تویيتر، معروف ترين سايت سرويس دهنده سرويس ميكروبلاگ است كه در ماه مارس سال 2006 توسط شركت آبويس كورپ در سان فرانسيسكو ایجاد گردید.
استفاده از این سرویس علیه حکومت های کشورهایی همچون ایران همیشه در دستور کار غرب بوده است. این سرویس بین المللی مطرح، سابقه طولانی در امر شایعه پراکنی و جنگ روانی دارد. در واقع به نظر می رسد که تاثیر گذاری بر وقایع سیاسی دنیا یک از اهداف اصلی این شبکه اجتماعی در کنار کسب درآمد باشد.
تویيتر در جريان شلوغی های فتنه 88 به عنوان يكي از ابزارهاي رسانه اي اپوزیسیون و فتنه گران مورد استفاده قرار گرفت. ایجاد شبهه در نتایج انتخابات، ایجاد گفتمان تقلب در انتخابات ایران، دروغ سازی در خصوص كشته هاي تقلبي و طراحي و به کارگیری شعار های ضد نظام از جمله محورهای فعالیت توییتر در جریان فتنه 88 بود.
در همین راستا چندی پیش اوان ويليامز يکي از موسسان توييتر در مصاحبه با خبرگزاری رویترز وقایعی را در این زمینه مطرح کرد. ویلیامز در این مصاحبه گفت که ما به دنبال کسب درآمد از هر راهی هستیم و پوشش وقایع سیاسی جهان را برای گروه های خاص از این طریق مناسب می دانیم. او همچنین به نقش توییتر در انتخابات 88 اشاره می کند و می گوید که درآمد خوبي نیز در وقایع پس از انتخابات ايران کسب کرده ایم.
اما اکنون که یک روز از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 می گذرد، کاملا مشخص است که این شبکه اجتماعی نتوانسته است توفیق گذشته خود را مانند انتخابات 88 داشته باشد و نفوذ کم تر و عدم ایجاد شایعه های بسیار مانند سال 88 گواه این ادعا است.
دیوید کنر نویسنده مطرح آمریکایی در مقاله ای که در روز انتخابات ریاست جمهوری ایران در فارین پالیسی منتشر کرده است به عدم موفقیت توییتر در انتخابات 92 ایران اشاره کرده است.
دیوید کنر در این مقاله می نویسد :به جریان انتخابات سال 2009 ایران برگردیم، توییتر به یک ابزار به کار گرفته شده توسط جنبش اعتراضی چریکی تبدیل شده بود. حامیان جنبش سبز از سرویس میکرو بلاکینگ برای غلبه بر خصومت های رسانه های رسمی استفاده می کردند.در واقع توییتر برای آنها برای سازماندهی اعتراضات در برابر آنچه که به عنوان تقلب در آرا منظور داشتند به کار گرفته می شد.
وی اینگونه ادامه می دهد: اما به عنوان ایرانیان امروز که به پای صندوق های رای رفتند، توییتر به عنوان جریان اصلی از میان رفته است. به هر صورت، این روشن است که هیچ بخشی از طیف های سیاسی ایران قدرت سازمانی رسانه های اجتماعی را انکار نمی کنند.
وی در ادامه مقاله خود به انتخابات 2017 ایران اشاره می کند و این پرسش را مطرح می کند: چه کسی می داند که تکنولوژی مبارزات انتخاباتی که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2017 ایران به کار خواهد آمد چه جیزی است؟ حتی ممکن است تکنولوژی “گوگل گلس” پاسخ این سوال باشد. اودر پایان می نویسد که آیا تحریم ها اجازه استفاده از گوگل گلس را در ایران خواهند داد و پاسخ می دهد، “البته”
گوگل گلس یا همان پروژه عینک که به عینک های گوگل گفته می شوند، قادر به ضبط و پخش زنده ویدئو و اطلاعات را روی نمایشگری دارند که بر روی عینک گذاشته می شود. گفتنی است این عینک دارای قابلیت های بسیار زیادی است که حتی از طریق نسل پیشرفته آن می توان به سرعت مشاهدات را به پایگاه مورد نظر انتقال داد و اینگونه است که بسیاری به این عینک ها، ابزار جاسوسی لحظه به لحظه و آنلاین هم می گویند. پروژه عینک مدت ها است که توسط سه تن از مدیران گوگل پیگیری می شود و به نظر می رسد این پروژه در کنار اهداف خود، اهداف سیاسی خود را هم دنبال می کند. مدت هاست برخی از تحلیلگران به نقش این تکنولوژی در وقایع سیاسی آینده اشاره می کنند و اشاره نویسنده فارین پالیسی مبنی بر احتمال استفاده از این پرژه در انتخابات 2017 ایران در همین راستا تحلیل می شود. ضمنا نظر این تحلیلگر ارگان سیاست خارجه آمریکا در قبال رفع تحریم تکنولوژیکی در مواقعی که منافع سیاسی آمریکا را تامین کند می تواند تاییدی باشد بر این مسئله که لغو تحریم های فروش موبایل و کامپیوتر به ایران در تاریخ 9 خرداد درست قبل از انتخابات می تواند در همین مسیر اتفاق افتاده باشد و هیچ ربطی به بهبود فضای ارتباطی ایرانیان ندارد.
Sorry. No data so far.