باسمه تعالی
متاسفانه در روزهایی به سر می بریم که با تعلیق رسمی بخش اعظمی از تاسیسات هسته ای کشور چرخ صنعت هسته‌ای از حرکت بازمانده و تمام آنچه در چندین سال گذشته ملت ایران با تقدیم بهترین فرزندانش بدست آورده بود فقط در ازای چند میلیارد دلار معاوضه شد و کسی پاسخگو نیست که آیا این روند یک رویه برای ترک برداشتن واقعی ساختار تحریم‌ها و حفظ منافع کشور است یا در حقیقت قماری بر روی منافع و استقلال ملت ایران و یک نوع ماجراجویی دیپلماتیک بدون توجه به واقعیات صحنه و دیدن دشمنی‌هاست؟
در شرایط کنونی مهمترین نکته، پنهان کاری نسبت به عقب نشینی های پی در پی در مذاکرات است که در یک مثلث سه ضلعی ایجاد خفقان در فضای رسانه ای برای منتقدین، بی اطلاع گذاشتن مجلس شورای اسلامی بعنوان نهاد نظارتی مردم، و یک طرفه کردن فضای صدا و سیما صورت پذیرفته است.
چند میلیارد دلار و مقداری امید برای برداشته شدن تحریم‌ها در ازای محرومیت کشور از انرژی ارزشمند هسته‌ای حداقل برای ۲۰ سال آینده خلاصه توافقنامه ژنو است که با روشن شدن گام اجرایی آن بیش از گذشته به ناعادلانه و زیان‌بار بودن این موافقت‌نامه برای کشورمان می‌توان پی‌برد. کشور اسلامی مان ایران با توافق اخیر رسما از حقوق مصرح خود در ان پی تی انصراف داد و به عنوان یک استثناء میان تمام کشورهای جهان، تعریف نیاز و محدوده غنی سازی و حتی حق آن در داخل کشور را برای یک بازه ۲۰ ساله به اجازه غربی ها در مذاکرات بعدی منوط کرد و با تعلیق و از بین بردن بخش مهمی از دستاوردها و برگ‌های برنده، تنها موفق به دریافت حدود ۴ میلیارد دلار از درآمد نفتی خود شد.
آیا جز این است که اقدام دولت در عدم آگاه سازی ملت است که فضا را فراهم کرده تا چنین توافقی در سفر استانی به عنوان فتح الفتوح و زانو زدن غربی ها در برابر ایرانیان بیان گردیده و به آن افتخار شود؟! آیا بهتر نیست به جای حرکات شعاری، واقعیت توافقنامه را با مردم در میان بگذاریم؟ آیا دانستن مسائل مرتبط با سرنوشت کشور، مهم ترین «حق شهروندی» نیست -که دولت داعیه دار آن است-؟ و آیا بهتر نیست به جای زیر سؤال بردن متن منتشر شده توسط طرف امریکایی، مسئولین خود اقدام به انتشار توافقات واقعی نمایند تا شک و شبهه‌ای در این زمینه باقی نماند؟ آیا این برای یک کشور فاجعه نیست که مذاکره کنندگان آن، مطلب منتشر شده توسط دشمن به عنوان مفاد توافق را در علن غیرواقعی و غیر قابل استناد معرفی کنند، ولی در محافل خصوصی حرف دیگری بزنند و مهم تر از همه در صحنه ی اجرا، دقیقاً مطابق همان مفاد توافق منتشر شده توسط دشمن عمل نمایند؟ فراموش نکرده ایم که رئیس جمهور محترم کشورمان و وزیر امور خارجه در موضوع Fact Sheet منتشر شده توسط طرف امریکایی -به عنوان ضمیمه اجرایی توافقنامه ژنو-، منتقدان را به خاطر باور کردن حرف امریکایی‌ها در این سند مورد حمله قرار دادند، اما بعداً با تأیید اطلاعات منتشر شده در این سند توسط مذاکره کنندگان ایران، عملاً هم در مرحله اجرایی همان اعداد و ارقام و تعهدات به عنوان توافق طرفین اجرایی شد! نکته عجیب دیگر اینجاست که اگر قرار نیست طرفین از توافقنامه‌شان تفسیر مشترکی داشته باشند پس چه «توافق»ی صورت گرفته است؟!
متاسفانه مسیر اشتباهی که تیم مذاکره کننده در پیش گرفته است، درست مانند مسیر غلط مذاکرات سعدآباد، بیش از پیش عیان شده است و عدم آگاهی مجلس شورای اسلامی به عنوان تنها ابزار نظارتی مردم نسبت به مذاکرات و متاسفانه نقش منفعل آن در جهت دهی به آنچه در این شرایط تاریخی برای کشور بوجود آمده است، در مقایسه با نقش فعال و آگاهانه کنگره آمریکا، مسئله ای است که در آینده با مشخص شدن ضعیف بودن توافق صورت گرفته مورد سوال جدی مردم قرار خواهد گرفت. و در واقع روند پیش گرفته شده توسط تیم سیاست خارجی دولت، قرار دادن کشور در کار انجام شده و بی استفاده گذاشتن عقل جمعی نظام جهت اتخاذ چنین تصمیمات مهمی است.
آیا تعطیل کردن نظارت مجلس بر جزئیات عملکرد مسئولینی که یک روز پیش از مذاکرات از خزانه خالی می گویند، یک روز از قدرت نظامی آمریکا در از کار انداختن تمام صنایع دفاعی کشور با هراس سخن می رانند و رها کردن کار در دست این افراد در پیشگاه عموم ملت پذیرفتنی خواهد بود؟ موافقت نامه صورت گرفته میان ایران با ۵+۱ با تغییر نام به عنوان ”برنامه اقدام مشترک” از ابتدا برخلاف قانون اساسی و بدون تصویب مجلس یا تایید شورای عالی امنیت ملی و صرفا توسط دستگاه وزارت خارجه صورت پذیرفت و سکوت نمایندگان مجلس در برابر دادن تعهدات فراپادمانی در مذاکرات که در رسانه های دنیا با عبارت ”تعهدات شبه پروتکلی” جمهوری اسلامی قبل از پذیرفتن پروتکل الحاقی خطاب شد، محل سؤال و مطالبه جدی است. علی الخصوص که این تعهدات تنها محدود به دولت کنونی نمی‌شوند و دولت‌های بعدی را نیز زمین‌گیر می‌کنند و عملاً دست ملت ایران جهت پیشرفت‌های بعدی را می‌بندند.
در رابطه با صدا و سیما بعنوان فراگیر ترین رسانه کشور نیز باید متذکر شد بدون شک آنچه باعث آگاهی مردم خواهد شد، شنیدن روایت روی داده از ابعاد مختلف و آشنایی با جزئیات توافق است که به زعم بسیاری خداحافظی با صنعت هسته ای و حفظ تزئینی آن است. اقدام کنونی صدا و سیما که علیرغم دعوت مکرر از مسئولین مذاکرات در بخش های مختلف خبری و برنامه های تحلیلی، اجازه حضور افراد منتقد نسبت به روند مذاکرات و طرح دیدگاه های انتقادی جدی موجود را نمی دهد، صرفا تلاشی است که -ولو از موضع خیرخواهی برای حفظ احترام مقامات دولت جدید صورت پذیرفته باشد-، در این شرایط سرنوشت‌ساز نتیجه‌ای جز ایجاد توهم و آگاهی کاذب برای مردم درپی نخواهد داشت و عملاً این رویه به محروم شدن ملت عزیزمان از حق تعیین آگاهانه سرنوشت به دست خودشان منجر خواهد شد.
همه مسئولان کنونی کشور باید بدانند ۳۰ دی در تاریخ انقلاب ثبت شد و تمام آنهایی که به مسئولیت هایی که در قبال این توافق بسیار ضعیف صورت گرفته داشتند، عمل نکرده و سکوت کردند، به خاطر هزینه هایی که در سالهای آینده گریبان‌گیر کشور خواهد شد، در افکار عمومی نسل های آتی مواخذه خواهند گردید.
Sorry. No data so far.