حاشیه ای بر بزرگترین گردهمایی اپوزیسیون تاریخ

حج در تمام تاریخ اسلام، گردهمایی رسمی دستگاه حاکم بوده است، برخلاف کربلا که محل گردهمایی اپوزیسیون و معترضین به دستگاه حاکم بود. تمام حاکمان وقت و عمله‌های ظلم و جور، حج را تبلیغ و ترویج می‌کردند. بعد از پیامبر هیچ خلیفه و سلسله‌ای را نمی‌بینید که حج را ممنوع کرده باشد، همین ترویج حکومتی‌اش باعث شد تبدیل به این مناسک بی روح و بی‌خطر بشود.

مسلمانان همه حج می‌رفتند اما کربلا فقط برای مجاهدها، مبارزها و شکنجه شده‌ها در سیاه چال های بنی امیه و بنی عباس و باقی ماندگان کشتار عاشورا بود. یعنی همه کسانیکه در فکر انتقام از دستگاه ظالم حاکم بودند. راهپیمایی اعتراضی به کربلا پیام داشت. وقتی مسعودی در مروج الذهب گفته در دوران متوکل عباسی هرکس داوطلب زیارت کربلا می‌شد تاوان بریدن دست راست برایش گذاشته بودند یعنی بنی امیه و بنی عباس که حج را تبلیغ می‌کردند همزمان راه نجف به کربلا را می‌بستند و راهپیمایان را بعنوان زندانی سیاسی بازداشت و شکنجه می‌کردند.

در دوران معاصر هم از صدام و بعثی‌های سکولار که در مسیر پیاده روی ذی الکفل (نخلستان) قناص می‌گذاشتند تا پادشاهان سعودی که بانی مراسم حج‌اند و همزمان برای نا امن کردن پیاده روی کربلا پول خرج می‌کنند تا همین خرمقدس‌های مذهبی(داعش) که با زور و زحمت خودشان را به کمربند امنیتی مسیر می‌رسانند تا منفجر کنند، تا رسانه‌های دنیا که تجمع گاوپرستان هند را پوشش چند هفته‌ای می‌دهند ولی اربعین را بایکوت می‌کنند ظاهرا تمام عمله های ظلم و حاکمان تاریخ، پیام راهپیمایی اعتراضی اربعین را کاملا سیاسی درک می‌کنند.

طبق معمول فقط دو قشر “شبه روشنفکرها و لیبرال‌های وطنی” و “متحجرین حجتیه مسلک” هستند که از تحلیل این پدیده اجتماعی عاجزند، و شعار می دهند “اربعین را سیاسی نکنید”.