کیارستمی گفت: من واقعا با یک ذهنیت عادی وارد این موزه شدم؛ ولی از الان تا ابد بشدت درگیر تمام موضوعاتی خواهم بود که در اینجا مشاهده کردم.
به دعوت جانبازان شیمیایی موزه صلح تهران، عباس کیارستمی کارگردان پرآوازه کشورمان درطی بازدیدی دو ساعته از این موزه، بصورت دقیق‌تر با ابعاد تا به امروز فاجعه بکار گیری سلاحهای شیمیایی در زمانه جنگ برعلیه مردم و رزمندگان ایرانی اشنا شد.
در این بازدید، جانبازان شیمیایی که روایتگری موزه را با تمام مشکلات جسمی برعهده دارند ضمن خوش آمدگویی، سیر رشد و بکارگیری این سلاحها در جهان تا مرحله هشت سال جنگ تحمیلی، چگونگی پشتیبانی دولتهای غربی از صدام، جلوگیری از ذکر نام رژیم بعثی صدام به عنوان بکارگیرنده سلاحهای شیمیایی در قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل و ابعاد تحریم های ظالمانه کنونی برای جلوگیری از دریافت داروهای حیاتی خود را برای وی تشریح کردند.
در ادامه حسن حسنی سعدی جانباز هفتاد درصد که تاکنون یازده بار بر اثر آسیبهای شیمیایی مجبور به پیوند قرنیه هر دو چشم شده، در سخنانی فعالیت خود در موزه صلح را ادامه منطقی دفاع مقدس دانست و اینکه فردی به نام صدام با پشتیبانی همه جانبه دولتهای دیگر تصمیم داشت کینه‌ای ابدی بین دو ملت ایران و عراق برقرار کند و اکنون که جنگ با مقاومت افتخارآمیز ملت ایران به پایان رسیده ما همچنان ضمن افتخار به تک تک اجزا این حماسه فراموش نشدنی نباید دچار این محاسبه اشتباه شویم که همچنان با عدم جداسازی مردم مظلوم عراق از عملکرد حزب بعث در تریبون‌های سیاسی و تبلیغات سطحی در فیلم ها و ادامه کینه بین دو ملت همجوار، ناخوداگاه به دست خودمان دشمنان زیرک پشتیبان صدام را در زمان صلح به اهداف شکست خورده شان در زمان جنگ برسانیم.
خانم کونیکو یامامورا (مادر شهید محمد بابایی) نیز ضمن بیان خاطراتی از زندگی خود و فرزند شهیدش در دوران جنگ از عزم راسخ خود به عنوان یک زن ژاپنی الاصل که سالهاست خود را صرفا ایرانی میداند برای اجرای برنامه های موزه صلح در بین کودکان وزنان ایرانی و ژاپنی، نکاتی را به حضار گوشزد کرد.
در ادامه محمدرضا تقی پور جانباز هفتاد درصد که ریاست موزه را برعهده دارد نیز گفت که من در آزادسازی خرمشهر هر دو پای خود را از دست دادم ولی همیشه با خود تکرار کرده و به همه بازدیدکنندگان موزه نیز اعلام میکنم که بدون هیچ منتی و از صمیم قلب به نشستنم بر این ویلچر افتخار میکنم که این نشستن من و امثال من باعث سربلندی و سر پا ایستادن ملتم شده است.
و در اینجا هم اعلام میکنم که تعریف ما از صلح در این موزه هرگز قد خم کردن در مقابل ظالم نیست بلکه ما در پی صلحی با عدالت و پایدار هستیم. و نه صلحی کاذب که بعلت عدم تحقق اولیه عدالت، تنها آتش بسی موقت خواهد شد در میان دو جنگ قبلی و بعدی.
ما همین ده روز قبل شهید احمد زنگی آبادی را از دست دادیم که یکی از راویان جانباز ما بود. او با آنکه در صف پیوند ریه قرار داشت و تنها چند صدم ریه اش کار میکرد ولی برخلاف تبلیغات دروغینی که همیشه ما جانبازان را افتاده برتخت و تمام شده فرض میکند از خانه خارج و با کشیدن کپسول اکسیژن سنگین در پی خود و ماسک بر صورت به روایت آنچه تاکنون بر این ملت مظلوم گذشته میپرداخت تا بمانند دیگر دوستان جانباز فعالش نشان دهد که حتی با سخت ترین شرایط تنفسی و تا اخرین لحظه زندگی، این راه مقدس و این مسولیت انسانی آگاه سازی ادامه دارد که متاسفانه اکنون او در این جمع حضور فیزیکی ندارد تا به شما خوش امد بگوید، که روحش شاد.
سپس فیلم گزارش (جشن کشتی دوستی) بین بچه های ایرانی و عراقی در سی‌امین سالگرد جنگ با حضور جانبازان و هنرمندان بر روی رودخانه اروندرود و نیز فیلم گزارش (مسابقات کتابخوانی دفاع مقدس) و تاثیر تربیتی و اخلاقی کتابهای دفاع مقدس در بین مددجویان و مددکاران زندان دورود پخش گردید که به عنوان تجارب جدید و عملی صلح طلبانه موردتوجه این کارگردان کشورمان قرار گرفت.
عباس کیارستمی پس از ابراز شگفتی و اظهار تاثیر عمیق این بازدید بر جان و روحش، سخنان صمیمانه ای اظهار داشت.
با بازدید امروزم از این موزه متوجه شدم که بی شک شما عزیزان جانباز دوبار بر گردن ما حق دارید؛ یکی آن موقع که در موقعیت دفاع و فداکاری برای همه ما بوده اید و دیگری الان که با تمام صدمات بدنی و با انرژی عجیب موزه صلح تهران را روایتگری میکنید؛ چون مرور این فجایع توام با حماسه یک توان مضاعف نیاز دارد که باید از صمیم قلب اعتراف کنم که واقعا غیراز شما کسی این توان عظیم را ندارد.
آدمهای عادی در بیرون از این موزه که درحال قدم زدن و تفرج در میان همین پارک شهر هستند و در میان درخت و گل و بوته سیر میکنند با ورود به این موزه، ناگهان به جهان تازه ای وارد میشوند و بی شک دچار دو نوع عذاب وجدان و سوال خواهند شد که اولا چرا با آنکه همه ما به نوعی کم و بیش با موضوع جنگ و این دفاع آشنا هستیم تاکنون از ابعاد عظیم این ماجرای بدین نزدیکی این همه غافل بوده ایم و در مرحله دوم که از قبلی قطعا مهمتر است قیاس احساس مسولیت شما با خود است که چطور شما با تمام مشکلات بدنی دلسوزانه هنوز اینگونه در حال سعی، تلاش و فعالیت برای آگاهی بخشی به مردم هستید؟ و حتما این تلنگری است به هرکس و از جمله خود من که هرکاری می توانیم با تمام وجود و احساسمان برای کمک به شما عزیزان و راهتان انجام دهیم.
به همین دلیل بجز آنکه به همه پیشنهاد خواهم کرد تا حتما این موزه را بازدید و شما عزیزان را دیدار کنند. این درخواست را هم از شما دارم که در مقابل روش ها و هزینه های هنگفت همسو، حداقل پنجاه موزه مشابه همین موزه صلح با روایتگری اصیل شما جانبازان در سراسر کشور ساخته، تا این لذت کشف برای دیگران نیز حاصل گردد تا بی شک همه مردم نیز در این حرکت انسانی مددکار شما شوند.
من واقعا با یک ذهنیت عادی وارد این موزه شدم؛ ولی از الان تا ابد بشدت درگیر تمام موضوعاتی خواهم بود که در اینجا مشاهده کردم؛ بخصوص تصویر دو چشم اشک ریزان، سرخ و پیوندی جناب حسنی سعدی که خود به تنهایی اثباتی بر تمامی اسناد این موزه است.
لازم به ذکر است که موزه صلح تهران درخیابان خیام، خیابان فیاض منش و پس ازدر ورودی شمالی پارک شهر تهران قرار دارد و بازدید از ساعت 9 صبح تا 12:30 وبعد ازظهر از ساعت 14:30 لغایت 17 برای عموم آزاد و رایگان است.
Sorry. No data so far.