در نقد نسبت برنامه دینی، شادی و خندوانه

بسمه تعالي
در مورد ديني بودن يك امر، دو نوع نگاه وجود داره. برخي ادعا مي كنند كه يك امر (مثلا همين برنامه) بايد قابل استناد كامل بر مبناي احاديث و قرآن باشه والا ديني نيست. عده اي هم معتقدند همين قدر كه امري با دين مخالف نباشه و مغاير نباشه، ديني هست(این گروه منزلت عقل را بالا می دانند و بنابر کل ما حکم به العقل حکم به الشرع … حکم عقلی را شرعی قلمداد می کنند. در دوره ی معاصر، این تز فکری را می توان در نظر و عمل شخصیت هایی چون امام و رهبری و امام صدر و شهید بهشتی و امثالهم مشاهده کرد).
عليرغم نقد هايي كه به خندوانه وارده، بنابر نگاه دوم مي توان ادعا كرد دينيه. چرا كه لزوما مخالف و متضاد با اصل مذهب نيست.
از طرفی روایتی داریم که عنوان می کنه کسی نیست که خودش رو شبیه دیگران بکنه و مثل اون ها نشه [عذر می خوام، منبعش در نهج البلاغه هست، فرصت ارائه ی دقیق منبع رو ندارم]. متن روایت محدودیتی رو اشاره نمی کنه. و علم هم با این مسئله مغایرتی نداره و اثر اجتماعی این پدیده غیر قابل انکاره.
تا جایی که می دانم اسلام برای نهادینه شدن نشاط دائمی در وجود انسان تلاش می کند. خنده یک فرآیند فیزیکی هست و نشاط یک امر روحی درونی که قابل ایجاد کردن می باشد. از طریق عبادت، از طریق یادآوری خاطرات، … . در واقع یک امر اختیاری است که بسته به میزان تسلط فرد بر نفس و قوای جسمانی اش، ظهور و بروز خواهد داشت.
نشاط و خنده تأثیر متقابل دارند. خنده ی حلال (که از طریق تمسخر دیگران و اعمال غیر اخلاقی به دست نمی اید) حتی به شکل مصنوعی، بستر ظهور نشاط را فراهم می آورد.
یکی از ساده ترین دلایل تحقق چنین پدیده ای شاید این باشد که فرد برای خندیدن مصنوعی باید اندکی از مسائل مادی فاصله بگیرد و از این طریق بستر توجه به مسائل اساسی فراهم می شود. به خاطر همین است که افراد شاد پذیرش بیشتری برای درک مسائل دارند و کمتر گارد می گیرند، و همین افراد شاد بهتر می توانند اسلام را تبلیغ کنند چرا که نشاط را در طرف مقابل ایجاد می کنند و از طرفی آستانه ی تحملشان بالتر از سایرین است.
رابطه ی نشاط و خنده چیزی شبیه ایمان و عمل صالح است. هر دو تأثیر متقابل دارند. مثلا دادن صدقه، بخل را دور می کند و این زمینه ی تقویت ایمان به خدا را فراهم می آورد و همین ایمان به خدا انسان را به سمت دادن صدقه دعوت می نماید.
پس وقتی در اسلام توصیه می شود به تبسم و آن را هم سنگ صدقه می داند و از نشانه های مؤمنان، این توجه وجود داشته که تبسم اثر بیرونی و درونی دارد.

آفرین اصفهانی منهم با تو هم نظرم

متاسفانه برای شما.شما تنها کاری که در راستای دین انجام میدین،دین زده کردن دیگرانه،حداقل احادیث و روایاتی که برای شادی داریم بخونید بعد انگشت اتهام به سمت برنامه بگیرین.شماها انقدر حس حسادت دارین که نمیتونید ببینین یه برنامه با مضمونی شاد انقدر تو دل مردم جا کرده.دوست دارین مردم همیشه در حزن و عصبانیت و ناراحتی و غصه باشن،