نیمه‌های پنجشنبه شب یا به طور دقیق‌تر، در نخستین ساعات بامداد روز جمعه، شهروندان شهر کابل با صدای مهیبی از خواب برخواستند. صدای انفجار را اغلب جمعیت چهار میلیونی شهر کابل شنیدند.
حادثه هولناک دیگری پس از آن رقم خورد و دشمنان مردم افغانستان با انفجار کامیونی مملو از مواد منفجره در قلب یکی از مناطق مسکونی شهر کابل، حادثه دلخراش دیگری را رقم زدند که تلفات آن حدود 400 کشته و زخمی اعلام شد.
یکی از شهروندان شهر کابل خاطره خود را از این حادثه هولناک به رشته تحریر درآورده و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده است:
ساعت ٠١:٠٥ بامداد بود که صدای انفجار وحشتناکی شهر کابل را لرزاند. از منطقه «ارزان قیمت» کابل تا «خیرخانه» همه وحشت زده بودند و ساکنان هر منطقه فکر می کردند انفجار در نزدیکی آنان رخ داده است. شدت انفجار به حدی بود که برخی دیگر فکر کردند، حمله اتمی بوده است.
لرزش خانه و قطعی برق
هنگامی که انفجار رخ داد، من بیدار بودم. معمولاً شب‌های جمعه به دلیل این که فردا تعطیلی است، تا دیروقت بیدار می‌مانم. مشغول تماشای فیلم بودم که ناگهان خانه شروع به لرزیدن کرد. یک لحظه فکر کردم که با چنین زمین لرزه وحشتناکی حتی نمی‌توانم فاصله اتاق تا صحن حیاط را سالم طی کنم.
در همین حین برق‌ها قطع شد و صدای بسیار بلند و ترسناک حاصل از انفجار شنیده شد. فکر کردم انفجار در پشت بام یا حیاط خانه رخ داده است. فورا از جا بلند شدم و رفتم تا بیبینیم مادر، پدر، برادران و خواهرانم در چه حالی هستند. همه به صحن حیاط آمده بودند و بسیار هم ترسیده بودند. طبق معمول مشغول زنگ زدن و جویای احوال دوستان و آشنایان شدیم.
موج انفجار تا شعاع یک کلیومتری
با انفجار و انتحار بسیار آشنا بودیم ولی این صدا بسیار ترسناک بود. همه خانواده رفتیم روی پشت بام تا بببنیم انفجار کجا رخ داده است. دود سیاه و بوی بسیار زننده باروت همه فضا را گرفته بود و این دود سیاه دقیقاً مشخص بود که در فاصله نه چندان دور از ما قرار داشت. صدای ناله و گریه از خانه‌های چهار طرف بلند شد.
این انفجار به اندازه‌ای قوی بود که حتی به منازلی در مناطق مکروریان کهنه، مکروریان چهارم و منطقه کارته‌نو که در فاصله‌های یک و دو کیلومتری انفجار قرار دارند، خساراتی وارد کرد.
بعدها اطلاع دادند که یک کامیون مملو از مواد منفجره عامل این انفجار بی‌سابقه کابل بوده است.
ویرانه بر جای مانده
تا صبح نتواستم بخوابم، وقتی ساعت ٥:٣٠ صبح شد رفتم بیرون در ١٠٠ متری انفجار بودم که دیگر نیروهای امنیتی اجازه ندادند نزدیک‌تر بروم. وقتی به چهار طرف نگاه کردم، دیدم منطقه به یک ویرانه تبدیل شده است و در همان زمان با خود فکر کردم که تلفات جانی این حادثه چند نفر است.
در نزدیکی‌های محل حادثه قدم می زدم، در منطقه کوچک «شاه شهید» تعداد زیادی مسجد وجود دارد. نگاهم به دو مسجد افتاد که تخریب شده بود.
Sorry. No data so far.