در ماجرای گروگانگیری سیدنی ما با تکثر توصیفی و وحدت تحلیلی رسانه های غربی در مواجهه با موضوع رو به رو هستیم. ترکیب این کثرت و وحدت بسیار معنادار است.
روزنامه «رسالت» در سرمقاله خود به قلم«حنیف غفاری» نوشت:
حادثه گروگانگیری در سیدنی به همان سرعتی که آغاز شد،پایان یافت! متاسفانه در این حادثه دو گروگان کشته و 4 گروگان دیگر و یک افسر پلیس استرالیا زخمی شدند.
فرد گروگانگیر نیز پس از چند ساعت جنجال آفرینی در کافه مارتین شهر سیدنی فرجامی جز مرگ نداشت. با این وجود در خصوص کلیت وقوع این حادثه و رویکرد رسمی و رسانه ای غرب نسبت به این مسئله نکاتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت:
1- نوع مواجهه اکثر رسانه های غربی در مواجهه با این ماجرا، توصیفی-تحلیلی بوده است. در توصیف پدیده مذکور، رسانه های غربی قرائت واحدی نداشتند!
انگیزه گروگان ، تعداد گروگانها ، درخواستهای واقعی فرد گروگانگیر ، وضعیت سلامت گروگانها و ….در هر یک از اخبار به گونه ای متفاوت ذکر می شد. تعداد گروگانها در رسانه ها از 13 تا 50 نفر ذکر می شد! همچنین تا ساعاتی پس از آغاز گروگانگیری، رسانه های غربی در محاسبه تعداد گروگانگیرها نیز تردید داشتند! برخی رسانه ها از حضور مهاجمین و برخی دیگر از حضور یک گروگانگیر سخن به میان آوردند.
با وجود این همه اختلاف در توصیف حداقلی صحنه گروگانگیری ،همه
رسانه های غربی در مقدمه چینی و موخره سازی برای این حادثه رویکرد همسانی داشته اند! به عبارت بهتر، در ماجرای گروگانگیری سیدنی ما با تکثر توصیفی و وحدت تحلیلی رسانه های غربی در مواجهه با موضوع رو به رو هستیم. ترکیب این کثرت و وحدت بسیار معنادار است. رسانه های غربی در مقدمه و موخره گزارشهای خود ،ماجرای گروگانگیری سیدنی را به مبارزه غرب با داعش ! مرتبط ساختند. مبارزه ای که در اصل و فرع آن تردید زیادی وجود دارد. شبکه سی ان ان
از همان ساعات ابتدایی گروگانگیری، ماجرای کافه مارتین را معلول حضور استرالیا در ائتلاف آمریکا علیه داعش دانست. در اکثر گزارشهایی که از حادثه تهیه و تنظیم می شد، توصیف حداقلی و پراکنده از ماجرا، در لابه لای پاراگرافهای طولانی گزارشگران در خصوص تهدید داعش برای غرب مفقود گردید. به عبارت بهتر، این بار به جای آنکه توصیف صحنه به تحلیل رسانه های غربی جهت دهد، این تحلیل رسانه های غربی بود که به توصیف صحنه جهت داده بود.با این همه پس از پایان ماجرا،پلیس استرالیا تاکید کرد مردی که 17 نفر را در یک رستوران به گروگان گرفته بود، به تنهایی دست به این کار زده و این موضوع اقدامی فردی بوده است. همین جمله برای زیر سئوال قرار دادن اکثر تحلیلها و گزارشهای منتشر شده از سوی رسانه های غربی کافی به نظر می رسد!
2- ایرانی الاصل بودن گروگانگیر کشته شده ، هجمه هایی را از سوی
رسانه های غربی متوجه کشورمان ساخته است.به عبارت بهتر، خط تحلیلی
رسانه های غربی در عرض کمتر از 24 ساعت از پایه و اساس جا به جا شده و در عوض
مظلوم نمایی غرب در مبارزه ساختگی با داعش بر روی نقش یک ایرانی در ماجرای گروگانگیری متمرکز شده است!
مرضیه افخم سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان ضمن محکوم کردن صریح حادثه گروگانگیری استرالیا و مغایرت این اقدام با آموزه های
دین اسلام می گوید :
من از انتشار اخبار غیردقیق و ناقص در مورد این پناهنده ایرانی تعجب می کنم.سوابق و شرایط روحی – روانی این فرد که نزدیک به دو دهه قبل به استرالیا پناهنده شده، مکرراً با مقامات استرالیا مطرح شده است و وضعیت وی برای مسئولین ذیربط آن کشور کاملا روشن بوده است.
جالب توجه اینکه فرد مذکور یک پناهنده بوده است.بدیهی است زمانی که فردی به عنوان یک پناهنده سیاسی یا اجتماعی وارد کشوری دیگر می شود، از سوی دستگاههای امنیتی و سیاسی آن کشور مقصد مورد نظارت و حمایت قرار می گیرد. پذیرش پناهندگی یک فرد برای کشور متبوع وی ( کشوری که به آن پناهنده شده است) مسئولیتهایی را ایجاد می کند. برخی از حداقلی ترین این مسئولیتها، تفهیم حقوق شهروندی ، قوانین اجتماعی،قوانین سیاسی،قوانین کار وقوانین مدنی، قوانین قضائی و آیین دادرسی و از همه مهم تر هنجارها و خطوط قرمز امنیتی آن کشور است. بهتر است قبل از اینکه چنین موضوعی را بیشتر مورد واکاوی قرار دهیم به اظهارات تونی ابوت نخست وزیر استرالیا در خصوص فرد گروگانگیر توجه کنیم :
چیزی که ما می دانیم این است که عامل این حمله برای مقامات کشورهای مشترک المنافع شناخته شده بود، سابقه ای طولانی در خصوص جرایم خشن داشت و در دام افراط گرایی و بی ثباتی ذهنی بود. می دانیم که وی نامه هایی توهین آمیز برای خانواده های سربازان کشته شده استرالیایی که در افغانستان کشته شده بودند، ارسال می کرد و در این خصوص این توهین ها نیز محکوم شده بود. همچنین برخی مسائل افراط گرایانه را نیز در اینترنت پست می کرد.وی همزمان با محاصره محل، تلاش کرد تا با اقدامات نمادین، کار خود را با داعش همخوان کند.
سئوال اصلی اینجاست که چرا مقامات استرالیایی با وجود آگاهی نسبت به وضعیت وخیم روحی-روانی و همچنین وجود انگیزه های خطرناک ضد امنیتی در ذهن او، تا کنون اقدامی در مهار وی صورت نداده بودند؟ سئوالی که پاسخدهی به آن شاه کلید تحلیل بازی مارپله پیچیده غرب و داعش محسوب می شود.
3-صریح ترین برداشتی که می توان از سخنان نخست وزیر استرالیا داشت، خطرناک بودن فردی است که با انگیزه های نامشخص دست به این جنایت زده است. با این حال سئوال اصلی اینجاست که چرا دستگاههای امنیتی استرالیا و کشورهای غربی طی دو دهه اخیر چنین افراد خطرناکی را مورد حمایت و پشتیبانی خود قرار داده بودند؟ چرا مقامات سیاسی و امنیتی اروپا تنها طی یکسال اخیر و پس از ناتوانی در مدیریت بخشی از گروه داعش نسبت به وجود گروههای افراطی در کشورهایشان ابراز نگرانی می کنند؟حمایت از گروههای افراطی طی دهه های
اخیر از اصلی ترین سیاستهای غرب بوده است. مطابق آنچه نخست وزیر استرالیا اذعان کرده است،فرد مذکور نیز پیش زمینه لازم جهت ارتکاب چنین عملیاتی را داشته است. در چنین شرایطی رفت و آمد آزادانه این فرد و آزاد شدنهای مکرر وی از زندانهای استرالیا مسئولیت قضائی و امنیتی سنگینی را متوجه مسببان آزادی وی می داند! بسیاری از گروههای راستگرای افراطی و ملی گرای غربی و همچنین گروههای دارای تفکر تکفیری نیز زمینه فکری و روانی ارتکاب چنین جنایاتی را دارند. افرادی که نهادهای امنیتی غرب در مصالحه با آنها به شدت قصور کرده و حتی در موارد متعدد از آنها حمایت به عمل آوردند، مانند حمایتی که کشورهای غربی و همراهان ایالات متحده آمریکا مانند استرالیا و کانادا از تشکیل گروه تروریستی داعش به عمل آورند. اعتراف اخیر هیلاری کلینتون در خصوص حمایت غرب از تشکیل گروه تروریستی داعش شاهدی گویا بر این مدعاست. آثار روحی، روانی و امنیتی این گروگانگیری و تلفات دوسویه آن، کمترین هزینه حمایت غرب از گروههای تکفیری طی سالهای متمادی محسوب می شود.
Sorry. No data so far.