الدنیا جمع نمی‌شود و حال قارون آمده بود تا تلاش انبیاء را تباه کند.
قارونی ها متدینان را بی درد می‌کنند و به عبارتی مرفهین بی درد به وجود می‌آورند. قرآن کریم می‌فرماید: قارون دنیا را درچشم مردم زینت داد و نگاه مردم را تغییر داد.
قارون که خود از قاریان تورات بود از رزمندگان مبارز در مقابل فرعون دیروز، دنیا طلبان امروز را ساخته بود.
بنا به فرمایش رهبری عزیز: «نظام اسلامى، با ايمانها، با همّتهاى بلند، با مطرح شدن آرمانها و با اهميت دادن و زنده نگه‌داشتنِ شعارها به وجود مى‌آيد و حفظ مى‌شود و پيش مى‌رود. شعارها را كم رنگ كردن؛ اصول اسلام وانقلاب را مورد بى‌اعتنايى قراردادن و همه چيز را با محاسبات مادّى مطرح كردن و فهميدن، جامعه رابه آن‌جا خواهد برد كه به چنان وضعى برسد.»
تغییر گفتمان انقلابی بنی اسراییل زمان موسی، به گفتمان دنیاطلبانه، گناه قارون است.
قارون کاری کرده بود که مردم می‌گفتند، ای کاش آنچه قارون دارد را ما هم می‌داشتیم اما ندیدیم که بگویند ای کاش آنچه موسی کلیم الله دارد را می‌داشتیم! چرا؟
اهل بیت علیهم السلام می‌فرمایند: اگر گناهی در مشرق عالم رخ دهد و کسی در مغرب عالم بگوید خوشا به حالشان ،این گناه هم به پای عامل گناه و هم کسی که گفته خوشا به حالش نوشته می‌شود.
«وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَـئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» سوره توبه آیه ۷۱
در چنین شرایطی بر مؤمنین واجب است که از یکدیگر مراقبت کنند و اگر دیدند که مؤمنی دارد نگاهش به دنیا تغییر می‌کند و حب دنیا پیدا می‌کند او را امر به معروف کنند.
خطوات شیطان، دوستان مراقب هم باشند و هم را نصیحت کنند و مراقب باشند چرا که آرام آرام افراد تغییر می‌کنند.
وظیفه افراد سالم این است که سالم بمانند و تذکر بدهند به کساتی که لغزیده‌اند.
توصیه های مهم قوم قارون به وی چه بود؟
سوره قصص آیه 76 به بعد:
1- «لاَ تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ الْفَرِحِينَ» آیه ۷۶
انسان موحد باید ببیند که خدا چگونه زندگی‌ای را دوست دارد و چطور زندگی‌ای را دوست ندارد.
برای شناخت خود نبض خودمان را بگیریم، من چه چیزی را چقدر و چرا دوست دارم؟ و چه چیزهایی را چقدر و چرا دوست ندارم؟
مرگ در نظر ما چگونه است؟
فردی از رسول خدا صلّی الله علیه و آله پرسید: چرا من مرگ را دوست ندارم؟
پیامبر از وی پرسیدند: پول و مال داری؟ سائل:بله. پیامبر(ص): پولت را جلوتر بفرست. هر جا مال آدمی است، دل آدم هم همانجاست. قلب انسان دنبال مالش است.
2- «وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الآخِرَةَ وَلا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَلا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ» آیه ۷۷
در آنچه خدا به تو داده سرای آخرت را بطلب و آنچه را که خدا به تو داد وسیله به دست آوردن آخرت قرار بده.
در روایات ما هم هست: «نعم العون الدّنیا علی الاخرة» از این ثروت برای آباد کردن آخرت استفاده کن. دنیا را داده‌اند که آخرت را سبک کنی نه اینکه عاشق دنیا شوی.
3- «واحسن کما احسن الله الیک»
همانطور که خدا دست ما را گرفته ما هم دست بقیه را بگیریم. در جامعه اسلامی باید به بحث‌هایی همچون قرض‌الحسنه نگاه جدّی تری بیاندازیم.
شریعت مقدس معاشرت با فقرا را توصیه می‌کند و در مقابل می‌گوید که تعامل با اغنیا قساوت قلب می‌آورد. در حالیکه چون برای خودمان شأن‌های کاذب قائلیم عموماً از این امور سرباز می‌زنیم.
رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: از فقر بدتان بیاید نه از فقیر که در غیر این صورت مریض خواهید بود.
اگر جامعه‌ای از فقیر بدش بیاید خداوند متعال آن جامعه را دچار 4 بلا می‌کند:
1- محصولات مورد نیاز جامعه دچار قحطی می‌شود یعنی چرخه نظام تولید این جامعه دچار مشکل خواهد شد.
2- جوّ جور و بی عدالتی در بین این مردم زیاد می‌شود و این یعنی نظام سیاسی جامعه دچار مشکل می‌شود.
3- خیانت و قانون شکنی در نظام اداری شان توسعه می‌یابد.
4- موقعیت سیاسی و اجتماعی‌شان در مقابل دشمن دچار مشکل می‌شود.
امام عسگری(ع): «اغنیاءهم یسرقون زاد الفقراء» یعنی اغنیا از فقرا سرقت می‌کنند. چگونه؟ یکی از شیوه های سرقت این است که فرصت‌ها را اغنیا از فقرا سلب می‌کنند.
تمیزی و رعایت بهداشت کردن یک چیز است و تظاهر و جلوه‌گری چیز دیگر. محکم ساختن یک خانه یک چیز و زیبا سازی و تجملات بی‌مورد چیز دیگر.
سازندگی یک چیز است، و مادی گری چیز دیگر.
همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند: «عده ای سازندگی را با مادیگری اشتباه گرفته‌اند. سازندگی چیزی است، مادّیگری چیز دیگری است. سازندگی یعنی کشور آباد شود و طبقات محروم به نوایی برسند. سازندگى، كارى بود كه على‌بن‌ابى‌طالب عليه‌السّلام داشت؛ كه حتّى شايد در دوران خلافت هم – كه حالا من اين را ترديد دارم. اما تا قبل از خلافت، قطعى است – با دست خود نخلستان آباد مى‌كرد؛ زمين احيا مى‌كرد؛ درخت مى‌كاشت؛ چاه مى‌كند و آبيارى مى‌كرد. اين، سازندگى است! دنياطلبى و مادّى‌طلبى، كارى است كه عبيداللَّه زياد و يزيد مى‌كردند. آنها چه وقت چيزى را به وجود مى‌آوردند و مى‌ساختند؟! آنها فانى مى‌كردند؛ آنها مى‌خوردند؛ آنها تجمّلات را زياد مى‌كردند. اين دو را با هم اشتباه نبايد كرد. امروز عدّه‌اى به اسم سازندگى خودشان را غرق در پول و دنيا و مادّه‌پرستى مى‌كنند. اين سازندگى است؟! آنچه كه جامعه ما را فاسد مى‌كند، غرق‌شدن در شهوات است؛ از دست‌دادن روح تقوا و فداكارى است؛ يعنى همان روحيه‌اى كه در بسيجي‌هاست. بسيجى بايد در وسط ميدان باشد تا فضيلتهاى اصلى انقلاب زنده بماند. 71/4/22»
خیلی از روال‌های ما روال‌ها و قوانین قارونی است ولی با پوشش‌های موجه.
تولید ثروت در جایی خوب است که پشت سر آن توزیع ثروت قرار گیرد وگرنه این بدفهمی مسأله می‌باشد. دم خوب است ولی اگر بازدم نباشد این باعث مرگ می‌شود. قلب خون را جمع می‌کند ولی اگر آن را پمپاژ نکند و به سایر اعضا نرساند مرگ به دنبال خواهد آورد.
علی مرتضی (ع) بیشترین تولید و بیشترین توزیع را در عصر خود دارد حتی در هنگام نماز خواندن.
کسی که تولید ثروت می‌کند و آنرا انباشته می‌کند اگر به این راه برود در مسیر قارون خواهد بود.
مؤمنین باید نسبت به چنین مسائلی در جامعه حساس بوده و عکس العمل به جا و به موقع نشان دهند چرا که ما در اسلام تماشاچی نداریم.
«از چه رو در میان نسل های پیش از شما خیراندیشانی نبودند که مردم را از فساد در زمین نهی کنند تا گرفتار عذاب نشوند؟ جز اندکی از کسانی از ایشان که نجاتشان دادیم. و کسانی که ستم کردند، در رفاه و خوشگذرانی غوطه ور شدند و اهل گناه بودند. و پروردگارت بر آن نبوده است که شهرها را در حالیکه مردم آن درستکارند به ستم هلاک کند.» سوره هود آیات 116 و 117
آنچه در دستور کار انبیاست جنگ با مکر و فریب اغنیاست.
عالم در جامعه باید هوشیار باشد و روحیات جامعه را دقیق رصد کرده و سپس این فهم برای او تکلیف آور می‌باشد.
تا زمانی که در جوامع مصلحانی وجود دارند و بیدار باشند و نهیب بزنند، خداوند آن جامعه را هلاک نمی‌کند.
مقام معظم رهبری می‌فرمودند: «نشود که دید مردم را عوض کنید که مردم مصرفگرا بشوند 81/15/11»
نگاه مصرف زدگی نگاه خطرناکی است و باید جلوی رواج این نگاه در جامعه را گرفت چنانکه در خود آمریکا نیز پمپاژ مصرف شکست خورده و در مقابل در راستای ترویج نگاه اقتصادی اسلام باید تولید را بالا و مصرف را پایین آورد.
میل به دنیا سبب کفر می شود.
«طلاق الدنیا مهر الجنه» یعنی مهریه بهشت طلاق دادن دنیاست. یعنی محبت دنیا را از دلمان بیرون کنیم، نه اینکه دنیا را رها کنیم بلکه به آن دل نبندیم. پیدا کنیم که چه چیزهایی از دنیا دل ما را برده هر فردی به زعم خود می‌تواند این را پیدا کند.
قرآن کریم می‌فرماید: «بهشت را برای کسانی قرار داده‌ایم که نخواهند مطرح شوند و میل به دنیا پیدا نکنند.»
سرای بهشت مال کسی است که نخواهد مطرح شود. فرهنگ بسیج این است که اثر باشد ولی ردپا نباشد. ابلیس هر فردی را به مقتضای شرایط خود آن فرد فریب می‌دهد. به عنوان مثال بعید است ابلیس فرد مؤمنی را با شراب فریب دهد بلکه با میل مطرح شدن و امثال این، حتی در موضوعات مثبت وی را می‌لغزاند.
امام (ره) در تحریرالوسیله می فرمایند: «اگر دیدید که مرجع تقلید ذره‌ای به دنیا وابستگی دارد او دیگر به درد مرجعیت نمی‌خورد.»
و هم چنین امام (ره) می فرمودند که طلبه ها باید ذی طلبگی شان را حفظ کنند.
امام بارها به طلبه ها می‌گفتند تا مشهور نشدید بروید خودتان را اصلاح کنید.
مقام معظم رهبری در همان سخنرانی عبرت‌های عاشورای‌شان تاکید کرده‌اند: «دشمن از راه اشاعه فرهنگ غلط – فرهنگ فساد و فحشا – سعى مى‌كند جوانهاى ما را از مابگيرد. كارى كه دشمن از لحاظ فرهنگى مى‌كند، يك “تهاجم‌فرهنگى” بلكه بايد گفت يك «شبيخون فرهنگى» يك «غارت فرهنگى» و يك «قتل عام فرهنگى» است. امروز دشمن اين كار را با ما مى‌كند. چه‌كسى مى‌تواند ازاين فضيلتها دفاع كند؟ آن جوان مؤمنى كه دل به دنيا نبسته، دل به منافع شخصى نبسته و مى‌تواند بايستد و از فضيلتها دفاع كند. كسى كه خودش آلوده و گرفتاراست كه نمى‌تواند از فضيلتها دفاع كند! اين جوان بااخلاص مى‌تواند دفاع كند. اين جوان، از انقلاب، از اسلام، از فضايل و ارزشهاى‌اسلامى مى‌تواند دفاع كند.لذا، چندى پيش گفتم: «همه امربه معروف و نهى از منكر كنند.» الآن هم عرض مى‌كنم: نهى از منكر كنيد. اين، واجب است.اين، مسؤوليت شرعى شماست. امروز مسؤوليت انقلابى و سياسى شما هم هست.»
«بايد كسانى كه دلسوزند، نگذارند معيارهاى الهى در جامعه عوض شود. اگر معيارِ تقوا در جامعه عوض شد، معلوم است كه انسان با تقوايى مثل حسين بن على عليه‌السّلام، بايد خونش ريخته شود. اگر زرنگى و دست و پادارى در كار دنيا و پشت هم اندازى و دروغگويى و بى‌اعتنايى به ارزشهاى اسلامى ملاك قرار گرفت، معلوم‌است كه كسى مثل يزيد بايد در رأس كار قرار گيرد و كسى مثل عبيداللَّه، شخص اوّل كشور عراق شود. همه كار اسلام اين بود كه اين معيارهاى باطل را عوض كند. همه كار انقلاب ما هم اين بود كه در مقابل معيارهاى باطل و غلط مادّىِ جهانى بايستد و آنها را عوض كند.»
«ما باید بفهمیم که چه شد امام حسین را با لب تشنه به شهادت رساندند؟ حرف دراين زمينه، زياد است. من يك آيه از قرآن را در پاسخ به اين سؤال مطرح مى‌كنم. قرآن جواب ما را داده است. قرآن، آن درد را به مسلمين معرفى مى‌كند. آن آيه اين است كه مى‌فرمايد: «فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصّلاة واتبعوا الشهوات فسوف يلقون غيّا(1).» دو عامل، عامل اصلى اين گمراهى و انحراف عمومى است: يكى دورشدن از ذكر خدا كه مظهر آن نماز است. فراموش كردن خدا و معنويّت؛ حساب معنويّت را از زندگى جدا كردن و توجّه و ذكر و دعا و توسّل و طلب از خداى متعال و توكّل به خدا و محاسبات خدايى را از زندگى كنار گذاشتن. دوم «واتّبعوا الشهوات»؛ دنبال شهوترانيها رفتن؛ دنبال هوسها رفتن و در يك جمله: دنياطلبى. به فكر جمع‌آورى ثروت، جمع‌آورى‌مال و التذاذ به شهوات دنيا افتادن. اينهارا اصل دانستن و آرمانها را فراموش كردن. اين، درد اساسى وبزرگ است. ما هم ممكن است به اين درد دچار شويم. اگر در جامعه‌اسلامى، آن حالت آرمانخواهى از بين برود يا ضعيف شود؛ هر كس به فكراين باشد كه كلاهش را از معركه در ببرد و از ديگران در دنيا عقب نيفتد؛ اين‌كه «ديگرى جمع كرده است، ما هم برويم جمع كنيم و خلاصه خود و مصالح خود را بر مصالح جامعه ترجيح دهيم»، معلوم است كه به اين درد دچار خواهيم شد.» 71/4/22
علی (ع): اگر دنیا در چشم کسی بزرگ شود یقین بدانید که امر دنیا را بر امر خدا مقدم می‌شمرد و بنده دنیا می شود.
علی(ع): حب الله و حب الدنیا در هیچ قلبی جمع نشده است.
سوره هود آیه 84 به بعد: اگر می بینید که دنیا در چشم شما بزرگ شده علتش این است که خدا در چشم شما کوچک شده است.
امام علی(ع): هر کسی که فکر می کند می تواند دنیا و آخرت را با هم جمع بکند بداند که شیطان اورا فریب داده است.
علی (ع): به دنیا زاهدانه نگاه کنید یعنی به آن میل نداشته باشید.
مدرس در مقابل تهدیدات رضاخان می گفت: خدا را شکر دو چیز در من نیست یکی ترس و یکی طمع.
خداوند در آیه ۱۵۲ سوره آل عمران با اشاره به سپاهیان اسلام در جنگ احد می‌گوید که گروهی دنیاخواه شدند و گروهی خداخواه.
در آیه ۲۹ سوره احزاب می‌فرماید: بحث همسران رسول خدا و اینکه خدا خواهی با دنیاخواهی جمع نمی‌شود.
طبق گفته قرآن چه می شود که برخی دنیاخواه می شوند؟ ظاهرا نوع نگاه آنها تغییر کرده و ظاهر بین می‌شوند.
در آیه ۷ سوره روم می‌گوید اینها از زندگی دنیا ظاهری را می‌بینند و نسبت به اخرت غافل هستند.
آیه ۲۹ سوره نجم می گوید ای رسول خدا روی برگردان از کسانی که از خدا روی برگردانده و تمام فکر و ذکرشان شده زینت دنیا.
و از این آیات و روایات زیاد داریم.
به دعای رهبری عزیز :
اميدواريم خداوند متعال، شما جوانهاى مؤمن و فداكار و باتقوا را محفوظ بدارد و ان‌شاءاللَّه قلب مقدّس ولىّ‌عصر ارواحنافداه از همه شما خشنود باشد. ان‌شاءاللَّه با قدرت ايمان و حضور شما، همه كيد و توطئه‌هاى دشمن، خنثى شود.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته.
اسداله عسکراولادی ، برای توجیه ثروت فراوان خود ، مرتب می گوید : امام خمینی فرمودند که تولید ثروت عبادت است . و این را محملی برای انباشتن ثروت بی حساب خود کرده است ، و با افتخار خود سلطان پسته و صادرات و واردات ایران معرفی می کند . البته امثال او کم نداریم .