ریاست محترم جمهور، جناب حجتالاسلام حسن روحانی، در سخنانی در همایش ملی اقتصاد ایران، نکاتی را درمورد مباحث مختلف بیان کردند که جای تحلیل و بررسی بسیار جدی دارد.
اولین و کلیدیترین نکته درمورد بیانات ایشان، اشاره به بحث ضعف اشتغالزایی در اقتصاد کشور است. اگر بخواهیم فارغ از جاروجنجالهای سیاسی و شفاف به این پرسش پاسخ دهیم، باید به موضوعی کلیدی بپردازیم و آن‌هم این است که آیا اساسا تولید به‌عنوان بهترین بستر اشتغال، مبنای اصلی ساختار اقتصادی کشور است یا خیر؟ واقعیت‌های اقتصادی و آنچه مردم احساس میکنند، این نیست. واقعیت این است که هیچ‌کس حاضر نیست از سودهای ٥٠ تا ٣٠٠درصدی دلالی دل بکند و وارد تولید در فضای سود رقابتی با ١٥درصد شود؛ این سود رقابتی در بازارهای جهانی عددی حدود هفت تا ده‌درصد است!
ساختار نفتی اقتصاد در ایران بستری را برای سودهای بادآورده در بخش دلالی و نظام توزیع و واردات فراهم کرده که باید اصلاح شود و تازمانی‌که سودهای کلان در بخش‌های غیرمولد از اقتصاد ایران وجود دارد، انگیزه‌ای برای هدایت سرمایه‌ها در فرایند تولید ایجاد نمی‌شود.
باتوجه‌به صحبت‌های ریاست محترم جمهور، پرسش کلیدی این است که چنددرصد از این معضلات به بخش سیاست خارجی مرتبط است؟ حتی اگر با شفافسازی اقتصاد به‌نفع بخش تولید، دلالی و سوداگری را مهار کنیم، باز هم تولید در کشور رونق پیدا نخواهد کرد و معضل اشتغال جوانان برطرف نخواهد شد! چراکه ما متأسفانه در نظام آموزشی کشور دانشجویان را کارآفرین تربیت نکردهایم تا فرهنگ تولید در جامعه رونق پیدا کند و نظام مدرک‌محوری و فقدان مهارت نیز به‌شدت بر فضای عمومی جامعه دانشگاهی حاکم شده است. آیا در چنین فضایی و فقدان فرهنگ کاروتلاش و تولید محوری در ساختار اقتصاد کشور با بازشدن درهای اقتصاد کشور توان رقابت را داریم؟
رئیس‌جمهور تأکید داشتند که تجار ما در ابتدای دولت در خریدوفروش مشکل داشته‌اند. نگاهی به آمار تجارت ما نشان می‌دهد که بیش‌از هفتاددرصد صادرات غیرنفتی ما را میعانات گازی و کالاهای پتروشیمی تشکیل میدهند (که همه وابسته به نفت هستند) و اغلب این کالاها نیز به‌جای اینکه اشتغال ایجاد کنند سرمایه‌بر بوده و ماشین‌آلات سنگین می‌خواهند. در بقیه بخشها نیز آهنآلات خام و زعفران و به‌طورکلی خام‌فروشی، بخش اعظم صادرات ما را تشکیل می‌دهد. حال آیا خرید و فروشی که بر خام‌فروشی استوار است، می‌تواند اشتغال‌زا باشد؟
تقاضا دارم از خودتان بپرسید که چرا در زمانی‌که امکان واردات تکنولوژی برای تولیدکنندگان ما فراهم بود و تحریمی نیز نبود، باز هم صنایع ما به‌سمت خام‌فروشی حرکت کرد و تکنولوژی را برای ارتقاء سطح تولیدات و پرهیز از خام‌فروشی به کشور وارد نکرد.با این اوصاف، باید گفت ریشه اصلی معضلات در سیاست خارجی نیست؛ در ساختار اقتصاد کشور است. معضلات اقتصادی کشور را باید در ساختار اقتصادی کشور ملاحظه کرد و تازمانی‌که این مسئله، یعنی تولید تبدیل به اصلی‌ترین بخش اقتصاد ایران نشود، امکان حل معضلات وجود ندارد.
به‌امید موفقیت دولت محترم که موفقیت نظام جمهوری اسلامی است.
Sorry. No data so far.