اصل خبر این است: ایران دومین کشور غمگین دنیاست. موسسه گالوپ در نظرسنجی ای که از کشورهای دنیا انجام داده است، ایران را پس از عراق به عنوان دومین کشور غمگین دنیا معرفی می کند. پس از ایران نیز کشورهای مصر، یونان و سوریه قرار دارند.
خب، چه باید کرد؟ چرا ما با این همه سابقه تمدن و دانش و با انبوهی از استعدادهای انسانی و سرزمینی باز هم باید پایین تر از کشورهای جنگ زده ای هم چون سوریه و افغانستان قرار بگیریم. آن ها به کنار، اصلا چرا پایین تر از کشورهای فقیر آفریقا قرار داریم؟ درست است که وضع اقتصادی ما آن چنان به سامان نیست، اما به هر حال بدتر از زیمبابوه ای نیستیم که سال هاست با تورم چند صد درصدی دست و پنجه نرم می کند. آزادی های فردی و اجتماعی در کشور ما در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر کمتر است اما به هر حال از عربستان و کره شمالی که خیلی جلوتر هستیم. وجود گروه های تندرو در کشور نیز قابل انکار نیست، اما خوشبختانه نه بوکوحرام داریم و نه القاعده و داعش. خب، با این همه پس چرا باید باز هم دومین کشور غمگین دنیا باشیم؟ یعنی مردم فلسطین که سال هاست در محاصره اسرائیل قرار دارند وضع بهتری نسبت به ما دارند؟
به نظر من، پاسخ این پرسش ها همگی در یک کلمه نهفته است: زودباوری ما ایرانیان! مردمانی که هر پیام و جمله زیبائی را به نام کوروش کبیر و دکتر شریعتی قالب می زنند و این آخری ها هم کلی چرند و پرند پزشکی را به اسم پیام فوری و از قول رئیس بیمارستان نمازی شیراز! به خورد دوستانشان در شبکه های اجتماعی می دهند. اصلا عجیب نیست زودباوری مردمانی که هر از چند گاهی یکدیگر را به رأی دادن در سایتی ترغیب می کنند که گوگل بر اساس آن، تصمیم به تغیر نام خلیخ فارس از نام مجعولش را دارد، بعد با خود فکر هم نمی کنند که چرا هیچ گاه بر این نظرسنجی ها اثری مترتب نمی شود و نام آن همان است که بوده. اگر عضو واتساپ بوده باشید حتما تا به حال بارها با این پیام برخورد کرده اید که واتساپ به زودی کاربران غیر فعال خود را حذف می کند؛ برای همین باید این پیام را به ۱۰ نفر بفرستید و پس از آن مشاهده می کنید که چراغ روی صفحه تلفنتان به رنگ آبی در می آید. خب، آیا واتساپ آدرس حساب کاربری ما را ندارد یا با ما رودربایسی دارد که خودش این پیام را برای ما ارسال نکرده و کلی واسطه گری می کند و به این و آن رو می اندازد؟! چه طور است که اسپم و این باکس ایمیل های ما هر روز سرشار از پیام های تبلیغاتی و اطلاع رسانی شبکه های مختلف اجتماعی می شود، ولی از این میان، تنها این واتساپ است که خودش پا پیش نمی گذارد و کلی واسطه می فرستد؟ راستی برای تشخیص فعال بودن یا نبودن یک حساب، راه های ساده تری مثل چک کردن حساب کاربری شخص وجود ندارد؟
این ها البته بدین معنا نیست که موسسه گالوپ را دست نشانده استکبار جهانی دانسته و گزارش آن را نیز غرض ورزانه بدانم والبته این چنین هم نیست که یقین به صداقت آن ها داشته باشم؛ اما می گویم وقتی در نظرسنجی سال گذشته مجله فوربس، ایرانیان به لحاظ شاد بودن، در رتبه ۱۰۵ از بین ۱۴۲ کشور دنیا قرار می گیرد چگونه می شود که در عرض یک سال این رتبه به مقام دوم از حیث غمیگنی تبدیل شود؟ آیا در این یک سال اتفاق خاصی در کشور رخ داده است؟ تحریم های جهانی در این یکسال اخیر به انجام رسیده یا اینکه سه سال است که با آن ها دست و پنجه نرم می کنیم؟ آیا جنگ خاصی در کشور اتفاق افتاده که از آن بی خبریم یا اینکه کشورمان در رشته های ورزشی مثل والیبال و فوتبال و بسکتبال و کشتی افتخار آفرینی نکرده است؟
اشتباه نشود؛ نمی خواهم بگویم وضع کشورمان گل و بلبل است و هیچ مشکلی هم در آن وجود ندارد، بلکه اتفاقا اذعان دارم که با معضلات زیادی مواجه هستیم و آن چنان که باید هم شاد نیستیم؛ اما راستش را بخواهید نمی توانم قبول کنم تنها در عرض یکسال اخیر به یک باره به دومین کشور غمگین دنیا شده باشیم، آن وقت مردمان کره شمالی که حق استفاده از اینترنت و هیج موج رادیوئی و تلویزیونی جز رادیوی رسمی کشور را نداشته و کل موجودی برق هر خانه شان، یک لامپ چهل وات است، حتی در بین ۱۰ کشور غمگین دنیا نیز قرار نداشته باشند و قحطی زدگان آفریقایی نیز با رضایت کامل به تنازع بقاء خویش ادامه دهند! به نظر شما در نظرسنجی از کشور عربستان سعودی از زنان این کشور که حق رانندگی، رأی و حتی حضور در خیابان بدون همسران خود را ندارند سوال شده است یا تنها از سه هزار شاهزاده ای پرسیده اند که حتی نام کشور را نیز به نام خانوادگی خود تغییر داده اند؟
به نظر من، مخاطبان این نظرسنجی کسانی اند که هر روز موبایلشان را چک می کنند تا شاید آن رنگ آبی دل نواز واتساپ را ببینند. به امید آن روز!
Sorry. No data so far.